Ստեփան Պետրոսյան

Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Պետրոսյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։

Ստեփան Պետրոսյան
Ծնվել է	հուլիսի 17, 1951(1951-07-17) (72 տարեկան) Դավթաշեն, Թալինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Հայաստան
Մասնագիտություն	ֆիզիկոս
Պարգևներ

Ստեփան Գրիգորի Պետրոսյան (հուլիսի 17, 1951(1951-07-17), Դավթաշեն, Թալինի շրջան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ֆիզիկոս։ Ֆիզիկական գիտությունների դոկտոր (1991), պրոֆեսոր (2005), ՀՀ ԳԱԱ թղթակից անդամ (2010)։

Կենսագրություն

• 1973 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի ֆիզիկայի ֆակուլտետը։
• 1973-1976 թվականներին սովորել է Սանկտ Պետերբուրգի ԽՍՀՄ ԳԱԱ Իոֆֆեի անվան Ֆիզիկա-տեխնիկական ինստիտուտի ասպիրանտուրայում՝ կիսահաղորդիչների ֆիզիկա մասնագիտությամբ։
• 1977-1984 թվականներին Երևանի պետական համալսարանի ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետի կիսահաղորդիչների և դիէլեկտրիկների ֆիզիկայի ամբիոնի կրտսեր, ապա՝ ավագ գիտաշխատող։
• 1984-1991 թվականներին` Երևանի պետական համալսարանի ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետի կիսահաղորդիչների և դիէլեկտրիկների ֆիզիկայի ամբիոնի դոցենտ։
• 1991-2004 թվականներին` Երևանի պետական համալսարանի ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետի կիսահաղորդիչների և դիէլեկտրիկների ֆիզիկայի ամբիոնի պրոֆեսոր։
• 2003-2008 թվականներին «Կիսահաղորդչային նանոէլեկտրոնիկա» հանրապետական նպատակային ծրագրի տեսական խմբի ղեկավար։
• 1998 թվականից տեսական ֆիզիկայի միջազգային կենտրոնի (Տրիեստ, Իտալիա) անդամ է։
• 2004-2008 թվականներին Ռուս-հայկական (սլավոնական) պետական համալսարանի ֆիզիկա-տեխնիկական ֆակուլտետի դեկան, պինդ մարմնային էլեկտրոնիկայի նյութերի և բաղադրիչների ամբիոնի պրոֆեսոր։
• 2008 թվականի նոյեմբերի 7-ին ՀՀ վարչապետի որոշմամբ նշանակվել է ՀՀ սփյուռքի նախարարի տեղակալ։
• 2011 թվականի օգոստոսի 18-ին ՀՀ վարչապետի որոշմամբ ազատվել է Հայաստանի Հանրապետության սփյուռքի նախարարի տեղակալի պաշտոնից՝ իր դիմումի համաձայն։
• 2011 թվականի օգոստոսի 19-ից ՀՀ սփյուռքի նախարարի խորհրդականն է։

Գործունեություն

Աշխատանքները վերաբերում են կիսահաղորդչային անհամասեռ պինդ լուծույթների էլեկտրական, օպտիկական և ֆոտոէլեկրական հատկություններին, ցածր չափայնությամբ քվանտային նանոկառուցվածքներում հպումային ու անհավասարակշիռ երևույթների տեսությանը, զանազան տիպերի նանոէլեկտրոնային սարքերի ֆիզիկական հիմունքներին։ Համահեղինակ է «Պինդ մարմնի էլեկտրոնիկայի խնդրագրքի»։ Երեք ուսումնամեթոդական ձեռնարկների, մեկ մենագրության և շուրջ 80 գիտական հոդվածների հեղինակ է, որոնց գերակշիռ մասը հրատարակված է արտասահմանյան հեղինակավոր ամսագրերում։ Մասնակցել և զեկույցներով հանդես է եկել բազմաթիվ միջազգային գիտական համաժողովներում։

Միջազգային կապեր և այցելություններ

• 1984-1985 թվականներին ԱՄՆ, Լուիզիանայի պետական համալսարան, Ռիվերսայդի կալիֆորնիական համալսարան, գիտական երկարատև գործուղում
• 1989-1990 թվականներին Ռուսաստան, Սանկտ Պետերբուրգի ԽՍՀՄ ԳԱԱ Իոֆֆեյի անվան ֆիզիկա-տեխնիկական ինստիտուտ, դոկտորանտ

1988, 1992, 1994, 1997 թվականներին Իտալիա, Տրիեստի տեսական ֆիզիկայի միջազգային կենտրոն, մեկից մինչև երեք ամսյա մասնակցություն գիտական դպրոցի աշխատանքներին որպես առաջատար հետազոտող

• 1997-2004 թվականներին Իտալիա, Տրիեստի տեսական ֆիզիկայի միջազգային կենտրոն որպես այդ Կենտրոնի ընտրված անդամ, մասնակցություն գիտական համաժողովներին, դասախոսություններ, գիտական աշխատանք
• 2001 թվականին Իտալիա, Պավիայի պետական համալսարան, վեցամսյա գիտական աշխատանք
• 2003 թվականին Ֆրանսիա, Ստրասբուրգի PHASE-CNRS լաբորատորիա, մեկամսյա գիտական համատեղ աշխատանք
• 2002, 2005 թվականներին Գերմանիա, Բոխումի համալսարան, մեկամսյա և երեքամսյա գիտական աշխատանք և դասախոսություններ կիսահաղորդչային նանո-էլեկտրոնիկայից
• 2007 թվականին Կանադա, Տորոնտոյի համալսարան, մեկամսյա գիտական աշխատանք

Անդամակցություն

• ԵՊՀ խորհրդի անդամ (1999-2003)
• ԵՊՀ ռադիոֆիզիկայի ֆակուլտետի խորհրդի անդամ (1991-2005)
• ՌՀ(Ս) հ Գիտական խորհրդի անդամ (2005-2009)
• ԵՊՀ 049 - Մասնագիտացված խորհրդի անդամ (1998-2009)
• ՀՀ ԳԱԱ ՝ թղթակից անդամ (2010)
• Գիտությունների և արվեստի Եվրո-Միջերկրյածովյան ակադեմիայի անդամ (Հունաստան)

Պարգևներ

• Մովսես Խորենացու մեդալ (2013)
• ՀՀ վարչապետի հուշամեդալ (2011)։

Երկեր

• Կիսահաղորդչային նանոէլեկտրոնիկայի ֆիզիկական հիմունքները, Ե., 2005 (համահեղինակ)։