Լյուդմիլա Շվեցովա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Լյուդմիլա Շվեցովա
 
Կուսակցություն՝ Միասնական Ռուսաստան, ԽՄԿԿ և Հայրենիք՝ համայն Ռուսաստան
Կրթություն՝ Ժուկովսկու անվան ազգային օդատիեզերական համալսարան
Գիտական աստիճան՝ Քաղաքական գիտությունների թեկնածու
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և Պետական Դումայի անդամ
Դավանանք ուղղափառություն
Ծննդյան օր սեպտեմբերի 24, 1949(1949-09-24)[1]
Ծննդավայր Ալմաթի, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1]
Վախճանի օր հոկտեմբերի 29, 2014(2014-10-29)[2] (65 տարեկան)
Վախճանի վայր Ռուսաստան
Թաղված Տրոեկուրովյան գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն  Ռուսաստան
 
Պարգևներ
Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Բարեկամության շքանշան Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան «Պատվո նշան» շքանշան «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի երկրորդ աստիճանի մեդալ «Ցելինայի 50-ամյակի» մեդալ «Մոսկվայի 850-ամյակի հիշատակի» մեդալ
ՌԴ նախագահի պատվոգիր
Օլգա իշխանուհու III աստիճանի շքանշան
և Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի վաստակավոր գործիչ

Լյուդմիլա Շվեցովա (ռուս.՝ Людмила Ивановна Швецова, ծնված՝ Օդինցովա, սեպտեմբերի 24, 1949(1949-09-24)[1], Ալմաթի, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[1] - հոկտեմբերի 29, 2014(2014-10-29)[2], Ռուսաստան), ռուս պետական և քաղաքական գործիչ։

Ռուսաստանի Դաշնության VI գումարման Դաշնային ժողովի Պետական դումայի նախագահի տեղակալ Միասնական Ռուսաստանից 2011 թվականի դեկտեմբերի 21-ից մինչև 2014 թվականի հոկտեմբերի 29-ը։

Նախկինում եղել է ՀամԼԿԵՄ կենտկոմին առընթեր Վ. Լենինի անվան համամիութենական պիոներական կազմակերպության (1983-1986 թվականներ) կենտրոնական խորհրդի նախագահ, Մոսկվայի կառավարության քաղաքապետի տեղակալ (2000-2011 թվականներ)։

Ռուսաստանի «Գիտելիք» հասարակություն համառուսաստանյան հասարակական կազմակերպության նախագահ[3], քաղաքական գիտությունների թեկնածու[4], պրոֆեսոր, Ռուսաստանի պետական հումանիտար համալսարանի գենդերային հետազոտությունների ամբիոնի վարիչ («կանանց իրավահավասարության և առաջնորդության» տեսություն)[5]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1949 թվականի սեպտեմբերի 24-ին Ալմաթիում։ Հայրը՝ Իվան Վասիլևիչ Օդինցովը (1922-2002), կադրային զինվորական էր, Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից, պարգևատրվել է բազմաթիվ պետական պարգևներով։ Մայրը՝ Վերա Գրիգորևնա Օդինցովան (22.06.1922-11.01.1972), դասավանդել է անգլերեն։

1967 թվականին արծաթե մեդալով ավարտել է Դոնի Ռոստովի ֆիզիկամաթեմատիկական դպրոցը։ Դպրոցական տարիներին աշխատել է որպես հեռուստատեսության մանկական պիոներական հաղորդումների հաղորդավար, որի համար Ռոստովի ԽՄԿԿ-ի մարզային կոմիտեն նրան ուղղություն է տվել ընդունվել Մոսկվայի Միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտ, ինչպես նաև թատերական ուսումնարան։ Սակայն նա այդ ուղղություններից չի օգտվել և 1967 թվականին ընդունվել Է Խարկովի ավիացիոն ինստիտուտ, որն ավարտել է 1973 թվականին ինքնաթիռաշինության «ինժեներ-մեխանիկ» մասնագիտությամբ[6][7]։

Ինստիտուտն ավարտելուց հետո Շվեցովան սկսել է աշխատել որպես կոնստրուկտոր Անտոնովի անվան Միավորված վարկային բյուրոյում, սակայն մասնագիտությամբ աշխատել է միայն երկու տարի. արդեն 197 թվականին անցել է կոմսոմոլական աշխատանքի՝ դառնալով Կիևի կոմերիտմիության Լենինգրադի շրջկոմի քարտուղարը. այդ ժամանակ նա աշխատել է որպես կոնստրուկտոր, իսկ 1975 թվականին՝ որպես ինժեներ, իսկ 1975 թվականին որպես կոնստրուկտոր, աշխատել է Լենինգրադի շրջկոմում։

1983-1986 թվականներին ՀամԼԿԵՄ Կենտկոմի քարտուղար, համամիութենական պիոներական կազմակերպության կենտրոնական խորհրդի նախագահ[8]։ Որպես Կենտրոնական կոմիտեի քարտուղար Շվեցովան զբաղվել է ոչ միայն մանկական և երիտասարդական կազմակերպությունների, մանկավարժական միավորումների հետ աշխատանքով, այլև համակարգել է Համամիութենական ուսանողական շինարարական ջոկատի գործունեությունը և մասնակցել է նոր ի հայտ եկած խնդիրների լուծմանը։ Շվեցովան նաև մասնակցել է «Օլիմպիադա-80» և երիտասարդության և ուսանողների համաշխարհային փառատոնի կազմակերպմանը 1985 թվականին, որի համար արժանացել է Պատվո նշան (1981) և Աշխատանքային կարմիր դրոշ (1986) պետական բարձր պարգևների[6]։

1986-1991 թվականներին աշխատել է ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի աշխատակազմի քարտուղարությունում, ԽՍՀՄ ժողովրդական պատգամավորների համագումարում[8], որում 1989 թվականից ղեկավարել է պարգևների բաժինը, 1990 թվականից նշանակվել է աշխատակազմի ղեկավար[6]։

1991-1992 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ Նախարարների կաբինետին կից ընտանիքի և կանանց հարցերով կոմիտեի նախագահ[6]։

ԽՄԿԿԿ Կենտրոնական վերստուգիչ հանձնաժողովի անդամ (1986-1990), ԽՄԿԿ Կենտկոմի անդամ (1990-1991)։

1992-ից մինչև 1993 թվականը եղել ՌԴ Գերագույն խորհրդի բարձրագույն տնտեսական խորհրդի գլխավոր փորձաքննության խմբի ղեկավար։ Նույն թվականին ընտրվել է «Կանանց նախաձեռնություն» հիմնադրամի նախագահ, իսկ մեկ տարի անց դարձել Ատլանտիդա տեղեկատվական-հրատարակչական համագործակցության փոխնախագահ և «Կանանց լիգա» կոնֆեդերացիայի համանախագահ։ Որոշ ժամանակ Շվեցովան աշխատել է առևտրային կառույցում, որտեղ եղել է հասարակայնության հետ կապերի գծով խորհրդական[6]։

1994 թվականի ապրիլին Լ. Շվեցովան նշանակվել է Մոսկվայի կառավարության հանրային և միջտարածաշրջանային կապերի դեպարտամենտի ղեկավար, որը ղեկավարում էր Յուրի Լուժկովը։

Շվեցովան ավարտել է Ռուսաստանի պետական սոցիալական համալսարանի ասպիրանտուրան և 1997 թվականին պաշտպանել է «Կանանց ինտեգրումը քաղաքականության մեջ։ 1970-1990-ական թվականներ» թեզը՝ քաղաքական գիտությունների թեկնածուի գիտական աստիճան ստանալու համար[6]։

1998-2002 թվականներին, գտնվելով Յուրի Լուժկովի ենթակայության տակ, մտնում էր նրա «Հայրենիք» քաղաքական շարժման կազմի մեջ։

2000 թվականի հունվարի 21-ին Լուժկովի կողմից նշանակվել է Մոսկվայի քաղաքապետի առաջին տեղակալ, սոցիալական ոլորտի համալիրի ղեկավար։

2009 թվականի հոկտեմբերին Լուժկովի հետ միասին մասնակցել է Միասնական Ռուսաստանից Մոսկվայի քաղաքային դումայի պատգամավորների ընտրությունների ն, սակայն ստացած պատգամավորական մանդատից, ինչպես և Լուժկովը, հրաժարվել է մասնակցել[6]։

Այն բանից հետո, երբ 2010 թվականի սեպտեմբերի 8-ին Ռուսաստանի նախագահ Դ. Մեդվեդևը Յու. Լուժկովին պաշտոնանկ էր արել վստահությունը կորցնելու հետ կապված, հրաժարական էին տվել նաև քաղաքի կառավարության բոլոր անդամները, այդ թվում նաև Շվեցովան՝ պահպանելով լիազորությունները մինչև մայրաքաղաքի նոր կառավարության նշանակումը։ Նույն թվականի հոկտեմբերին Միասնական Ռուսաստանը պետության ղեկավարին ներկայացրել է Մոսկվայի քաղաքապետի պաշտոնի թեկնածուների ցանկը, որում ընդգրկվել են Ս. Սոբյանինը, Ի. Լևիտանը, Վ. Շանցևը և Շվեցովան[9]։

2010 թվականի հոկտեմբերի 21-ին Սոբյանինը, որին պաշտպանել է Մոսկվայի քաղաքային դումայի պատգամավորների բացարձակ մեծամասնությունը, պաշտոնապես ստանձնել Է Մոսկվայի քաղաքապետի պաշտոնը։ Նույն ամսին ձևավորվել է նոր կառավարություն, որում Շվեցովան շարունակել է կատարել սոցիալական բլոկի պատասխանատուի պարտականությունները, սակայն արդեն Մոսկվայի քաղաքապետի տեղակալի պաշտոնում[6]։

2011 թվականի աշնանը Շվեցովան ընդգրկվել Է Պետդումայի ընտրություններում Միասնական Ռուսաստան կուսակցության ցուցակում

2011 թվականի դեկտեմբերի 4-ին ընտրվել է 6-րդ գումարման Պետական դումայի պատգամավոր։

2011 թվականի դեկտեմբերի 12-ին Շվեցովան և Մոսկվայի քաղաքապետի առաջին տեղակալ Վլադիմիր Ռեսինը պաշտոնաթող են եղել Պետդումա աշխատանքի անցնելուց հետո[6]։

Դեկտեմբերի 21-ին նոր Դումայի առաջին նիստում նշանակվել է փոխխոսնակ[10]։ ՌԴ Պետական Դումայի փոխնախագահի պաշտոնում ղեկավարում է աշխատանքի, սոցիալական քաղաքականության և վետերանների գործերի պետական կոմիտեն, կրթության հարցերով պետական կոմիտեն, ընտանիքի, կանանց և երեխաների հարցերով Պետական դումայի կոմիտեն, մշակույթի հարցերով պետական կոմիտեն և հասարակական միավորումների և կրոնական կազմակերպությունների գործերով պետական դումայի կոմիտեն։

2013 թվականի մայիսին Շվեցովան ընտրվել է Ազգային ծնողական ասոցիացիայի համանախագահ[11]։

Մոսկվայի քաղաքապետի ընտրություններում (2013) եղել է Մոսկվայի քաղաքապետի պաշտոնակատար Սերգեյ Սոբյանինի նախընտրական շտաբի ղեկավարը[12]։

2014 թվականի ապրիլի 29-ին նրա դեմ պատժամիջոցներ են սահմանվել Եվրամիության կողմից[13]։ Մահվանից հետո հանվել է եվրոպական պատժամիջոցների ցանկից[14]։

Լ. Շվեցովան եղել է մանկական շարժման հետազոտողների ասոցիացիայի նախագահ (1991 թվականից), Կանանց միջազգային համաժողովի Գործկոմի անդամ։ 2011 թվականի հոկտեմբերին ընտրվել է Կանանց միջազգային համաժողովի փոխնախագահ, իսկ 2013 թվականի հոկտեմբերին՝ Մունիցիպալ Բնակարանային Ֆոնդի նախագահ։ Մանկական, երիտասարդական, կանանց շարժման, սոցիալական քաղաքականության խնդիրների վերաբերյալ թերթերում և ամսագրերում բազմաթիվ հրապարակումների հեղինակ է։

2013 թվականի մարտի 28-ին XV համագումարում ընտրվել է Ռուսաստանի «Զնանիե» հասարակական կազմակերպության նախագահ[3]։ 2013 թվականի ամռանը մտել է «Խաղաղություն և սեր» բարեգործական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհուրդ։

Մահացել է 2014 թվականի հոկտեմբերի 29-ի գիշերը Մոսկվայում[15][16][17]։ Հոգեհանգիստը տեղի է ունեցել Միությունների տանը, արարողությունը Մոսկվայի կառավարության համար արժեցել է 4 մլն ռուբլի[18]։ Հուղարկավորվել է Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը[19]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ամուսինը՝ Անատոլի Անդրեևիչ Շվեցով (1949-1994)։ Որդին՝ Ալեքսեյ Շվեցովը (1978-2004)։ 2009 թվականի հայտարարագրի համաձայն՝ Շվեցովայի եկամուտը կազմել է 7,43 մլն ռուբլի։ Նա ունեցել է երկու հողամաս (15 և 20 ակր մակերեսով), բնակարան, տուն և ծառայողական շինություն, ինչպես նաև երկու ավտոմեքենա[6]։ Շվեցովայի 2011 թվականի եկամուտը կազմել է 11,5 մլն ռուբլի[20]։

Պարգևներ և կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պարգևատրվել է Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 4-րդ աստիճանի շքանշանով: 2014 թվականի հուլիսի 31
  • «Պատվո նշան» շքանշան (1981 год)
  • Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (1986 год)
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1995 թվականի օգոստոսի 14)՝ 1941-1945 թվականների Հայրենական մեծ պատերազմում հաղթանակի 50-ամյակի տոնակատարության նախապատրաստման և անցկացման գործում ակտիվ մասնակցության համար[21]
  • Բարեկամության շքանշան (1996 թվականի մայիսի 2)՝ պետությանը մատուցած ծառայությունների և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար
  • «Մոսկվայի 850-ամյակին նվիրված» մեդալ (1997 год)
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (1997 թվականի հունիսի 14)՝ զինված հակամարտություններում և արտակարգ իրավիճակներում զոհված զինծառայողների երեխաների համար բարեգործական ակցիայի նախապատրաստման և անցկացման գործում ակտիվ մասնակցության համար[22]
  • Ռուսաստանի Դաշնության կառավարության պատվոգիր (1997 թվականի սեպտեմբերի 29)՝ մայրաքաղաքի զարգացման գործում անձնական մեծ ավանդի և Մոսկվայի հիմնադրման 850-ամյակի կապակցությամբ[23]
  • Ռուսաստանի բիզնեսի և ձեռներեցության ակադեմիայի Օլիմպիա կանանց նվաճումների հանրային ճանաչման ազգային մրցանակի դափնեկիր (2001 թվական)[24]
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 2-րդ աստիճանի շքանշան (2002 թվական)
  • Օլգա իշխանուհու 3-րդ աստիճանի շքանշան (Ուկրաինա, դեկտեմբերի 6, 2002 թվական)՝ ուկրաինա-ռուսական համագործակցության զարգացման գործում ներդրած ծանրակշիռ անձնական ավանդի, Ռուսաստանի Դաշնությունում Ուկրաինայի տարվա անցկացման ապահովման գործում ակտիվ մասնակցության համար[25]
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (2003 թվականի սեպտեմբերի 21)՝ Ռուսաստանի օրվան նվիրված հանդիսավոր միջոցառման նախապատրաստման ու անցկացման ակտիվ մասնակցության համար[26]
  • Ռուսաստանի Դաշնության մշակույթի վաստակավոր աշխատող (2004 թվականի օգոստոսի 24)՝ մշակույթի բնագավառում ունեցած վաստակի և բազմամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[27]
  • «Тынга 50 жыл» հոբելյանական մեդալ (2004 թվականի դեկտեմբերի 18)[28]
  • Մոսկովյան մեծ իշխանուհու՝ Եփրոսինիայի 2-րդ աստիճանի շքանշան (2008 թվականի հունվարի 28)՝ հաշվի առնելով ջանասեր աշխատանքը և հատուկ ներդրումը հասարակության մեջ հոգևոր-բարոյական ավանդույթների ամրապնդման գործում[29][30]
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 3-րդ աստիճանի շքանշան (2008 թվականի նոյեմբերի 12)՝ Մոսկվայի սոցիալական ոլորտի զարգացման գործում ունեցած անձնական մեծ ավանդի և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[31]
  • Մոսկվային մատուցած ծառայությունների համար գերազանցության նշան (Մոսկվա, 2009 թվականի սեպտեմբերի 16)՝ մայրաքաղաքի սոցիալական ոլորտի զարգացման գործում ներդրած նշանակալի ավանդի, քաղաքի և մոսկվացիների շահերից ելնելով բազմամյա բեղմնավոր գործունեության համար[32]
  • Մոսկվայի քաղաքապետի շնորհակալություն (2011 թվականի դեկտեմբերի 19)՝ Մոսկվայի կառավարության կազմում երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի և քաղաքի սոցիալական ոլորտի զարգացման գործում ունեցած անձնական մեծ ավանդի համար[33]
  • 2014 թվականի մարտին հրապարակված Օգոնյոկ ամսագրի Ռուսաստանի 100 ամենաազդեցիկ կանանց վարկանիշում զբաղեցրել է 23-րդ տեղը[34]
  • Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի պատվոգիր (2014 թվականի ապրիլի 11)՝ ձեռք բերված աշխատանքային հաջողությունների, Ռուսաստանի Դաշնության սոցիալ-տնտեսական զարգացման գործում ներդրած նշանակալի ավանդի, հումանիտար ոլորտում մատուցած ծառայությունների, օրինականության և իրավակարգի ամրապնդման, ակտիվ օրինաստեղծ և հասարակական գործունեության, երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[35]։
  • Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար 4-րդ աստիճանի շքանշան (2014 թվականի հուլիսի 21)՝ ակտիվ օրինաստեղծ գործունեության և երկարամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[36]
  • Կ. Ստանիսլավսկու անվան միջազգային մրցանակի դափնեկիր

Հիշատակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լյուդմիլա Իվանովնա Շվեցովայի անունը կրում է Մոսկվայում հաշմանդամների բժշկա-սոցիալական վերականգնման գիտագործնական կենտրոնը[37]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 The International Who's Who of Women 2006 — Routledge, 2005. — ISBN 978-1-85743-325-8
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Скончалась Людмила Швецова (ռուս.) — 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Людмила Швецова избрана новым президентом Общества «Знание»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 31-ին. Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 2-ին.
  4. ↑ Людмила Ивановна Швецова. Биографическая справка
  5. ↑ Швецова Людмила Ивановна Արխիվացված 2012-11-25 Wayback Machine. Сайт РГГУ
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 «Швецова, Людмила». Lenta.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  7. ↑ Ерошок З. (10.10.2010). «Четыре кадра». Новая газета. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 Лидеры пионерского движения СССР Արխիվացված 2020-02-16 Wayback Machine// Официальный сайт «Союза пионерских организаций» СПО-ФДО
  9. ↑ Левитин, Собянин, Шанцев и Швецова — кандидаты на пост мэра Москвы
  10. ↑ Распределение постов в Госдуме РФ: расписаны все роли, кроме главной // ՌԻԱ Նովոստի
  11. ↑ Швецова Л. И. сопредседатель «Национальной родительской ассоциации» Արխիվացված 2013-12-24 Wayback Machine// Официальный сайт «Национальной родительской ассоциации»
  12. ↑ «Глава штаба С. Собянина: В Москве наконец-то прошли честные выборы :: Политика :: Top.rbc.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ սեպտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  13. ↑ COUNCIL IMPLEMENTING DECISION 2014/238/CFSP of 28 April 2014
  14. ↑ «Пять лет санкций против России. Главное». РБК. 2018 թ․ դեկտեմբերի 4. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 22-ին.
  15. ↑ Скончалась вице-спикер Госдумы Людмила Швецова
  16. ↑ Ушла из жизни вице-спикер Госдумы Людмила Швецова
  17. ↑ Умерла вице-спикер Госдумы Людмила Швецова «Lenta.ru», 29.10.2014
  18. ↑ Вячеслав Козлов. Расследование РБК: на что живут российские профсоюзы «РБК», 29.04.2016
  19. ↑ Швецову похоронят на Троекуровском кладбище рядом с сыном. Вести.Ru, 29 октября 2014
  20. ↑ «Швецова Людмила Ивановна». Государственная дума Российской Федерации. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունիսի 4-ին. Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
  21. ↑ «Распоряжение Президента Российской Федерации от 14 августа 1995 года № 379-рп «О поощрении лиц, внесших большой вклад в подготовку и проведение 50-летия Победы в Великой Отечественной войне 1941—1945 годов»». Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 1-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  22. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 14 июня 1997 года № 244-рп «О поощрении лиц, внесших большой вклад в проведение благотворительной акции для детей военнослужащих, погибших в вооружённых конфликтах и чрезвычайных ситуациях»(չաշխատող հղում)
  23. ↑ «Распоряжение Правительства Российской Федерации от 29 сентября 1997 года N 1393-р «О награждении Почётной грамотой Правительства Российской Федерации Швецовой Л. И.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  24. ↑ Официальный сайт Российской академии бизнеса и предпринимательства
  25. ↑ Указ Президента України № 1139/2002 від 6 грудня 2002 року «Про відзначення державними нагородами України»(ուկր.)
  26. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 21 сентября 2003 года № 425-рп «О поощрении»(չաշխատող հղում)
  27. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 24 августа 2004 года № 1108 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»(չաշխատող հղում)
  28. ↑ «В Посольстве Казахстана в России состоялось вручение юбилейных медалей «50 лет Целине»». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  29. ↑ Святейший Патриарх Алексий впервые вручил орден прп. Евфросинии Московской
  30. ↑ О. Масюкевич Поклон преподобной Ефросинии. Известных москвичек наградили за служение Церкви и Отечеству // Российская газета. — 2008. — № 4570.
  31. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 12 ноября 2008 года № 1602 «О награждении орденом „За заслуги перед Отечеством" III степени Швецовой Л. И.»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  32. ↑ «Указ Мэра Москвы от 16 сентября 2009 года № 69-УМ «О награждении знаком отличия „За заслуги перед Москвой".»» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ հոկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.
  33. ↑ Распоряжение Мэра Москвы от 19 декабря 2011 года № 795-РМ «Об объявлении благодарности.»
  34. ↑ http://www.kommersant.ru/doc/2415496 Рейтинг «100 самых влиятельных женщин России» журнала «Огонёк»
  35. ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 11 апреля 2014 года № 110-рп «О поощрении.»(չաշխատող հղում)
  36. ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 21 июля 2014 года № 511 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 30-ին.
  37. ↑ «ДТСЗН ГАУ НПЦ МСР имени Л. И. Швецовой |». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2020 թ․ մարտի 7-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Швецова Людмила Ивановна // Центральный Комитет КПСС, ВКП(б), РКП(б), РСДРП(б): Историко-биографический справочник / Сост. Ю.В. Горячев. — М.: Издательский дом «Парад», 2005. — ISBN 5-8061-0062-6

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Լյուդմիլա Շվեցովա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լյուդմիլա_Շվեցովա&oldid=9456307» էջից