Ավենիր Պարխոմենկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ավենիր Պարխոմենկո
Ծնվել էմարտի 24, 1921(1921-03-24)[1]
ԾննդավայրՄոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան
Վախճանվել էհունիսի 5, 1988(1988-06-05)[1] (67 տարեկան)
Մահվան վայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն ՌԽՖՍՀ և  ԽՍՀՄ
ԿրթությունԻ. Ե. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտ
Մասնագիտություննկարիչ
Ժանրդիմապատկեր, բնանկար և գեղանկար
Պարգևներ
Հայրենական պատերազմի II աստիճանի շքանշան և «1941-1945 թթ. Հայրենական մեծ պատերազմում Գերմանիայի դեմ տարած հաղթանակի համար» մեդալ
ԱնդամակցությունԽՍՀՄ նկարիչների միություն

Ավենիր Իվանովիչ Պարխոմենկո (ռուս.՝ Авенир Иванович Пархоменко, մարտի 24, 1921(1921-03-24)[1], Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան - հունիսի 5, 1988(1988-06-05)[1], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային նկարիչ, Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավենիր Պարխոմենկոն ծնվել է 1921 թվականի մարտի 24-ին Մոսկվայում։ Նրա հայրը՝ Իվան Կիրիլովիչ Պարխոմենկոն (1870-1940), եղել է հայտնի դիմանկարիչ, մայրը՝ Ռաիսա Միխայլովնա Վեչերնիցկայան (1892 -?), ուսուցիչ։ Ընտանիքում եղել է ևս երեք ավագ երեխա։ Վաղ տարիքից ապագա նկարիչը մեծացել է ստեղծագործական մթնոլորտում, ինչն ազդել է սեփական ճանապարհի ընտրության վրա։ 1953 թվականին գրված ինքնակենսագրության մեջ Ա. Պարխոմենկոն հիշում է. «Հորս համար կեցվածք ընդունելու համար մեր ընտանիքում եղել են այնպիսի մարդիկ, ինչպիսիք են Ի. Ստալինը, Ֆ. Ձերժինսկին, Մ. Կալինինը, Ս. Բուդյոննին, Ա. Լունաչարսկին, Ա. Նովիկովը-Պրիբոյը, Ֆ. Գլադկովը, Լ. Լեոնովը, Ա. Չապիգինը և շատ ուրիշներ»[3]։

1937 թվականին յոթնամյա միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո Ավենիր Պարխոմենկոն մեկնել է Լենինգրադ, որտեղ ընդունվել է Համառուսական գեղարվեստի ակադեմիային կից միջնակարգ գեղարվեստական դպրոց։ 1938 թվականին վերադարձել է Մոսկվա և ընդունվել նորաբաց Մոսկվայի միջնակարգ արվեստի դպրոց։ Սակայն հոր հիվանդության և նյութական ծանր վիճակի պատճառով 1939 թվականին թողել է ուսումը։ Աշխատել Է ՌԽՖՍՀ ժողովրդական տնտեսական հաշվառման վարչությունում, այնուհետև Օկտյաբրսկի երկաթուղու Մոսկովյան հանգույցի 1-ին վագոնային հատված՝ որպես էլեկտրոմոնտյոր։

1941 թվականի հոկտեմբերին զորակոչվել է Կարմիր բանակ։ Ծառայել է սկզբում 1105 ուսումնական գումարտակում, այնուհետև եղել է շարքային հարավային ճակատում՝ 133-րդ առանձին հրաձգային գնդում։ 1941 թվականի վերջում թեթև վիրավորվել է։ 1942 թվականի հունվարին զորացրվել է և մասնագիտությամբ ուղարկվել Մոսկվա՝ ՋԷԿ-12-ի վերականգնման, որտեղ որպես էլեկտրամոնտյոր է աշխատել մինչև 1945 թվականի աշունը; Պարգևատրվել է «Գերմանիայի նկատմամբ հաղթանակի համար» մեդալով։

1945 թվականին ընդունվել է Լենինգրադի Ի. Ռեպինի անվան գեղանկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ինստիտուտի գեղանկարչության բաժինը։ Սովորել է Լեոնիդ Օվսյաննիկովի, Միխայիլ Ավիլովի, Իվան Ստեպաշկինի, Յուրի Նեպրինցևի մոտ։ 1951 թվականին ավարտել է ինստիտուտը Ռուդոլֆ Ֆրենցի արվեստանոցում՝ ստանալով գեղանկարչության նկարչի որակավորում։ Դիպլոմային աշխատանքը եղել է «Տոլստոյը և Ռեպինը Յասնայա Պոլյանայում» նկարը։ 1951 թվականին ընդունվել է Լենինգրադի նկարիչների միության անդամ։

Ինստիտուտն ավարտելուց հետո ուղարկվել է Տուլա, որտեղ կարճ ժամանակ աշխատել է որպես նկարիչների որակավորման բարձրացման ստուդիայի դասախոս։ 1952 թվականի սկզբին վերադարձել է Լենինգրադ, դասավանդել է Վ. Մուխինայի անվան բարձրագույն գեղարվեստաարդյունաբերական ուսումնարանում։ 1951 թվականից մասնակցել է ցուցահանդեսների՝ ցուցադրելով իր աշխատանքները Լենինգրադի կերպարվեստի առաջատար վարպետների ստեղծագործությունների հետ միասին։ Ստեղծել է դիմանկարներ, պատմական և ժանրային նկարներ, բնանկարներ։ Ա. Պարխոմենկոյի ստեղծագործությունների թվում են՝ «Горько!»[4] (1957), «Վ․ Ի. Լենինը վիրավոր է»[5][6] (1960), «Պատերազմի ճանապարհներին» (1965), «Լենինն ու կոմերիտականները» (1967), «Վ․ Լենինի ելույթը» (1970), «Ալեքսանդր Զայցևի դիմանկարը»[7], «Միլիցիայի լեյտենանտ Ա. Ի. Կոլեսնիկով»[8], «Կնոջ դիմանկարը» (все 1971), «Անհայտ զինվորի շիրմի մոտ»[9], «Հավերժական կրակի մոտ»[10] (երկուսն էլ 1980) և այլն։

Մահացել է 1988 թվականի հունիսի 5-ին Լենինգրադում։

Ավենիր Պարխոմենկոյի ստեղծագործությունները գտնվում են Ռուսաստանում և արտերկրում գտնվող թանգարաններում ու մասնավոր հավաքածուներում։ 1989-1992 թվականներին Ավենիր Պարխոմենկոյի աշխատանքները հաջողությամբ ներկայացվել են Ֆրանսիայում ռուսական գեղանկարչության ցուցահանդեսներում և աճուրդներում[11][12]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. ↑ Справочник членов Ленинградской организации Союза художников РСФСР. — Л. : Художник РСФСР, 1980. — С. 91.
  3. ↑ Центральный Государственный Архив литературы и искусства. СПб. Ф.78. Оп.8. Д.125. Л.12.
  4. ↑ 1917—1957. Выставка произведений ленинградских художников. Каталог. — Л.: Ленинградский художник, 1958. — С.24.
  5. ↑ Выставка произведений ленинградских художников 1960 года. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1961. — С.31.
  6. ↑ Республиканская художественная выставка «Советская Россия». Каталог. — М.: Советский художник, 1960. — С. 63.
  7. ↑ Изобразительное искусство Ленинграда. Каталог выставки. — Л.: Художник РСФСР, 1976. — С.26.
  8. ↑ Наш современник. Каталог выставки произведений ленинградских художников 1971 года. — Л.: Художник РСФСР, 1972. — С.17.
  9. ↑ Зональная выставка произведений ленинградских художников 1980 года. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1983. — С.19.
  10. ↑ 40 лет Великой победы. Выставка произведений художников — ветеранов Великой Отечественной войны. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1990. — С.12.
  11. ↑ Peinture Russe. Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 26 Avril, 1991. — p.7, 28-30.
  12. ↑ Peinture Russe. Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 24 Septembre, 1991. — p.7, 51-52.

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Центральный Государственный Архив литературы и искусства. СПб. Ф.78. Оп.8. Д.125. Л.12.
  • 1917—1957. Выставка произведений ленинградских художников. Каталог. — Л.: Ленинградский художник, 1958. — С.24.
  • Выставка произведений ленинградских художников 1960 года. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1961. — С.31.
  • Республиканская художественная выставка «Советская Россия». Каталог. — М.: Советский художник, 1960. — С. 63.
  • Наш современник. Каталог выставки произведений ленинградских художников 1971 года. — Л.: Художник РСФСР, 1972. — С.17.
  • Изобразительное искусство Ленинграда. Каталог выставки. — Л.: Художник РСФСР, 1976. — С.26.
  • Зональная выставка произведений ленинградских художников 1980 года. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1983. — С.19.
  • Справочник членов Ленинградской организации Союза художников РСФСР. — Л. : Художник РСФСР, 1980. — С. 91.
  • Выставка произведений ленинградских художников, посвящённая 40-летию полного освобождения Ленинграда от вражеской блокады. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1989. — С.10.
  • 40 лет Великой победы. Выставка произведений художников — ветеранов Великой Отечественной войны. Каталог. — Л.: Художник РСФСР, 1990. — С.12.
  • Peinture Russe. Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 26 Avril, 1991. — p. 7, 28-30.
  • Peinture Russe. Catalogue. — Paris: Drouot Richelieu, 24 Septembre, 1991. — p. 7, 51-52.
  • Matthew Cullerne Bown. A Dictionary of Twentieth Century Russian And Soviet Painters. 1900 — 1980s. — London: Izomar Limited, 1998.
  • Иванов С. В. Неизвестный соцреализм. Ленинградская школа. — Санкт-Петербург: НП-Принт, 2007. — С.389, 391—393. ISBN 5-901724-21-6, ISBN 978-5-901724-21-7.
  • Юбилейный Справочник выпускников Санкт-Петербургского академического института живописи, скульптуры и архитектуры имени И. Е. Репина Российской Академии художеств. 1915—2005. — Санкт-Петербург: «Первоцвет», 2007. — С.57.
  • ECOLE DE SAINT-PETERSBOURG : catalogue / ARCOLE / Etude Gros-Delettrez. — Paris: Drouot Richelieu, 27 Janvier, 1992. — INDEX 51 à 55.
  • Peintures Russes — РУССКИЕ ХУДОЖНИКИ : catalogue / s.a. Servarts n.v. / Palais Des Beaux-Arts. — Bruxelles: Servarts s.a., 17 Fevrier, 1993. — 64 p. — Р. 43.
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ավենիր_Պարխոմենկո&oldid=8513706» էջից