Սպարապետ

Սպարապետ, սպահապետ, սպայապետ, ասպահապետ, ասպարապետ (պահլ.՝ «spah» - զորք, հեծելազոր և «pat» - պետ, գլխավոր) սպարապետության գործակալի՝ զինված ուժերի գլխավոր հրամանատարի անվանումը հին և միջնադարյան Հայաստանում^[1]։ Անմիջաբար ենթարկվել է թագավորին և գործել նրա հրամանով։ Ղեկավարել է ինչպես արքունի զորաբանակը, այնպես էլ իշխանական (նախարարական) զորամասերը։ Կիլիկյան Հայաստանում սպարապետը կոչվել է նաև «գունստաբլ»։

Հայոց սպարապետներն են եղել^[2]^[3]՝