Ֆրանսուա Լեկունտր
| Ֆրանսուա Լեկունտր | |
|---|---|
| ֆր.՝ François Lecointre | |
_(cropped).jpg) | |
| փետրվարի 6, 1962[1][2] (62 տարեկան) - | |
| Ծննդավայր | Շերբուր, Ֆրանսիա |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա |
| Զորատեսակ | French Marine? |
| Կոչում | Ֆրանսիական բանակի գեներալ |
| Հրամանատարն էր | 3rd Marine Infantry Regiment? |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Իրաք-քուվեյթյան պատերազմ, Սոմալիի քաղաքացիական պատերազմ, Ռուանդայի քաղաքացիական պատերազմ, Բոսնիական պատերազմ, First Ivorian Civil War? և Mali War? |
| Կրթություն | Ազգային ռազմական ուսումնարան (1984), Հատուկ Ռազմական Դպրոց Սեն Սիր (1987) և École de l'infanterie? (1988) |
| Պարգևներ | |
Ֆրանսուա Լեկունտր (փետրվարի 6, 1962[1][2], Շերբուր, Ֆրանսիա), ֆրանսիացիր բանակի գեներալ, Ֆրանսիայի Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ (2017 թվականից)։
Կենսագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ավարտել է Ազգային ռազմական համալսարանը և Սեն-Սիր հատուկ ռազմական դպրոցը։
Ֆրանսիայի 3-րդ գնդի ռազմածովային հետևակի կազմում 1991 թվականին մասնակցել է Իրաք-քուվեյթյան պատերազմին, այնուհետև ծառայել է Ջիբութիում և Սոմալիում։ 1994 թվականին ֆրանսիական զորամիավորման կազմում ուղարկվել է Ռուանդա երկրում ցեղասպանությունը դադարեցնելու համար։ 1995 թվականին Բոսնիական պատերազմի ժամանակ ծառայել է UNPROFOR-ի կազմում և հայտնի է դարձել Սարաևոյում սերբական ստորաբաժանումների հետ փոխհրաձգությունից հետո։ 2005 թվականին վերադարձել է 3-րդ գնդի ռազմածովային հետևակի շարքերը 2006—2007 թվականներին Առաջին իվուարական պատերազմի ժամանակ մասնակցել է մարդասիրական գործողությանը։ 2011 թվականին գլխավորել է պաշտպանության նախարարի ռազմական գրասենյակը, հետագայում 2013 թվականին դարձել է 9-րդ ռազմածովային բրիգադը։ Գլխավորել է Մալիում Եվրոպական միության ռազմական առաքելությունը, 2014 թվականին մասնակցել է Ֆրանսիայի ցամաքային ուժերում բարեփոխումներին, լինելով Ցամաքային զորքերի գլխավոր շտաբի անդամ[4]։
2017 թվականի հուլիսի 19-ին գեներալ Պիեռ դը Վիլեի թոշակի անցնելուց հետո նախագահ Էմանուել Մակրոնը Ֆրանսուա Լեկունտրին նշանակում է Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետի պաշտոնում[5][6]։
Հաջորդ օրը՝ հուլիսի 20-ին Մակրոնը Լեկունտրի ուղեկցությամբ այցելեց Իստրում գտնվող Ռազմաօդային ուժերի 125-րդ բազա[7]::
Անձնական կյանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Լեկունտրը դավանում է կաթոլիկություն[8]։ Ամուսնացած է, ունի 4 երեխա[9]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 GeneaStar
- ↑ Chapleau P. Le prix littéraire de l’armée de Terre "Erwan Bergot" décerné au général François Lecointre (ֆր.) — 2024.
- ↑ Elena Scappaticci (2017 թ․ հուլիսի 19). «Qui est François Lecointre, nouveau chef d'état-major des armées ?» (ֆրանսերեն). Le Figaro. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 19-ին.
- ↑ «François Lecointre, nouveau chef d'état-major des armées, « un héros, reconnu comme tel »» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2017 թ․ հուլիսի 19. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 19-ին.
- ↑ lenta.ru:Дисциплинарное взыскание. Военные не могут простить Макрону увольнение начальника Генштаба армии
- ↑ «Macron : En 2018, « aucun budget autre que celui des armées ne sera augmenté »» (ֆրանսերեն). Le Monde. 2017 թ․ հուլիսի 20. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 20-ին.
- ↑ Samuel Pruvot (20 июля 2017). «François Lecointre ou les armes de l'esprit» (ֆրանսերեն). Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 1-ին.
- ↑ Информационный бюллетень 3-го полка морской пехоты (Bulletin d’information du 3e RIMa).
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Jade Toussay (2017 թ․ հուլիսի 19). «Le général François Lecointre s'est fait un nom dans l'armée après cette bataille de Sarajevo» (ֆրանսերեն). Huffington Post. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 19-ին.