«Սեյրան Օհանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն
| Տող 50. | Տող 50. | ||
==Պարգևներ== |
==Պարգևներ== |
||
[[Պատկեր:Ohanyan-s.jpg|left]] |
[[Պատկեր:Ohanyan-s.jpg|left|400]] |
||
1999թ. սեպտեմբերին շնորհվել է [[Արցախի հերոս]] կոչում` [[Ոսկե արծիվ շքանշան]]ի հանձնումով: Պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության [[Մարտական խաչ]] 1-ին աստիճանի, [[Տիգրան Մեծ շքանշան]]ներով, [[Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար մեդալ]]ով: Պարգևատրվել է [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշան]]ով, Շուշիի ազատագրման համար, ինչպես նաև գերատեսչական այլ մեդալներով:<ref>Ղարաբաղյան ազատագրական պատերազմ.1988-1994, Ե., ՀՀՀ, 2004, էջ 698։</ref> |
1999թ. սեպտեմբերին շնորհվել է [[Արցախի հերոս]] կոչում` [[Ոսկե արծիվ շքանշան]]ի հանձնումով: Պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության [[Մարտական խաչ]] 1-ին աստիճանի, [[Տիգրան Մեծ շքանշան]]ներով, [[Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար մեդալ]]ով: Պարգևատրվել է [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշան]]ով, Շուշիի ազատագրման համար, ինչպես նաև գերատեսչական այլ մեդալներով:<ref>Ղարաբաղյան ազատագրական պատերազմ.1988-1994, Ե., ՀՀՀ, 2004, էջ 698։</ref> |
||
19:24, 11 փետրվարի 2013-ի տարբերակ
| Սեյրան Մուշեղի Օհանյան | |
|---|---|
| 100px Արցախյան ազատամարտի հերոս | |
| հուլիսի 1, 1962 | |
| Ծննդավայր | Շուշի |
| Քաղաքացիություն |  Հայաստան |
| Զորատեսակ | Արցախի պաշտպանության բանակ և Հայաստանի ցամաքային զորքեր |
| Կոչում | Գեներալ-գնդապետ |
| Հրամանատարն էր | 5-րդ բանակային կորպուս (Հայաստան) |
| Պաշտոն | ՀՀ պաշտպանության նախարար |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Արցախյան ազատամարտ |
| Կրթություն | Հեյդար Ալիևի անվան բարձրագույն ռազմական ուսումնարան և Բաքվի հետևակային ուսումնարան |
| Պարգևներ | Արցախի հերոս, Ոսկե արծիվ շքանշան, Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշան, Տիգրան Մեծ շքանշան, Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար մեդալ, Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշան |
Սեյրան Մուշեղի Օհանյան (1962թ., հուլիսի 1, Շուշի), ՀՀ և ԼՂՀ ռազմական գործիչ, ՀՀ պաշտպանության նախարար (2008թ. ապրիլի 14-ից) :
Ավարտել է Բաքվի բարձրագույն զինվորական համազորային հրամանատարական ուսումնարանը: 1983թ. ծառայության է մեկնել Գերմանիայում տեղակայված խորհրդային զորքերի զորախումբ: 1988թ. հուլիսին տեղափոխվել է Անդրկովկասյան զինվորական օկրուգ և նշանակվել Ստեփանակերտ քաղաքում տեղակայված 366-րդ գվարդիական մոտոհրաձգային գնդի մոտոհրաձգային վաշտի հրամանատարի պաշտոնին: 1989թ. օգոստոսին նշանակվել է նույն գնդի մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատարի տեղակալի, իսկ 1990թ. սեպտեմբերին` մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատարի պաշտոնին: 1992թ. ապրիլին` մոտոհրաձգային գունդը Ստեփանակերտից դուրս բերելուց հետո, ծառայությունը շարունակել է ԼՂՀ պաշտպանության բանակում: Մասնակցել է բոլոր ռազմաճակատներում մղվող մարտական գործողություններին: 1992թ. դեկտեմբերին նշանակվել է ԼՂՀ ինքնապաշտպանական կոմիտեի շտաբի պետի պաշտոնին: 1994թ. սեպտեմբերից մինչև 1998թ. հոկտեմբերը զբաղեցրել է պաշտպանության բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալի պաշտոնը: 1998թ. հոկտեմբերին ՀՀ պաշտպանության նախարարի հրամանով նշանակվել է 5-րդ բանակային կորպուսի հրամանատար: 1999թ օգոստոսին ԼՂՀ նախագահի հրամանագրով նշանակվել է ԼՂՀ պաշտպանության նախարար: 2000թ. հունվարին` ԼՂՀ պաշտպանության նախարար-պաշտպանության բանակի հրամանատար: ՀՀ նախագահի 2007թ. մայիսի 11-ի հրամանագրով նշանակվել է ՀՀ զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ -պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ: 2008թ. ապրիլին նշանակվել է ՀՀ պաշտպանության նախարար: 1995թ. շնորհվել է գեներալ-մայորի, 2000թ.` գեներալ-լեյտենանտի, իսկ 2007թ. մայիսին` գեներալ-գնդապետի զինվորական կոչում:
Ծառայությունը ՀՀ և ԼՂՀ զինված ուժերում
Հետագա ծառայությունը շարունակելու նպատակով 1988 թվականի հուլիսին տեղափոխվել է Անդրկովկասյան զինվորական օկրուգի զորքերի հրամանատարի տրամադրության տակ և նշանակվել Ստեփանակերտ քաղաքում տեղակայված 366-րդ գվարդիական մոտոհրաձգային գնդի մոտոհրաձգային վաշտի հրամանատարի պաշտոնին:
1989 թվականի օգոստոսին նշանակվել է նույն գնդի մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատարի տեղակալի, իսկ 1990 թվականի սեպտեմբերին` մոտոհրաձգային գումարտակի հրամանատարի պաշտոններին:
1992 թվականի ապրիլին, մոտոհրաձգային գունդը Ստեփանակերտից դուրս բերելուց հետո, ծառայությունը շարունակել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Պաշտպանության բանակում:
Մասնակցել է բոլոր ռազմաճակատներում մղվող մարտական գործողություններին: 1992 թվականի սեպտեմբերին ծանր վիրավորվել է Մարտակերտի շրջանի Չլդրան գյուղի մատույցներում: 1992 թվականի դեկտեմբերին նշանակվել է ԼՂՀ Ինքնապաշտպանության կոմիտեի շտաբի պետ:
1994 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1998 թվականի հոկտեմբերը զբաղեցրել է Պաշտպանության բանակի հրամանատարի առաջին տեղակալի պաշտոնը:
1998 թվականի հոկտեմբերին Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարի հրամանով նշանակվել է 5-րդ բանակային կորպուսի հրամանատար:
1999 թվականի օգոստոսին ԼՂՀ Նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության պաշտպանության նախարար:
2000 թվականի հունվարին` ԼՂՀ պաշտպանության նախարար - Պաշտպանության բանակի հրամանատար:
2007 թվականին ՀՀ նախագահի հրամանագրով նշանակվել է ՀՀ ԶՈՒ ԳՇ պետ - պաշտպանության նախարարի առաջին տեղակալ:
Պարգևներ
1999թ. սեպտեմբերին շնորհվել է Արցախի հերոս կոչում` Ոսկե արծիվ շքանշանի հանձնումով: Պարգևատրվել է Հայաստանի Հանրապետության Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի, Տիգրան Մեծ շքանշաններով, Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար մեդալով: Պարգևատրվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Մարտական խաչ 1-ին աստիճանի շքանշանով, Շուշիի ազատագրման համար, ինչպես նաև գերատեսչական այլ մեդալներով:[1]
Անկուսակցական է: Ամուսնացած է, ունի երեք որդի և մեկ դուստր:
| Նախորդող Սամվել Բաբայան |
ԼՂՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյան օգոստոս 1999 - 11 մայիսի 2007թ. |
Հաջորդող Մովսես Հակոբյան |
| Նախորդող Միքայել Հարությունյան |
ՀՀ Զինված ուժերի գլխավոր շտաբի պետ - ՀՀ պաշտպանության նախարարի 1-ին տեղակալ Սեյրան Օհանյան 11 մայիսի 2007թ. - 14 ապրիլի 2008թ. |
Հաջորդող Յուրի Խաչատուրով |
| Նախորդող Միքայել Հարությունյան |
ՀՀ պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյան 2008թ. ապրիլի 14-ից |
Հաջորդող ---- |
Ծանոթագրություններ
- ↑ Ղարաբաղյան ազատագրական պատերազմ.1988-1994, Ե., ՀՀՀ, 2004, էջ 698։