Վենեդիկտ Երոֆեև

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վենեդիկտ Երոֆեև
ռուս.՝ Венедикт Ерофеев
Ծնվել էհոկտեմբերի 24, 1938(1938-10-24)[1][2]
ԾննդավայրKandalaksha, Մուրմանսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Վախճանվել էմայիսի 11, 1990(1990-05-11)[1][3][4][…] (51 տարեկան)
Վախճանի վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
ԳերեզմանԿունցևսկոե գերեզմանատուն
Մասնագիտությունգրող
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
ԿրթությունՄոսկվայի պետական համալսարան
Ժանրերերգիծանք
Գրական ուղղություններմոդեռնիզմ
Ուշագրավ աշխատանքներՄոսկվա–Պետուշկի
 Venedict Yerofeyev Վիքիպահեստում

Վենեդիկտ Վասիլևիչ Երոֆեև (ռուս.՝ Венедикт Васильевич Ерофеев, հոկտեմբերի 24, 1938(1938-10-24)[1][2], Kandalaksha, Մուրմանսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - մայիսի 11, 1990(1990-05-11)[1][3][4][…], Մոսկվա, ԽՍՀՄ)[5], 20-րդ դարի երկրորդ կեսի ռուս խորհրդային գրող։ Հայտնի է Երոֆեևի «Մոսկվա–Պետուշկի» ստեղծագործությունը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վենեդիկտ Երոֆեևը ծնվել է 1938 թվականի հոկտեմբերի 24-ին Կանդալակշայի արվարձանում՝ հիդրոշինարարների Նիվա-3 գյուղում, սակայն պաշտոնական փաստաթղթերում որպես նրա ծննդավայր գրանցված է Կարելիայի Ինքնավար Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետության Լուխսկի շրջանի Չուպա կայարանը, որտեղ այդ ժամանակ ապրել է նրա ընտանիքը[6]։ Հայրը՝ Վասիլի Վասիլևիչ Երոֆեևը (1900-1956), երկաթուղային կայարանի պետ էր, որը 1945-1951 թվականներին բռնադատվել և ճամբարային պատիժ է կրել հակախորհրդային քարոզչության համար[6]։ Մայրը տնային տնտեսուհի Աննա Անդրեևնա Երոֆեևան էր (մահացել է 1972 թվականին), ի ծնե՝ Գուշչինա[6]։ Բացի Վենեդիկտից, ընտանիքում կար ևս չորս երեխա՝ Տամարա (ծնված 1925 թվականին), Յուրի (1928-1981), Նինա (ծնված 1931 թվականին) և Բորիս (1937-2012)[7][8]։

Մանկության մեծ մասն անցկացրել է Կոլայի թերակղզու Կիրովսկ քաղաքի մանկատանը։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 Русская литература XX века. Прозаики, поэты, драматурги (ռուս.) / под ред. Н. Н. Скатов — 2005. — С. 704—705. — ISBN 5-94848-245-6
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Discogs — 2000.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  5. ↑ «Վ. Երոֆեևի մասին այս կայքում». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 17-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 1-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Хибины — Москва — Петушки // «Живая Арктика» : историко-краеведческий альманах. — 2005. — № 1. Архивировано из первоисточника 4 Մարտի 2016.
  7. ↑ Лекманов О. А., Свердлов М. И., Симановский И. Г. Венедикт Ерофеев: посторонний. — АСТ, 2018. — 464 с. — ISBN 978-5-17-111163-2
  8. ↑ ««Любящий говорить неправду» | Colta.ru». www.colta.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 20-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 7-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Муравьёв В. «Высоких зрелищ зритель» // Ерофеев В. В. Записки психопата. — М.: Вагриус, 2000. — С. 5—12.
  • Безелянский Ю. Н. Страсти по Луне: Книга эссе, зарисовок и фантазий. — М.: Радуга, 1999. — 368 с.
  • Венедикт Ерофеев, 26 октября 1938 года — 11 мая 1990 года // Театр. — 1991. — № 9. — С. 74—122.
  • Шмелькова Н. А. Последние дни Венедикта Ерофеева: Дневники. — М.: Вагриус, 2002. — 320 с.: фот.
  • Зорин А. Пригородный поезд дальнего следования // Новый мир. — 1989. — № 5. — С. 256—258.
  • Гаспаров Б., Паперно И. «Встань и иди» // Slavica Hierosolymitana. — 1981. — Vol. V—VI — С. 387—400.
  • Бавин С. «Самовозрастающий Логос» (Венедикт Ерофеев): Библиогр. очерк. — М., 1995. — 45 с.
  • Седакова О. Венедикт Ерофеев Արխիվացված 2009-04-20 Wayback Machine // Ерофеев В. В. Мой очень жизненный путь. — М.: Вагриус, 2008. — С. 590—601.
  • Фрейдкин М. О Венедикте Ерофееве// Фрейдкин М. Каша из топора. М.: Время, 2009. — С. 294—318.
  • Tumanov, Vladimir. The End in V. Erofeev’s Moskva-Petuski. Russian Literature 39 (1996): 95—114.
  • Благовещенский Н. По ту сторону Москвы — к Петушкам: Исследование поэмы В. Ерофеева «Москва — Петушки», её героя и автора с точки зрения различных глубинно-психологических подходов // Russian Imago 2001: Исследования по психоанализу культуры. — СПб.: Алетейя, 2002. — С. 428—454.
  • Благовещенский Н. А. Случай Вени Е.: Психоаналитическое исследование поэмы «Москва — Петушки». — СПб.: Гуманитарная академия, 2006. — 256 с. (рец.: Карелин В. Книги о психоанализе культуры, её психоаналитиках и пациентах // Новое литературное обозрение. — 2007. — № 85)
  • Гайсер-Шнитман, Светлана. Венедикт Ерофеев: «Москва-Петушки», или «The Rest is Silence». Bern etc.: Lang, 1989, 307 p. (Slavica Helvetica, 30). (на рус. языке)
  • Сухих, Игорь. Заблудившаяся электричка // Знамя, 2002, № 12.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վենեդիկտ Երոֆեև» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Վենեդիկտ_Երոֆեև&oldid=9356284» էջից