Ալեքսանդր Արոնով

Ալեքսանդր Արոնով
Ծնվել է	օգոստոսի 30, 1934
Ծննդավայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Վախճանվել է	հոկտեմբերի 19, 2001 (67 տարեկան)
Վախճանի վայր	Մոսկվա, Ռուսաստան
Գերեզման	Krasnogorskoye Cemetery
Մասնագիտություն	բանաստեղծ և հրապարակախոս
Լեզու	ռուսերեն
Կրթություն	Մոսկվայի Վ. Պ. Պոտյոմկինի անվան քաղաքային մանկավարժական ինստիտուտ
Ժանրեր	պոեզիա և հրապարակախոսություն
Պարգևներ	Ռուսաստանի Ոսկե փետուր
	Aleksandr Aronov Վիքիպահեստում

Ալեքսանդր Յակովլևիչ Արոնով (ռուս.՝ Алекса́ндр Я́ковлевич Аро́нов, օգոստոսի 30, 1934(1934-08-30), Մոսկվա, ԽՍՀՄ - հոկտեմբերի 19, 2001(2001-10-19), Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուս բանաստեղծ և լրագրող։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Արոնովը 1956 թվականին ավարտել է Մոսկվայի Պոտյոմկինի անվան քաղաքային մանկավարժական ինստիտուտը, ապա ՌՍՖՍՀ մանկավարժական գիտությունների ակադեմիային կից Գեղարվեստական դաստիարակության ինստիտուտի ասպիրանտուրան։ Նրա առաջին պաշտոնը կոչվում էր «Մոսկվայի մարզի պահեստային ուսուցիչ»^[1]։ Շախովսկոյ շրջանի գյուղական դպրոցներում և Մոսկվայի № 635 դպրոցում աշխատել է որպես գրականության ուսուցիչ։ 1966 թվականից եղել է «Московский комсомолец» թերթի տեսաբան, վարել է մշտական սյունակ և տպագրվել է տարբեր թերթերում^[2], որոնցից մի քանիսը, ինչպես օրինակ՝ «Теленеделя», «Поговорим», ինքն է ստեղծել^[3]։

Նրա բանաստեղծությունները տպագրվել են «Огонёк» (№ 32, 1988 թ.) և «Знамя» (№ 3, 1997 թ.) ամսագրերում^[4]։

Ալեքսանդր Արոնովի բանաստեղծություններից առավել հայտնի են՝ «Կանգնել, հետ նայել» («Остановиться, оглянуться») և «Եթե դուք չունեք մորաքույր» («Если у вас нету тёти»): Նրա բանաստեղծություններից ճանաչում է գտել նաև «Գետտո. 1943 թվական» ստեղծագործությունը, որը նվիրված է Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ և դրանից հետո ռուս, լեհ և հրեա ժողովուրդների բարդ փոխհարաբերություններին։ Վիկտոր Բերկովսկին գրել է երաժշտություն այս ստեղծագործության հիման վրա և ստեղծել «Վարշավյան գետտո. 1943 թվական» երգը^[5]։ Բանաստեղծի կյանքի օրոք լույս են տեսել նրա բանաստեղծությունների երեք ժողովածուները՝ «Անվտանգության կղզյակ» (1987 թ.), «Տեքստեր» (1989 թ.), «Առաջին կյանք» (1989 թ.):

2002 թվականին հետմահու արժանացել է Ռուսաստանի լրագրողների միության «Ռուսաստանի ոսկե փետուր» մրցանակին։

Ընտանիք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինը՝ Տատյանա Արոնովա-Սուխանովա,
- Խորթ որդին՝ դերասան Մաքսիմ Սուխանով։

Ժամանակակիցների վերաբերմունք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Կանգնել, հետ նայել» բանաստեղծության սկիզբը Միխայիլ Գորբաչովը կոչել է «նոր մտածողության» նշան, որի հիման վրա ստեղծվել է Վերակառուցումը^[6]։
Լրագրող Ալեքսանդր Մինկինը Արոնովի «Երեք մարգարե»^[7] ստեղծագործությունը դրել է Պուշկինի և Լերմոնտովի համանուն ստեղծագործությունների կողքին^[8]։
Եվգենի Եվտուշենկոն կարծում էր, որ Ալեքսանդր Արոնովը մտածող երգերի վերակենդանացողներից մեկն է, որ օգնում են մտածել ուրիշներին^[6]։
Յուրի Շչեկոչիխինը, Օլեգ Խլեբնիկովը, Եվգենի Բունիմովիչը Ալեքսանդր Արոնովին համարում էին իրենց ուսուցիչը^[9]։

Բանաստեղծությունների գրքեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Александр Аронов Островок безопасности. — М.: Советский писатель, 1987. — 128 с.
Александр Аронов Тексты. / Предисловие С. Чупринина. — М.: Книжная палата, 1989. — 176 с.
Александр Аронов Первая жизнь: Стихи. — М.: Правда, 1989. — 32 с. (Б-ка «Огонек» № 46).
Александр Аронов Туннель: Стихи, эссе, отрывки из статей. — М.: «Голос-Пресс», 2003. — 336 с.
Александр Аронов Избранное. / Предисловие Александра Минкина. — М.: ИД «Московский Комсомолец», 2014. — 448 с. Тираж 1000 экз. ISBN 978-5-9900974-2-1.
Александр Аронов Обычный текст (избранная лирика). — М.: Сетиздат, 2014. — 480 с^[10]

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Արոնովը մահացել է 2001 թվականի հոկտեմբերի 19-ին։ Թաղվել է հոկտեմբերի 22-ին^[3] Ռուսաստանի «Գորբրուս» գերեզմանատանը, որը գտնվում է Միտինսկոյե գերեզմանատան դիմաց^[11]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Елена Аксельрод Двор на Баррикадной (книга воспоминаний) / Загадка Александра Аронова // «Иерусалимский журнал», № 24-25, 2007.
↑ «Александр Аронов // Радио Шалом, 21.10.11». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
↑ ^3,0 ^3,1 Сергей Чуприн Место под солнцем // Сайт Shanson-e.tk 10.06.2006
↑ А. Я. Аронов в «Журнальном зале»
↑ Песня В. Берковского на слова А. Аронова «Варшавское гетто. 1943 г.» // Сайт Realmusic.ru, 27.02.2012
↑ ^6,0 ^6,1 Евгений Евтушенко Остановившийся, оглянувшийся… // «Новые Известия», 3 октября 2008. Արխիվացված 2014-12-22 Wayback Machine
↑ Александр Минкин «Три пророка» // Журнал «Русский глобус», № 10, октябрь 2010 г.
↑ Александр Минкин Русский поэт Александр Аронов // Московский комсомолец, 23 января 2014
↑ «Ушёл поэт Александр Аронов // Новая газета, № 77, 22 октября 2001 г.». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
↑ Александр Аронов Обычный текст (избранная лирика). — М.: Сетиздат, 2014. — 480 с.
↑ Могила А. Я. Аронова // Сайт M-necropol.ru

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ալեքսանդր Արոնով» հոդվածին։

[Елен-1] Елена Аксельрод Двор на Баррикадной (книга воспоминаний) / Загадка Александра Аронова // «Иерусалимский журнал», № 24-25, 2007.

[2] «Александр Аронов // Радио Шалом, 21.10.11». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.

[Пред-3] 3,0 ^3,1 Сергей Чуприн Место под солнцем // Сайт Shanson-e.tk 10.06.2006

[4] А. Я. Аронов в «Журнальном зале»

[5] Песня В. Берковского на слова А. Аронова «Варшавское гетто. 1943 г.» // Сайт Realmusic.ru, 27.02.2012

[Евг-6] 6,0 ^6,1 Евгений Евтушенко Остановившийся, оглянувшийся… // «Новые Известия», 3 октября 2008. Արխիվացված 2014-12-22 Wayback Machine

[7] Александр Минкин «Три пророка» // Журнал «Русский глобус», № 10, октябрь 2010 г.

[8] Александр Минкин Русский поэт Александр Аронов // Московский комсомолец, 23 января 2014

[9] «Ушёл поэт Александр Аронов // Новая газета, № 77, 22 октября 2001 г.». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ դեկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.

[10] Александр Аронов Обычный текст (избранная лирика). — М.: Сетиздат, 2014. — 480 с.

[11] Могила А. Я. Аронова // Сайт M-necropol.ru

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]