Ալեքսանդր Ալյոնկին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ալեքսանդր Ալյոնկին
1892 - 1953
Մահվան վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Զորատեսակհետևազոր
Կոչումգնդապետ
Մարտեր/
պատերազմներ
Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Հայրենական մեծ պատերազմ և Խորհրդա-լեհական պատերազմ
Պարգևներ
Կարմիր դրոշի շքանշան, «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ և «Բանվորագյուղացիական Կարմիր բանակի 20 տարի» հոբելյանական մեդալ

Ալեքսանդր Ալյոնկին (ռուս.՝ Александр Андреевич Алёнкин, 1892 - 1953, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակի գնդապետ, Քաղաքացիական պատերազմի մասնակից, Կարմիր Դրոշի կրկնակի շքանշանակիր (1922, 1923)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ալեքսանդր Ալյոնկինի գերեզմանը Մոսկվայի Նովոդևիչյան գերեզմանատանը

Ալեքսանդր Ալյոնկինը ծնվել է 1892 թվականին[1]։ Ծառայել է ցարական բանակում, մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմի մարտերին։ Հոկտեմբերյան Հեղափոխությունից հետո ծառայության է անցել Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակում։ Հարավային Ուրալում և Պովոլժիեում մասնակցել է Քաղաքացիական պատերազմի մարտերին (Արևելյան ռազմաճակատ) ադմիրալ Ալեքսանդր Կոլչակի զորքերի դեմ մղվող մարտերին[2], որպես 5-րդ բանակի 27-րդ հրաձգային դիվիզիայի 81-րդ հրաձգային բրիգադի շտաբի պետ և հրամանատար[3]։

Հանրապետության Հեղափոխական Ռազմական Խորհրդի № 23 հրամանով 1922 թվականին կոմբրիգ Ալեքսանդր Ալյոնկինը սովետա-լեհական պատերազմի ժամանակ ցուցաբերած մարտական հաջողությունների համար պարգևատրվել է ՌՍՖՍՀ Կարմիր Դրոշի առաջին շքանշանով[3]։

Հանրապետության Հեղափոխական Ռազմական Խորհրդի № 157 հրամանով 1923 թվականին, 1919 թվականի մայիսյան մարտերում ցուցաբերած հաջողությունների համար կոմբրիգ Ալեքսանդր Ալյոնկինը երկրորդ անգամ պարգևատրվել է ՌՍՖՍՀ Կարմիր Դրոշի շքանշանով[3]։ Քաղաքացիական պատերազմի ավարտից հետո Ալյոնկինը շարունակում է ծառայությունը Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակում, լինելով 27-րդ հրաձգային դիվիզիայի 79-րդ հրաձգային գնդի շտաբի պետ։ Արևմտյան ռազմաճակատի շտաբում զտումների ժամանակ 1923 թվականին նա ազատվում է զբաղեցրած պաշտոնից, որոշ տվյալներով ԽՍՀՄ Միավորված պետական քաղաքական վարչության օրգանների կողմից 79-րդ հրաձգային գնդի հրամանատարի ձերբակալման պատճառով[4]։ Նրա հետագա ռազմական ծառայության հանգամանքներն անհայտ են, բացի նրանից, որ 1945 թվականի հուլիսի 25-ին փոխգնդապետի կոչումով եղել է Գլխավոր Վարչության պարտադիր ուսուցման դասընթացների տակտիկական ցիկլի ուսումնական բաժնի պետը և պարգևատրվել է «1941-1945 թվականներին Հայրենական Մեծ Պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալով[5]։

Պահեստազոր է արձակվել գնդապետի կոչումով, բնակվել Մոսկվայում։ Մահացել է 1953 թվականին, թաղված է Մոսկվայի Նովոդևիչյան գերեզմանատանը (տեղամաս 1, 14-րդ շարք, 9-րդ տեղ)[1]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Кипнис С. Е. Новодевичий мемориал.
  2. Кучкин А. П. В боях и походах от Волги до Енисея.
  3. 3,0 3,1 3,2 Сборник лиц, награждённых орденом Красного Знамени и Почётным революционным оружием.
  4. Минаков С. Т. «Большая «чистка» советской военной элиты в 1923 г.» (ռուսերեն). [1]. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 3-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite web}}: External link in |publisher= (օգնություն)
  5. ОБД "Подвиг Народа"

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Сборник лиц, награждённых орденом Красного Знамени и Почётным революционным оружием». Воениздат, 1926.
  • Кучкин А. П. В боях и походах от Волги до Енисея. — М.։ Наука, 1969.
  • Кипнис С. Е. Новодевичий мемориал. М., 1995.