Ռոբերտ Արզումանյան (դիվանագետ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Ռոբերտ Արզումանյան (այլ կիրառումներ)
 |
Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
| Ռոբերտ Անդրանիկի Արզումանյան | |
|---|---|
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 20, 1940 |
| Ծննդավայր | Երևան, ՀԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Մահացել է | 2000 |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայաստան |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Մասնագիտություն | դիվանագետ |
| Գործունեություն | պետական գործիչ |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | ԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
Ռոբերտ Անդրանիկի Արզումանյան (դեկտեմբերի 20, 1940, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ - 2000, Երևան, Հայաստան), խորհրդային և հայկական պետական ու կուսակցական գործիչ, դիվանագետ։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1940 թվականի դեկտեմբերի 20-ին Երևանում։
- 1957 — ավարտել է Երևանի Շոթա Ռուսթավելու անվան միջնակարգ դպրոգը։
- 1964 — ավարտել է Երևանի Պետական Համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը։
- 1964-1968 — ՀԼԿԵՄ Կենտկոմի հրահանգիչ, բաժնի վարիչ։
- 1968-1972 — Հայաստանի երիտասարդական կազմակերպությունների կոմիտեի նախագահ (ՀԵԿ)։
- 1972-1975 — ՀԼԿԵՄ Կենտկոմի առաջին քարտուղար։
- 1975-1980 — Հայաստանի կոմունիստական կուսակցության Լենինականի քաղաքային կոմիտեի առաջին քարտուղար։
- 1980-1984 — պատասխանատու պաշտոն էր զբաղեցնում ԽՄԿԿ Կենտկոմի աշխատակազմում։
- 1984-1986 — ՀԽՍՀ նախարարների խորհրդի նախագահի տեղակալ։
- 1986-1988 — Հայաստանի Կոմկուսի Կենտկոմի քարտուղար, բյուրոյի անդամ։
- 1988-1991 — արտասահմանյան երկրների հետ մշակութային կապերի և համագործակցության հայկական ընկերության (ԱԵՄԿ) նախագահ։
- 1991-2000 — Ալեքսանդրիայում (Եգիպտոս) Ռուսաստանի Դաշնության գլխավոր հյուպատոսության փոխդեսպան։ Համատեղությամբ՝ Եգիպտոսում ռուսական մշակութային կենտրոնի տնօրեն։
Ընտրվել է ԽՍՀՄ Գերագույն Խորհրդի և Հայկական ԽՍՀ Գերագույն Խորհրդի պատգամավոր։
Նրա ակտիվ աջակցությամբ Հայաստանի երկրորդ խոշոր քաղաքում (Գյումրի) ստեղծվեցին ազգային մշակույթի, արվեստի և ճարտարապետության մի շարք առարկաներ՝ Կումայրի թանգարան-արգելոց, քանդակագործ-մոնումենտալիստ Սերգեյ Մերկուրովի տուն-թանգարան, Լենինականի պատմության թանգարան, ժողովրդական ճարտարապետության և քաղաքային կյանքի թանգարան (Ձիթողյանց տուն), երիտասարդական պալատ, գեղագիտական կրթության կենտրոն, Հայաստանի պետական թանգարանի Լենինական մասնաճյուղ և այլն։
Պարգևատրվել է Աշխատանքային Կարմիր Դրոշի շքանշանով, մեդալներով։