Jump to content

Վիկտոր Լուկաշենկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիկտոր Լուկաշենկո
 
Կրթություն՝ Faculty of International Relations of the Belarusian State University?
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ
Ծննդյան օր նոյեմբերի 28, 1975(1975-11-28) (49 տարեկան)
Ծննդավայր Մոգիլյով, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ կամ Շկլով, Մոգիլյովի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  ԽՍՀՄ և  Բելառուս
Հայր Ալեքսանդր Լուկաշենկո
Մայր Գալինա Լուկաշենկո
 
Պարգևներ
medal for Distinction in State Border Protection և

Վիկտոր Ալեքսանդրովիչ Լուկաշենկո (բելառուս․՝ Віктар Аляксандаравіч Лукашэнка, նոյեմբերի 28, 1975(1975-11-28), Մոգիլյով, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ և Շկլով, Մոգիլյովի մարզ, Բելառուսական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), Բելառուսի Հանրապետության նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի ավագ որդին։ Բելառուսի Հանրապետության նախագահի ազգային անվտանգության հարցերով օգնական (2005-2021), Բելառուսի Հանրապետության Անվտանգության խորհրդի անդամ։ Բելառուսի Հանրապետության Ազգային օլիմպիական կոմիտեի նախագահ (2021 թվականի փետրվարի 26-ից)։ Պահեստազորի գեներալ-մայոր (2021)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Ալեքսանդրովիչ Լուկաշենկոն ծնվել է 1975 թվականի նոյեմբերի 28-ին Մոգիլև քաղաքում Ալեքսանդր Գրիգորի Լուկաշենկոյի և Գալինա Ռոդիոնովնա Լուկաշենկոյի ընտանիքում։ Ծառայել է Մինսկի սահմանապահ զորքերի հատուկ ստորաբաժանումում՝ կապիտանի կոչումով։ Արժանացել է «պետական սահմանի պահպանության տարբերություն» մեդալի[1]։

1993 թվականից մինչև 1998 թվականը սովորել է Բելառուսի պետական համալսարանի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետում։

1998 թվականին աշխատել է Բելառուսի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարության Արևմտյան Եվրոպայի բաժնում՝ որպես երրորդ քարտուղար։

1998-2001 թվականներին ծառայել է Բելառուսի Հանրապետության սահմանապահ զորքերում։

2001-2003 թվականներին եղել է Բելառուսի Հանրապետության արտաքին գործերի նախարարության Արևմտյան Եվրոպայի բաժնի խորհրդական։

2003-2005 թվականներին աշխատել է «ավտոմատացման միջոցների ԳՀԻ» արտաքին տնտեսական կապերի բաժնի պետ («Ագաթ» պետական գիտաարտադրական միավորման գլխամասային ձեռնարկություն)։

2005 թվականից մինչև 2021 թվականը զբաղեցրել է Բելառուսի Հանրապետության նախագահի Ազգային անվտանգության հարցերով օգնականի պաշտոնը։

2007 թվականի հունվարի 5-ից հանդիսանում է Բելառուսի Հանրապետության Անվտանգության խորհրդի անդամ[2]։

Վիկտորը կապվել է Բելառուս գործարար Ալեքսանդր Զայցևի հետ, որը նախկինում աշխատել է որպես նրա օգնական[3][4][5]։ Զայցևը «Բրեմինո Գրուպ» ընկերության տնօրենների խորհրդի նախագահն է, որի համար 2018 թվականին ստեղծվել է հատուկ տնտեսական գոտի Օռշում[6]։

2019 թվականի ապրիլի 15-ից՝ Բելառուսի Հանրապետության Ազգային օլիմպիական կոմիտեի առաջին փոխնախագահի պաշտոնակատար, այնուհետև հաստատվել է որպես ԲՀ ԱՕԿ-ի առաջին փոխնախագահ։

2021 թվականի փետրվարի 26-ից Բելառուսի Հանրապետության Ազգային օլիմպիական կոմիտեի նախագահն է։ 2021 թվականի մարտի 1-ին շնորհվել է պահեստազորի գեներալ-մայոր զինվորական կոչում[7]։

ԵՄ և այլ երկրների պատժամիջոցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Լուկաշենկոն դարձել է Եվրամիության ակտիվների ուղևորության և սառեցման արգելքի առարկա՝ որպես քաղաքական հալածանքների, քվեարկության արդյունքների կեղծման և քարոզչության համար պատասխանատու բելառուս պաշտոնյաների ցանկի մի մաս[8]։ Եվրոպական խորհրդի 2012 թվականի հոկտեմբերի 15-ի որոշման համաձայն՝ որպես Անվտանգության խորհրդի հանգուցային անդամ Լուկաշենկոն հանգուցային դեր է խաղացել ժողովրդավարական ընդդիմության և քաղաքացիական հասարակության դեմ ուղղված ռեպրեսիվ միջոցառումներում, մասնավորապես, 2010 թվականի դեկտեմբերի 19-ի ցույցը ցրելիս[9][10]։

2020 թվականի նոյեմբերի 6-ին նրա, ինչպես նաև Բելառուսի մի շարք այլ պաշտոնատար անձանց, այդ թվում՝ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի դեմ կրկին սահմանվել են Եվրամիության անհատական պատժամիջոցներ[11][12]։ Եվրոպական խորհրդի որոշմանը համապատասխան՝ նախագահի՝ ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդականի և անվտանգության խորհրդի անդամի պաշտոնում, ինչպես նաև զբաղեցնելով Բելառուսի անվտանգության ուժերի նկատմամբ ոչ պաշտոնական ղեկավար պաշտոն՝ Լուկաշենկոն «պատասխանատվություն է կրում բռնաճնշումների և ահաբեկման արշավի համար, որն իրականացրել է պետական ապարատը 2020 թվականի նախագահական ընտրությունների լույսի ներքո, մասնավորապես՝ կամայական ձերբակալությունների և դաժան վերաբերմունքի, ներառյալ խաղաղ ցուցարարների կտտանքների, ինչպես նաև լրագրողների նկատմամբ ահաբեկումների և բռնությունների»[11]։

2020 թվականի աշնանը Կանադան[13], Մեծ Բրիտանիան[14], Շվեյցարիան[15][16] Լուկաշենկոյին ներառել են իրենց «սև ցուցակներում»։ Լուկաշենկոն նաև ԱՄՆ-ի պատժամիջոցների ցուցակում է՝ «ընտրություններում քաղաքական հալածանքների և կեղծիքների պաշտոնական արդարացման» համար[17]։

2020 թվականի դեկտեմբերին Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի (ՄՕԿ) Գործադիր կոմիտեն որոշել է ՄՕԿ-ի բոլոր միջոցառումները հեռացնել մինչև Բելառուսի Հանրապետության Ազգային օլիմպիական կոմիտեի բոլոր անդամների, այդ թվում՝ Վիկտոր Լուկաշենկոյի հետագա ծանուցումը[18]։

2020 թվականի հոկտեմբերին Վիկտոր Լուկաշենկոյի կինը՝ Լիլիան, հիշատակվել է ԵՄ-ի պաշտոնական ամսագրում՝ «Dana Holdings»-ի դեմ պատժամիջոցներ սահմանելիս[19][20]։

Անձնական կյանք

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Կին՝ Լիլիա։
  • Դուստր՝ Վիկտորիա Լուկաշենկո (ծնվել է 1998 )։ 2008 թվականին Վիկտորյա Լուկաշենկոն խաղացել է բելառուսական «Մեջքին սև կատվի մոտ» ժապավենի գլխավոր դերերից մեկը[21], 2010 թվականին նկարահանվել է ռուսական «Մոմերի գուշակություն» սերիալում[22]։
  • Որդի՝ Ալեքսանդր Լուկաշենկո (ծնվել է 2004 թվականի սեպտեմբերի 13-ին)։
  • Դուստր՝ Վալերի Լուկաշենկո (ծնվել է 2009 թվականի հուլիսի 22-ին)[23]։
  • Որդի՝ Յարոսլավ Լուկաշենկո (ծնվել է 2013 թվականի օգոստոսի 21)[24]։

Պարգևներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Սահմանապահ զորքերի 80-ամյա» մեդալ։
  • «Պետական սահմանի պահպանության» մեդալ[25]։
  • «Սահմանային գերազանցիկ» I և II աստիճանի նշաններ։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ «Лукашенко наградил своего сына медалью». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ սեպտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2007 թ․ հուլիսի 16-ին.
  2. ↑ Текст указа о Викторе Лукашенко(չաշխատող հղում)
  3. ↑ «Бизнесмен Зайцев покинул футбольный клуб «Динамо-Брест», который стал государственным». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  4. ↑ «Александр Зайцев - ТОП 200 успешных и влиятельных бизнесменов Беларуси - 2019». Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  5. ↑ «The Enablers: Bat'ka, Bucks and Bando».
  6. ↑ «Belarus president wants industrial, logistics hub in Orsha District sooner». 2018 թ․ հուլիսի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 13-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 22-ին.
  7. ↑ «Подписаны указы о присвоении специального и воинских званий». Пресс-служба Президента Республики Беларусь | president.gov.by (ռուսերեն). Վերցված է 2021 թ․ մարտի 1-ին.
  8. ↑ «Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС» (բելառուսերեն). Наша Ніва. 2011 թ․ հոկտեմբերի 11.
  9. ↑ «EUR-Lex - 32012D0642 - EN - EUR-Lex» (անգլերեն). EUR-Lex[en]. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  10. ↑ COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus
  11. ↑ 11,0 11,1 COUNCIL IMPLEMENTING DECISION (CFSP) 2020/1650 of 6 November 2020 implementing Decision 2012/642/CFSP concerning restrictive measures against Belarus
  12. ↑ ЕС ввел санкции против Лукашенко, его сына Виктора и еще 14 деятелей режима. NEWSru, 6 ноября 2020
  13. ↑ Canada, Global Affairs (2015 թ․ հոկտեմբերի 19). «Regulations Amending the Special Economic Measures (Belarus) Regulations». Министерство международных дел Канады. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  14. ↑ «CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK» (PDF) (անգլերեն). gov.uk[en]. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  15. ↑ «Швейцария присоединилась к европейским санкциям против Беларуси» (ռուսերեն). TUT.BY. 2020 թ․ դեկտեմբերի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 26-ին. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  16. ↑ «Sanctions program: Belarus: Verordnung vom 11. Dezember 2020 über Massnahmen gegenüber Belarus (SR 946.231.116.9), Anhang 1 Origin: EU Sanctions: Art. 2 Abs. 1 (Finanzsanktionen) und Art. 3 Abs. 1 (Ein- und Durchreiseverbot)» (PDF) (անգլերեն). Государственный секретариат по экономике[de].{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  17. ↑ OFAC Sanctions List Search, Министерство финансов США
  18. ↑ «IOC EB TAKES PROVISIONAL MEASURES AGAINST NOC OF BELARUS» (անգլերեն). Международный олимпийский комитет. 2020 թ․ դեկտեմբերի 7. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 29-ին.
  19. ↑ «"Арт Хаос" и санкции: что связывает невестку Лукашенко с кипрскими офшорами» (ռուսերեն). Европейское радио для Беларуси. Վերցված է 2020 թ․ դեկտեմբերի 19-ին.
  20. ↑ «Lukashenko-linked firms active in EU member Cyprus» (անգլերեն). EUobserver. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 8-ին.
  21. ↑ «В Минске состоялась премьера нового белорусского фильма «На спине у чёрного кота». Одну из ролей там сыграла внучка президента Лукашенко». НТВ. 2006 թ․ հունիսի 12. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 14-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  22. ↑ «Виктория Лукашенко сыграла в российском мистическом сериале Гадание при свечах». Культура. NewsBY.org. 2011 թ․ փետրվարի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ հուլիսի 6-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 14-ին.
  23. ↑ Александр Лукашенко стал дедушкой в пятый раз // KP.RU — Беларусь(չաշխատող հղում)
  24. ↑ Козлик И. (2013 թ․ օգոստոսի 26). «Александр Лукашенко стал дедушкой в шестой раз». Комсомольская правда в Беларуси. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ օգոստոսի 26-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 26-ին.
  25. ↑ «Указ Президента Республики Беларусь от 23 февраля 2001 г № 105 «О награждении группы военнослужащих пограничных войск государственными наградами Республики Беларусь»». Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ սեպտեմբերի 29-ին. Վերցված է 2007 թ․ հուլիսի 16-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վիկտոր Լուկաշենկո» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վիկտոր_Լուկաշենկո&oldid=10130409» էջից