Դմիտրի Դրիլ
| Դմիտրի Դրիլ | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մարտի 14, 1846 |
| Ծննդավայր | Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | նոյեմբերի 1 (14), 1910[1] (64 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Մոսկվայի կայսերական համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ |
| Մասնագիտություն | գիտնական և իրավաբան |
 Dmitry Dril Վիքիպահեստում | |
Դմիտրի Անդրեևիչ Դրիլ (ռուս.՝ Дмитрий Андреевич Дриль, մարտի 14, 1846, Ռուսական կայսրություն - նոյեմբերի 1 (14), 1910[1], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն), ռուս քրեագետ, իրավունքի մագիստրոս, քրեամարդաբանական դպրոցի ռուսական մասնաճյուղի ընդհանուր ճանաչված ղեկավար։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1846 թվականի մարտի 14-ին։ Դմիտրի Անդրեևիչի մանկության և պատանեկության տարիների հիշողությունները շատ քիչ են։ Հայտնի է, որ նա ծնվել է տոհմիկ ազնվականների ընտանիքում, որոնց հեռավոր նախնիները ժամանակին եկել են Փոքր Ռուսաստանից։
Հորական տատիկը գերի թուրք կին էր, իսկ Դրիլի մայրը՝ աղջկական ազգանունը` Զագոսկին, ռուս պատմավեպի հայտնի ստեղծողի հարազատ զարմուհին էր։ Ընտանիքը մի քանի փոքր կալվածքներ ուներ Տուլայի և Ռյազանի նահանգներում, բայց նախանձախնդիր սեփականատերերի թվում չէր, և հարստությունը աստիճանաբար կորավ։
1868 թվականին Դրիլը ընդունվել է Մոսկվայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետ։
1873 թվականին ավարտելով Մոսկվայի համալսարանը, որտեղ դասախոսություններ էր լսում իրավագիտության և բժշկության ֆակուլտետներում, նա սկսեց նախապատրաստվել քրեական իրավունքի ամբիոնի ղեկավարմանը։
Հանրային կրթության նախարարության ղեկավար կոմս Դ.Ա.Տոլստոյի բացասական վերաբերմունքը նրա նկատմամբ ստիպեց նրան ժամանակավորապես զբաղվել զեմստվոների վիճակագրությամբ, այնուհետև արտասահմանյան գործուղմամբ տեղափոխվել է Ա.Ա.Սաբուրովի նախարարություն, որի արդյունքը եղել է «Անչափահաս հանցագործներ» թեմայով մագիստրոսական թեզը։
Մանկական և անչափահասների հանցագործության պայմանների և պատճառների վերաբերյալ Դրիլի տեսակետների նորույթյունը թերահավատ վերաբերմունք առաջացրեց Մոսկվայի համալսարանի իրավագիտության ֆակուլտետի այս ատենախոսության նկատմամբ, որը մերժեց դրա քննարկումն ու պաշտպանությունը բժշկական բովանդակության պատրվակով։ Նույն գրքի համար, փայլուն բանավեճից հետո, Դրիլը 1884 թվականին ստացավ մագիստրոսի կոչում Խարկովի համալսարանում, որտեղ իր ուսուցիչ Լ. Է. Վլադիմիրովի միջոցով Մ. Մ. Կովալևսկին օգնեց նրան հաստատվել։ Նույն թվականին ընտրվել է Մոսկվայի համալսարանի քրեական դատավարության դասախոս, սակայն չի կարողացել սկսել դասախոսությունները՝ նախարարության մտավախության պատճառով, որ իր ուսմունքը չի կարող լինել բարձրագույն դպրոցի ուսումնական պլանի հիմք, քանի որ այն մերժում է պետության պատժիչ ուժը[2]։
Դրիլը սկզբում զբաղվել է զեմստվոների վիճակագրությամբ, այնուհետև աշխատանքի է անցել Մոսկվայում որպես հարկային տեսուչ՝ 1881 թվականին տեղափոխվելով Արդարադատության նախարարության իրավախորհրդատուի պաշտոնին։ 1892 թվականին տեղափոխվել է Սանկտ Պետերբուրգ՝ որպես ավագ հարկային տեսուչ՝ աուդիտորական ճամփորդությունների և տարբեր հանձնաժողովներում առևտրային հարկման հարցերը քննարկելու նպատակով։ Այս ոլորտում նրա աշխատանքի ձախողումը, եկամտային հարկի սկզբունքների ներդրման իմաստով, համոզեց նրան տեղափոխվել Արդարադատության նախարարություն՝ 5-րդ դասի հատուկ հանձնարարություններով պաշտոնատար անձի պաշտոնի համար, որով նա բազմիցս ուղարկվել էր տարբեր միջազգային կոնգրեսներ` հանցավոր քաղաքականության և հասարակական բարեգործության վերաբերյալ հարցերի վերաբերող, ինչպես նաև մեկնել է Նոր Կալեդոնիա, Սախալին և Սիբիր՝ տեղում ծանոթանալու աքսորի և ծանր աշխատանքի բանտերի կազմակերպմանը։ 1897 թվականին նշանակվել է կրթական և ուղղիչ դաստիարակչական հիմնարկների («Անչափահաս հանցագործների գաղութներ») բաժնի վարիչ, որի բնագավառում նա մեծ օգտակար աշխատանք է կատարել երկրով մեկ այդ հաստատությունների կազմակերպման գործում։
Դ.Ա.Դրիլը ղեկավարել է Սանկտ Պետերբուրգի «Բնակարանային կարիքների դեմ պայքարի» ասոցիացիան[3]։
Նրա նախաձեռնությամբ 1903 թվականին սկսվեց Գավանսկի բանվորական քաղաքի շինարարությունը՝ մի ամբողջ բնակելի համալիր Սբ. ընթերցասրահների նավահանգստում, մանկապարտեզներ և այլն» [4][2]։
Դմիտրի Անդրեևիչ Դրիլը մահացել է 1910 թվականի նոյեմբերի 1-ին (14) Սանկտ Պետերբուրգում։ Շուտով Վասիլևսկի կղզում գտնվող Հավանայի բանվորական քաղաքը վերանվանվեց նրա պատվին, քանդակեցին կիսանդրին և տեղադրեցին դասախոսությունների սրահում (չի պահպանվել)։ 1900-ական թվականներին Գավանսկայա փողոցի 47 տան վրա տեղադրվել է մարմարե հուշատախտակ[2][5]։
Գիտական գործունեություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1888 թվականին Դրիլը հրատարակեց աշխատություն հանցագործության ընդհանուր հոգեբանության մասին, իսկ 1890 թվականին՝ «Հոգեֆիզիկական տիպերը» վերնագրով գիրքը։
Ի լրումն իրավական տեղեկագրի մի շարք հոդվածների, Դրիլը հրապարակել է լրագրողական հոդվածներ «Русская мысль», «Вестник воспитания», «Критическое обозрение», համագործակցել է «Русский курьер», «Московский телеграф», «Земство», «Русские ведомости» ամսագրերի հետ։
Իր բոլոր գիտական աշխատություններում Դրիլը քրեական իրավունքի «դասական դպրոցի»՝ վճռական հակառակորդն էր ընդունելով, որ հանցագործությունը բնածին և ձեռքբերովի անոմալիաների արտահայտություն է հանցագործի հոգեկան կազմակերպման և նյարդային համակարգում, որը, հետևաբար, պետք է ավելի շատ բուժել, քան պատժել։
Դրիլը ամենաուժեղ աջակցությունը գտավ իր պոզիտիվիստական ձգտումներին՝ ուսումնասիրելու հանցագործի սպեցիֆիկ անհատականությունը նոր քրեա-մարդաբանական դպրոցում, որի հիմնադիր Ք. Լոմբրոզոն 1871-1876 թվականներին հրապարակել է իր «Հանցագործ մարդը» հիմնարար աշխատության ամսագրային տարբերակը։
1893 թվականին Ա.Պ. Չեխովը սկսեց հրատարակել իր «Սախալին կղզի» ճամփորդական-հետազոտական առանձին գլուխներ «Ռուսական միտք» գրքում։ Չեխովի առօրյա էսքիզների քննադատական պաթոսը մեծ ռեզոնանս առաջացրեց հասարակության մեջ։ Արդարադատության նախարարությունը իր որոշ պաշտոնյաների ուղարկեց ստուգելու գործերի վիճակը, 1896 թվականին Դրիլը նույնպես ուղարկվեց Սախալին։
Երկու տարի անց նա հրապարակում է մի յուրատեսակ ճամփորդական զեկույց` «Վտարանդիություն և ծանր աշխատանք Ռուսաստանում» Արդարադատության նախարարության ամսագրում։
Աշխատություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Преступность и преступники : (Уголов.-психол. этюды). — СПб.: Я. Канторович, 1895. — [8], 295 с. — (Юридическая библиотека; № 5).
- Ссылка и каторга в России: Из личных наблюдений во время поездки в Приамурский край и Сибирь. Остров Сахалин /Д. А. Дриль. // ЖМЮ: 1898. Оттиск: № 3. Март — № 4.Апрель; Оттиск: № 5. Май — № 6.Июнь.
- Ссылка во Франции и России (Из личных наблюдений во время поездки в Новую Каледонию, на о. Сахалин, в Приамурский край и Сибирь). — СПб.: Изд. Л. Ф. Пантелеева, 1899. — 174 с.
- Некоторые из причин массового алкоголизма и вопрос о средствах борьбы с ним: (доклад, читанный в коммиссии по вопросу об алкоголизме 24 октября 1898 года)
- О мерах борьбы с преступностью несовершеннолетних. — СПб.: Сенат. тип., 1908. — 19 с.
- Учение о преступности и мерах борьбы с нею / Вступ. ст.: В. М. Бехтерев, акад., М.Ковалевский, проф., А. Ф. Кони, акад., М. Слобожанин. — СПб.: Шиповник, 1912. — 702 с.
- Уголовная социология. Фрагменты работ разных лет // Журнал социологии и социальной антропологии. — 2002. — № 4. — С. 32—39.
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Голосенко. И. А. «Социально-органическая» теория Д. А. Дриля и её место в истории российской социологии // Журнал социологии и социальной антропологии. — 2002. — № 4. — С. 15—31.(չաշխատող հղում)
- Ковалевский М. М., Гогель С. К., Беклешов М. П. Дмитрий Андреевич Дриль, как ученый и общественный деятель: сборник статей. — Санкт-Петербург: Психо-неврол. ин-т., тип. П.П. Сойкина, 1911. — 64 с.
- Альбом фотографий по результатам экспедиции на Сахалин.
- Кириков Б. М. Архитектура Петербурга конца ХIХ-начала XX века: Эклектика, Модерн, Неоклассицизм. — СПб.: Коло, 2006. — С. 339—351. — 530 с. — ISBN 5-901841-36-0
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Русская мысль (ռուս.) / под ред. С. А. Юрьев, В. А. Гольцев, А. А. Кизеветтер, П. Б. Струве — М.: Вукол Михайлович Лавров, Пётр Бернгардович Струве, Александр Александрович Кизеветтер, 1880. — вып. 12. — С. 203.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Иванов, А. (2015 թ․ մարտի 25). «Дом, который построил Дриль». Милосердие.ру. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 30-ին.
- ↑ Ред. коллегия: Белова Л. Н., Булдаков Г. Н., Дегтярев А. Я. и др. Гаванский рабочий городок // Санкт-Петербург. Петроград. Ленинград: Энциклопедический справочник. — М.: Большая Российская Энциклопедия. — 1992.
- ↑ Кириков, 2006, էջ 339—351
- ↑ Б. Н. Калинин, П. П. Юревич, Памятники и мемориальные доски Ленинграда, справочник, изд. 3-е, доп. и перераб., Лениздат, 1979, с.408: «Гаванский рабочий городок возведён трудами учредителя Товарищества борьбы с жилищной нуждой Дмитрием Андреевичем Дриль в 1904, 1905, 1906 годах»
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դմիտրի Դրիլ» հոդվածին։ |
| ||||||||||||
