Կրթությամբ ինժեներ։ Սկզբում հարել է ռոմանտիզմին («Խաբեություններ և հիասթափություններ», 1855, «Առաջին սերը», 1858, «Ընտանիքի հայրը», 1858)[5]։ Բալզակի ազդեցությամբ անցել է քննադատական ռեալիզմին՝ «Թվաբանություն սիրո մեջ» (1860), «Մարտին Ռիվաս» (1862)[6]։ Այդ երկերում քննադատել է բուրժ․ իրականությունը՝ ստեղծելով Չիլիին յուրահատուկ «մարդկային կատակերգություն»։ Հետագա շրջանի սոցիալ–հոգեբանական և սատիրական վեպերում՝ «Օտար հողի վրա» (1904), «Հիմար էստերոն» (1909), արտահայտված են իրականության նկատմամբ հեղինակի հոռետեսական տրամադրությունները։ «Ռեկոնկիստայի դարաշրջանում» (1897) պատմավեպը պատկերում է Չիլիի ժողովրդի ազգային–ազատագրական պայքարը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 453)։
Չիլի
Alberto Blest Gana Վիքիպահեստում
