Յակով Պրոտազանով

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Յակով Պրոտազանով
Դիմանկար
Ծնվել էփետրվարի 4, 1881(1881-02-04)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՄոսկվա, Ռուսական կայսրություն[4]
Մահացել էօգոստոսի 8, 1945(1945-08-08)[4][5][3] (64 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ[4]
ԳերեզմանՆովոդեվիչյան գերեզմանոց
Քաղաքացիություն Ռուսական կայսրություն[6] և  ԽՍՀՄ[7]
ԿրթությունՄոսկվայի առևտրային ուսումնարան
Մասնագիտությունկինոռեժիսոր, սցենարիստ, դերասան և ռեժիսոր
Պարգևներ և
մրցանակներ
ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ
 Yakov Protazanov Վիքիպահեստում

Յակով Ալեքսանդրովիչ Պրոտազանով (ռուս.՝ Яков Александрович Протазанов, փետրվարի 4, 1881(1881-02-04)[1][2][3][…], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն[4] - օգոստոսի 8, 1945(1945-08-08)[4][5][3], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[4]), խորհրդային կինոռեժիսոր։ ՌԽՖՍՀ (1935) և Ուզբեկստանի ԽՍՀ (1943) արվեստի վաստակավոր գործիչ։ Համարվում է ռուսական կինոյի սկզբնավորողներից[փա՞ստ]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1911-1918 թվականներին ստեղծել է շուրջ 80 ֆիլմ, այդ թվում՝ «Պիկովայա դամա» (1916), «Հայր Սերգի» (1918) և այլն։ Պրոտազանովի արվեստն աչքի է ընկել պրոֆեսիոնալ բարձր վարպետությամբ, դերասանի արվեստի նկատմամբ մեծ ուշադրությամբ։ Խորհրդային կինոստուդիաներում ստեղծած իր առաջին ֆիլմերի («Աելիտա», 1924, «Նրա կոչը», 1925) թեման կապված Կադր «Անօժիտը» կինոնկարից (1937), ռեժիսորի Յակով Պրոտազանով է երկրի կյանքին։

Պրոտազանովի «Տորժոկի դերձակը» (1925), «Երեք միլիոնի դատավարությունը» (1926), «Դոն Դիեգոն և Պելագեյան» (1928), «Սուրբ Յորգենի տոնը» (1930) կինոկատակերգություններում վառ դրսևորվել է Ի․ Իլյինսկու, Վ․ Մարեցկայայի, Ա․ Կտորովի, Մ․ Կլիմովի, Մ․ Բլյումենտալ-Տամարինայի և այլոց վարպետությունը։

«Քառասունմեկերորդը» (1927) պատմահեղափոխական ֆիլմում Պրոտազանովը հասել է դարաշրջանի, գլխավոր հերոսների կերպարների պատկերման խոր վավերականության։ «Սպիտակ արծիվ» (1928) կինոնկարում գլխավոր դերերում ներգրավել է Վ․ Կաչալովին և Վ․ Մեյերխոլդին։ Հնչուն կինոյի շրջանում «Մարիոնետներ» (1934) երաժշտություն կատակերգություն-պամֆլետից հետո, Պրոտազանովը ստեղծել է «Անօժիտը» (1937), որը դարձել է դասական դրամատուրգիայի սովետական լավագույն էկրանավորումներից։ Պրոտազանովի վերջին կինոնկարներից են՝ «Սալավաթ Յուլաև» (1941) «Նասրեդդինը Բուխարայում» (1943

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յակով Պրոտազանով» հոդվածին։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 9, էջ 446