Ալեքսանդր Ալյոնկին

Ալեքսանդր Ալյոնկին
1892 - 1953
Մահվան վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Գերեզման	Նովոդեվիչյան գերեզմանոց
Զորատեսակ	հետևազոր
Կոչում	գնդապետ
Մարտեր/; պատերազմներ	Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Հայրենական մեծ պատերազմ և Խորհրդա-լեհական պատերազմ
Պարգևներ	և

Ալեքսանդր Ալյոնկին (ռուս.՝ Александр Андреевич Алёнкин, 1892 - 1953, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակի գնդապետ, Քաղաքացիական պատերազմի մասնակից, Կարմիր Դրոշի կրկնակի շքանշանակիր (1922, 1923)։

Կենսագրություն

Ալեքսանդր Ալյոնկինը ծնվել է 1892 թվականին^[1]։ Ծառայել է ցարական բանակում, մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմի մարտերին։ Հոկտեմբերյան Հեղափոխությունից հետո ծառայության է անցել Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակում։ Հարավային Ուրալում և Պովոլժիեում մասնակցել է Քաղաքացիական պատերազմի մարտերին (Արևելյան ռազմաճակատ) ադմիրալ Ալեքսանդր Կոլչակի զորքերի դեմ մղվող մարտերին^[2], որպես 5-րդ բանակի 27-րդ հրաձգային դիվիզիայի 81-րդ հրաձգային բրիգադի շտաբի պետ և հրամանատար^[3]։

Հանրապետության Հեղափոխական Ռազմական Խորհրդի № 23 հրամանով 1922 թվականին կոմբրիգ Ալեքսանդր Ալյոնկինը սովետա-լեհական պատերազմի ժամանակ ցուցաբերած մարտական հաջողությունների համար պարգևատրվել է ՌՍՖՍՀ Կարմիր Դրոշի առաջին շքանշանով^[3]։

Հանրապետության Հեղափոխական Ռազմական Խորհրդի № 157 հրամանով 1923 թվականին, 1919 թվականի մայիսյան մարտերում ցուցաբերած հաջողությունների համար կոմբրիգ Ալեքսանդր Ալյոնկինը երկրորդ անգամ պարգևատրվել է ՌՍՖՍՀ Կարմիր Դրոշի շքանշանով^[3]։ Քաղաքացիական պատերազմի ավարտից հետո Ալյոնկինը շարունակում է ծառայությունը Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակում, լինելով 27-րդ հրաձգային դիվիզիայի 79-րդ հրաձգային գնդի շտաբի պետ։ Արևմտյան ռազմաճակատի շտաբում զտումների ժամանակ 1923 թվականին նա ազատվում է զբաղեցրած պաշտոնից, որոշ տվյալներով ԽՍՀՄ Միավորված պետական քաղաքական վարչության օրգանների կողմից 79-րդ հրաձգային գնդի հրամանատարի ձերբակալման պատճառով^[4]։ Նրա հետագա ռազմական ծառայության հանգամանքներն անհայտ են, բացի նրանից, որ 1945 թվականի հուլիսի 25-ին փոխգնդապետի կոչումով եղել է Գլխավոր Վարչության պարտադիր ուսուցման դասընթացների տակտիկական ցիկլի ուսումնական բաժնի պետը և պարգևատրվել է «1941-1945 թվականներին Հայրենական Մեծ Պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալով^[5]։

Պահեստազոր է արձակվել գնդապետի կոչումով, բնակվել Մոսկվայում։ Մահացել է 1953 թվականին, թաղված է Մոսկվայի Նովոդևիչյան գերեզմանատանը (տեղամաս 1, 14-րդ շարք, 9-րդ տեղ)^[1]։

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 Кипнис С. Е. Новодевичий мемориал.
↑ Кучкин А. П. В боях и походах от Волги до Енисея.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Сборник лиц, награждённых орденом Красного Знамени и Почётным революционным оружием.
↑ Минаков С. Т. «Большая «чистка» советской военной элиты в 1923 г.» (ռուսերեն). [1]. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 3-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite web}}: External link in |publisher= (օգնություն)
↑ ОБД "Подвиг Народа"

Գրականություն

«Сборник лиц, награждённых орденом Красного Знамени и Почётным революционным оружием». Воениздат, 1926.
Кучкин А. П. В боях и походах от Волги до Енисея. — М.։ Наука, 1969.
Кипнис С. Е. Новодевичий мемориал. М., 1995.

[ксе-1] 1,0 ^1,1 Кипнис С. Е. Новодевичий мемориал.

[кап-2] Кучкин А. П. В боях и походах от Волги до Енисея.

[кр-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Сборник лиц, награждённых орденом Красного Знамени и Почётным революционным оружием.

[чистка-4] Минаков С. Т. «Большая «чистка» советской военной элиты в 1923 г.» (ռուսերեն). [1]. Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունվարի 3-ին. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 3-ին. {{cite web}}: External link in |publisher= (օգնություն)

[5] ОБД "Подвиг Народа"

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]