Բորիս Վենգերովսկի

Բորիս Վենգերովսկի;
Ծնվել է	սեպտեմբերի 15, 1931 (92 տարեկան)
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Մասնագիտություն	հնչյունային օպերատոր
Պարգևներ և ; մրցանակներ	և

Բորիս Վենգերովսկի (ռուս.՝ Венгеровский, Борис Владимирович սեպտեմբերի 15, 1931(1931-09-15), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս հնչյունային ռեժիսոր։ ԽՍՀՄ պետական մրցանակի (1985) և «Նիկա» մրցանակի (1990) դափնեկիր է։ Ռուսաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ է (1997 թվական)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1931 թվականին, Մոսկվայում։ 1953 թվականից աշխատել է «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայում։ Աշխատել է որպես հնչյունային օպերատորի օգնական, 1964 թվականից աշխատել է որպես հնչյունային օպերատոր։

Մասնակցել է ռեժիսոր Միխայիլ Ռոմի «Սովորական ֆաշիզմ» և «Ամեն դեպքում ես հավատում եմ» ֆիլմերի ստեղծմանը։ Աշխատել է Էլեմ Կլիմովի, Սերգեյ Սոլովյովի, Դանիիլ Խրաբրովիցկու, Նիկոլայ Դոստալի և այլ մարդկանց հետ։

Սերտ համագործակցել է ռեժիսորներ Ա. Ալովի և Վ. Նաումովի հետ։ «Ափ» ֆիլմում աշխատանքի համար արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակի։ Իսկ 1998 թվականին առաջադրվել է «Նիկա» մրցանակի` «Ընտրություն» ֆիլմում հնչյունային ռեժիսորի լավագույն աշխատանքի համար։

1990 թվականին դարձել է «Նիկա» մրցանակի դափնեկիր` Նիկոլայ Սկույբինի «Անտունը. առանց բնակության որոշակի տեղի» ֆիլմում կատարած աշխատանքի համար։

Այժմ զբաղվում է արտասահմանման ֆիլմերի կրկնօրինակմամբ։ Ունի ավելի քան 50 տարվա փորձ^[1]։

Որդին` Վլադիմիր Վենգերովսկին (1961—2010)^[2], հնչյունային ռեժիսոր էր «Մոսֆիլմ» կինոստուդիայում։

Ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1954 թվական` Հասունության ատեստատ
1958 թվական` Կոմունիստ
1960 թվական` Սերյոժա (Լև Տրախտենբերգի հետ համատեղ)
1964 թվական` Երբ լալիս են կազակները
1965 թվական` Սովորական ֆաշիզմ
1966 թվական` Հուլիսյան անձրև
1967 թվական` Սոֆյա Պերովսկայա
1968 թվական` Պատժիչ
1970 թվական` Սպորտ, Սպորտ, Սպորտ
1974 թվական` Կրակ
1974 թվական` Ամեն դեպքում ես հավատում եմ...
1976 թվական` Սպիտակ գիշերների մեղեդիները
1977 թվական` Տրավկայի արկածները
1978 թվական` Ապրեք ուրախությամբ
1979 թվական` Պոեմ թևերի մասին
1981 թվական` Հրաժեշտ
1984 թվական` Ափ
1985 թվական` Պոտապովի կյանքից
1985 թվական` Ակորդեանով մարդը
1987 թվական` Ընտրություն
1988 թվական` Անտունը։ Առանց բնակության որոշակի վայրի
1989 թվական` Ինձ մոտ ամեն ինչ կարգին է
1992 թվական` Շատ հավատարիմ կինը
1994 թվական` Ես ազատ եմ, ես ոչ ոքի չեմ պատկանում
1999 թվական` Ռուսաստան։ 20-րդ դար։ Հայացք իշխանությանը

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Борис Венгровский: «Просто надо подойти ближе других». Воспоминания звукорежиссёра // Искусство кино : журнал. — 2003. — № 12.
Борис Венгеровский в Энциклопедии отечественного кино

[1] Заслуженный деятель искусств, лауреат государственной премии Борис Венгеровский о договорных футбольных матчах Радио «Свобода», 12 августа 2006

[2] Умер Владимир Венгеровский… — сообщество «Звукорежиссура»

[1]

[2]