Jump to content

Արմեն Գասպարյան (լրագրող)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Արմեն Գասպարյան
Դիմանկար
Ծնվել էհուլիսի 4, 1975(1975-07-04) (49 տարեկան)
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ
Մասնագիտությունխմբագիր, գրող, հասարակական գործիչ, լրագրող, հրապարակախոս, բլոգեր և radio editor
 Armen Gasparjan Վիքիպահեստում

Արմեն Սմբատի Գասպարյան (հուլիսի 4, 1975(1975-07-04), Մոսկվա, ԽՍՀՄ), հայ լրագրող և ռադիոհաղորդավար, բլոգեր, գրող, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ։ 20-րդ դարի Ռուսաստանի պատմության վերաբերյալ հրապարակախոսական գրքերի հեղինակ։ 10-րդ դասարանի «Ռուսաստանի պատմություն» դասագրքի հեղինակներից մեկն է։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արմեն Գասպարյանը ծնվել է 1975 թվականի հուլիսի 4-ին, Մոսկվայում[1]։ Եղել է կոմերիտմիության անդամ[2]։ 1996 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Լոմոնոսովի անվան պետական համալսարանի լրագրության ֆակուլտետը[1]։ «Յունոստ» ռադիոկայանում (1999-2000[1] և 2002-2006[1]) եղել է «Վերջին գրոհ», «Նորագույն պատմություն», «Ռուսական դիվանագիտություն։ Հայրենիք և ճակատագրեր» հաղորդումների հեղինակ[3]։ «Մայակ» ռադիոկայանում (2000-2001[1] և 2006-2008[1]) վարել է «Մեծ պատերազմի մեծ մարտերը», «Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ։ Պատմության անհայտ ձայները» և «Ռուսները Ռուսաստանից դուրս» հաղորդումները։ «Ռուսաստանի ձայն» ռադիոկայանում (2008 թվականից մինչև 2014 թվականը, այնուհետ` ռադիո « Sputnik»), վարել է «Պատրանքների տեսություն», «Առասպելներ պատերազմի մասին», «Օտարերկրացիները Ռուսաստանում» հաղորդումների շարքը։ «Վեստի FM» ռադիոկայանում վարում է «Զուգահեռականներ», «Շաբաթվա ռեպորտաժ», «Մեր XX դարը» հաղորդումները։ 2012 թվականին եղել է Վլադիմիր Ժիրինովսկու և Սերգեյ Միրոնովի քաղաքական բանավեճերի հաղորդավարը։ 2012 թվականի ապրիլից մինչև 2013 թվականի սեպտեմբեր եղել է «Ռուսաստանի ձայնը» ռադիոընկերության ռուսական ծառայության գլխավոր խմբագիրը (այդ պաշտոնում փոխարինելով Պյոտր Ժուրավլյովին)[1]։ 2013 թվականի սեպտեմբերից գլխավորել է «Ռուսաստանի ձայնը» ռադիոընկերության հեռարձակման համակարգման գլխավոր խմբագրության հատուկ նախագծերի բաժինը[1][4]։

2014 թվականի ապրիլից «Ռուսաստանն այսօր» միջազգային լրատվական գործակալության վարչության պետն է։ 2014 թվականի նոյեմբերի 3-ին մասնակցել է Հայաստանում «Sputnik» ռուսական ռադիոկայանի հեռարձակման բացմանը (Երևանում՝ 106,0 ՄՀց)[5]։

Գրող, հրապարակախոս և հասարակական գործիչ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«ՄՊՔՎ-ն ընդդեմ ՌԸՌՄ-իի։ Գաղտնի պատերազմ Փարիզում։ 1924-1939 թվականներ», «Օպերացիա «Տրեստ»։ Խորհրդային հետախուզությունը՝ ընդդեմ ռուսական արտագաղթի։ 1921-1937 թթ․» գրքերի հեղինակն է։ Այս թեմաներով հանդես է եկել «Էխո Մոսկվի» և «Ռադոնեժ» ռադիոկայաններում, «Совершенно секретно» և «НТВ-Мир» հեռուստաալիքներում։

2006-2010 թվականներին վարել է «Արմեն Գասպարյանի բլոգը»՝ նվիրված Սպիտակ շարժման պատմության վերաբերյալ նյութերի տեղադրմանը և լայն ճանաչում ուներ։ 2008 թվականին դարձել է «Սպիտակ գործ» հասարակական-պատմական կազմակերպության հիմնադիրներից մեկը։ 2010 թվականին նա լքել է կազմակերպությունը։

2012 թվականին հրատարակել է «Հայրենական մեծ պատերազմի անհայտ էջեր» գիրքը՝ «Մոլորությունների տեսություն» ռադիոհաղորդումների շարքի նյութերի հիման վրա[6]։ 2012 թվականին լույս է տեսել «Գեներալ Սկոբլին։ Խորհրդային հետախուզության լեգենդը» գիրքը՝ նվիրված կորնիլովական գեներալ Ն. Վ. Սկոբլինին։ 2013 թվականին ընդգրկվել է Ռուսաստանի ռազմական պատմական ընկերության կենտրոնական խորհրդի կազմում[1][7]։

Ռուսաստանի գրողների միության անդամ է[1], Ռուսաստանի ժուռնալիստների միության, Ռուսական հատուկ ծառայությունների պատմության ուսումնասիրման ընկերության անդամ[1]։

2015 թվականի մարտին Գասպարյանը Մոլդովայի իշխանությունների կողմից ընդգրկվել է սև ցուցակում, նրա մուտքն արգելվել է մինչև 2020 թվականը։ Գասպարյանի գործընկերները դա կապում են «Ռուսաստանի ձայն»-ում Ուկրաինայի պատերազմին նվիրված նրա ելույթի հետ[8]։

2017 թվականի հոկտեմբերի 24-ին Վեստի FM ռադիոկայանի եթերում Վ. Սոլովյովի «Ազատականներ, ինչու՞ եք ստում» վերնագրով լրագրող Տատյանա Ֆելհենհաուերի վրա հարձակմանը նվիրված հաղորդման մեջ Արմեն Գասպարյանը «Էխո Մոսկվի»-ի լրագրող Քսենիա Լարինային մեղադրել է ստելու մեջ և նրան անվանել «անկեղծ սրիկա»։ Լարինան խոստովանել է, որ հեռացել է Ռուսաստանից այդ ելույթից հետո[9]։

Պարգևներ և նվաճումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • 2005 թվականին «Մեծ պատերազմի մեծ մարտերը» ծրագիրը ընդգրկվել է «Ռադիոմանիա» մրցանակի լավագույն կրթական ծրագրերի եռյակում[10]։
  • 2006 թվականին «Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ։ Պատմության անհայտ ձայները» հաղորդումների շարքի համար Ռադիո Մայակում նա դարձավ ռադիոհեռարձակման ոլորտում «Ռուսաստանի հայրենասեր» համառուսաստանյան մրցույթի դափնեկիր[11][12]։ Նույն շարքը ներառվել է 2006 թվականի «Ռադիոմանիա» ազգային մրցանակի լավագույն երեք կրթական ծրագրերում, սակայն մրցանակ չի ստացել[13]։
  • 2010 թվականին «Մոլորությունների տեսություն» հաղորդումը դարձավ ռուսալեզու ռադիոկայանների երկրորդ փառատոնի հաղթող[14]։
  • 2012 թվականին, «Ռուսաստանի ձայն» ռադիոկայանի այլ աշխատակիցների հետ միասին, նա դարձավ ԿԸՀ մրցույթի դափնեկիր Ռուսաստանում խորհրդարանական և նախագահական ընտրությունների լավագույն լուսաբանման համար[15][16] «Մոլորությունների տեսություն» ծրագիրը ներառվեց 2012 թվականին «Ռադիոմանիա» ազգային մրցանակի լավագույն երեք կրթական ծրագրերի շարքում, սակայն մրցանակը չի ստացել[17]։
  • «Փառք Ռուսաստանին» 2012 թվականի մրցանակի դափնեկիր[18]։
  • 2013 թվականին «Մոլորությունների տեսություն» ռադիոհաղորդումը («Ռուսաստանի ձայն» ռադիոկայան, հեղինակ և հաղորդավար Արմեն Գասպարյան) «Կրթական ծրագիր» անվանակարգում ստացել է «Ռադիոմանիա» ազգային մրցանակ[19]։
  • Արմեն Գասպարյանի «Մոլորությունների տեսություն» հեղինակային ծրագիրը «Ռուսաստանի հայրենասեր-2013» մրցույթի հաղթողների թվում է[20]։
  • «Ռուսաստանի հայրենասեր» համառուսաստանյան մեդիա մրցույթ, Գասպարյանի հեղինակած «Մոլորությունների տեսություն» հաղորդաշարը ՝ «Ժողովրդական սրբություն» անվանակարգում գրավել է 2-րդ տեղը[21]։
  • Պարգևատրվել է Ռուսաստանի Դաշնության կապի նախարարության և Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերության պատվոգրերով` հայրենական ռադիոհեռարձակման զարգացման գործում ներդրած ավանդի համար, Ռուսաստանում և Ուկրաինայում արժանացել է հասարակական կազմակերպությունների հոբելյանական մեդալների։
  • 2015 թվականին նրան շնորհվել է Ռուսաստանի ժուռնալիստների միության «Մասնագիտական ընկերակցությանը մատուցած ծառայությունների համար» պատվավոր կրծքանշան (վկայական թիվ 2191)[22]։
  • «Ռուսաստանի առաջնորդներ։ Քաղաքականություն» մրցույթի եզրափակիչի մասնակից (2020)։

Գրքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Гаспарян А. С. Операция «Трест». Советская разведка против русской эмиграции. 1921-1937 гг.. — М.: Вече. — 464 с. — (Военные тайны XX века). — 4000 экз. — ISBN 978-5-9533-3534-8
  • Аудиокнига «Русские вне России». — 2007 г.
  • Гаспарян А. С. ОГПУ против РОВС. Тайная война в Париже. 1924-1939 гг.. — М.: Вече, 2008. — 320 с. — (Военные тайны XX века). — 3000 экз. — ISBN 978-5-9533-2727-5
  • Гаспарян А. С. Неизвестные страницы Великой Отечественной войны. — М.: Вече, 2012. — 320 с. — (Теория заблуждений). — 1500 экз. — ISBN 978-5-9533-6597-0
  • Гаспарян А. С. Генерал Скоблин. Легенда советской разведки. — М.: Вече, 2012. — 416 с. — (Военный архив). — ISBN 978-5-9533-6441-6
  • Гаспарян А. С. Убить Сталина: реальные истории покушений и заговоров против советского вождя. — М.: Эксмо, 2016. — 320 с. — (Тайные смыслы истории). — 7000 экз. — ISBN 978-5-699-92334-2
  • Гаспарян А. С. Тайна личности Ленина: спаситель народа или разрушитель империи?. — М.: Эксмо, 2016. — 318 с. — (Тайные смыслы истории). — 7000 экз. — ISBN 978-5-699-90327-6
  • Гаспарян А. С. Россия в огне Гражданской войны: подлинная история самой страшной братоубийственной войны. — М.: Эксмо, 2016. — 318 с. — (Тайные смыслы истории). — 8000 экз. — ISBN 978-5-699-88599-2
  • Гаспарян А. С. Крах Великой империи: загадочная история самой крупной геополитической катастрофы. — М.: Эксмо, 2016. — 320 с. — (Тайные смыслы истории). — 4000 экз. — ISBN 978-5-699-87367-8
  • Гаспарян А. С. Генерал Скоблин: легенда советской разведки. — СПб.: Питер, 2017. — 399 с. — (Книги Армена Гаспаряна). — 2000 экз. — ISBN 978-5-4461-0349-2
  • Гаспарян А. С. Операция "Трест": шпионский маршрут Москва — Берлин — Париж, блестящий дебют чекистов, крах Белой эмиграции. — СПб.: Питер, 2017. — 352 с. — (Книги Армена Гаспаряна). — 3000 экз. — ISBN 978-5-4461-0372-0
  • Гаспарян А. С. Война после победы. Бандера и Власов: приговор без срока давности: как предатели становятся "героями" националистов, история борьбы с пятой колонной. — СПб.: Питер, 2017. — 236 с. — (Книги Армена Гаспаряна). — 3000 экз. — ISBN 978-5-4461-0346-1
  • Гаспарян А. С. Россия и Германия. Друзья или враги?. — М.: Эксмо, 2016. — 350 с. — (Актуальная тема). — 2000 экз. — ISBN 978-5-699-95194-9
  • Гаспарян А. С. Россия и Германия. Друзья или враги?. — М.: Эксмо, 2017. — 352 с. — (Евгений Янович Сатановский рекомендует). — 2000 экз. — ISBN 978-5-699-95193-2
  • Гаспарян А. С. Денацификация Украины: страна невыученных уроков. — СПб.: Питер, 2018. — 416 с. — (Книги Армена Гаспаряна). — 3500 экз. — ISBN 978-5-4461-0707-0
  • Гаспарян А. С. 1941-1945. Оболганная война: НКВД и СМЕРШ: легенды и факты, 16 мифов о Рейхе, дивизии СС: кровавый путь / Российское военно-историческое общество. — СПб.: Питер, 2018. — 304 с. — (Книги Армена Гаспаряна). — 4000 экз. — ISBN 978-5-4461-0493-2
  • Гаспарян А. С. Ложь Посполита. — СПб.: Питер, 2018. — 192 с. — ISBN 978-5-4461-0806-0
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Революция 1917 года. Как это было?. — СПб.: Питер, 2019. — 224 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1025-4
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Эхо войны. Неудобная правда. — СПб.: Питер, 2019. — 160 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1033-9
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Оттепель. Как это было?. — СПб.: Питер, 2019. — 192 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1050-6
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Эпоха застоя. Как это было?. — СПб.: Питер, 2019. — 192 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1092-6
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Перестройка. Как это было?. — СПб.: Питер, 2019. — 192 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1041-4
  • Гаспарян А. С., Дмитрий Евгеньевич Куликов, Георгий Тамазович Саралидзе Вожди и лидеры. Как это было?. — СПб.: Питер, 2019. — 224 с. — (Наш XX век. Как это было?). — ISBN 978-5-4461-1032-2

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Гаспарян, Армен Сумбатович Արխիվացված 2018-12-04 Wayback Machine // Международный мультимедийный пресс-центр МИА «Россия сегодня»
  2. ↑ Сообщение в Твиттере Армена Гаспаряна от 29 октября 2018 года
  3. ↑ «Российская дипломатия: Отечество и судьбы». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մարտի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ փետրվարի 12-ին.
  4. ↑ «Голос России» представляет проект «Рассекреченная разведка» // Голос России, 29.11.2013
  5. ↑ «Гаспарян: Мы не призываем на баррикады, мы даем информацию». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 23-ին. Վերցված է 2021 թ․ օգոստոսի 22-ին.
  6. ↑ Презентация сборника «Неизвестные страницы Великой Отечественной Войны» (Московский Дом книги на Новом Арбате, 20.06.2012) // Московский дом книги
  7. ↑ В Москве состоялся учредительный съезд Русского Военно-Исторического Общества // Голос России, 14.03.2013
  8. ↑ Молдавия запретила въезд ещё одному сотруднику «России сегодня» // «РБК», 23.03.2015
  9. ↑ «Ксения Ларина покинет Россию из-за эфира Соловьева». The New Times. 27.10.2017. Վերցված է 13.11.2017-ին.
  10. ↑ Тройки финалистов национальной премии в области радиовещания «Радиомания»-2005 // Медиасоюз
  11. ↑ Подведены итоги конкурса «Патриот России» // Международный пресс-клуб-Исполнительная дирекция конкурса «Патриот России»/ Федеральное агентство по печати и массовым коммуникациям, 18.10.2006 года
  12. ↑ «Патриот России»(չաշխատող հղում) // Телеканал «Культура», 17.11.2006
  13. ↑ Радиомания-2006// Общероссийская общественная организация «Национальная ассоциация журналистов „Медиакратия“», 20.04.2006
  14. ↑ Фестиваль русскоязычных радиостанций
  15. ↑ Конкурс ЦИК Արխիվացված 2016-12-20 Wayback Machine// Центральная избирательная комиссия Российской Федерации, 30.05.2012
  16. ↑ Премия ЦИК «Голосу России» за лучшее освещение выборов президента РФ. Արխիվացված 2013-04-03 Wayback Machine // Голос России, 07.06.2012
  17. ↑ Определены финалисты Национальной премии «Радиомания-2012» // Медиасоюз, 11.05.2012
  18. ↑ Журналисты «Голоса России» победили в двух номинациях конкурса «Слава России» Արխիվացված 2013-06-09 Wayback Machine// Голос России, 01.11.2012
  19. ↑ Передача «Теория заблуждений» известного журналиста, радиоведущего, автора исторических исследований Армена Гаспаряна удостоена главного приза в номинации «Просветительская программа» // Голос России, 07.06.2013
  20. ↑ «Голос России» стал лауреатом премии «Патриот России — 2013» // Голос России, 02.10.2013
  21. ↑ Гагаркин А. И., Лянге М. А. Патриотизм в радиопрограммах 2012—2013 гг. // Обозник, 26.05.2011
  22. ↑ Награждён почётным знаком «За заслуги перед профессиональным сообществом» Союза журналистов России // Instagram, 13.03.2015
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Արմեն Գասպարյան (լրագրող)» հոդվածին։
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Արմեն_Գասպարյան_(լրագրող)&oldid=9977620» էջից