Պարթևերեն
 Parsīk, Pahlavīk | |
|---|---|
| Տեսակ | լեզու և հին լեզու |
| Ենթադաս | հյուսիսարևմտյան իրանական լեզուներ և միջին իրանական լեզուներ |
| Երկրներ | Պարթևստան, Խորասան |
| Շրջաններ | Իրան |
| Պաշտոնական կարգավիճակ | Պարթևստան, Սասանյան Պարսկաստան (սկզբնական շրջանում) |
| Խոսողների քանակ | 0 մարդ |
| Լեզվակիրների թիվը | 0 մարդ |
| Ռեյտինգ | Մահացած լեզու, հիմնականում դուրս եկավ գործածությունից V—VI դարերի ընթացքում, Տուրֆանի մանիքեության գաղութներում միչև 13-րդ դարը պահպանվել է որպես պաշտամունքային լեզու: |
| Դասակարգում | Հդնեվրոպական ընտանիք
|
| Գրերի համակարգ | Արամեական գիր, Մանիքեյան գիր |
| IETF | xpr |
| ISO 639-3 | xpr |
 Parthian language Վիքիպահեստում | |
Պարթևերեն, մահացած իրանական լեզու, որը պատկանում է հյուսիս-արևմտյան ենթախումբին և տարածված է եղել Պարթևստանում (այժմ՝ Խորասան): Պետական լեզու է եղել Պարթև Արշակունիների և Սասանյան կայսրության սկզբնական ժամանակի (Ք.Ա. 248 թվական — Ք.Հ. 224 թվական) համար: Այն Կենտրոնական Ասիայի մանիքեության հիմնական գրականության լեզուն էր, որով կատարվում էին նաև քարոզներ[1]:
Արտաքին հղումներ
Ծանոթագրություններ
- ↑ Молчанова Е.К. Парфянский язык. «Языки мира». Иранские языки. II. Северо-западные иранские языки. М. 1999