Նատրիումի հեքսաֆտորոալյումինատ(III)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Նատրիումի հեքսաֆտորոալյումինատ
Изображение химической структуры
Ընդհանուր տեղեկություններ
Դասական անվանակարգումնատրիումի հեքսաֆտորոալյումինատ(III)
Ավանդական անվանումալյումին-նատրիումի ֆտորիդ
Քիմիական բանաձևAlF₆Na₃
Ֆիզիկական հատկություններ
Ագրեգատային վիճակպինդ
Մոլային զանգված3,5E−25 կիլոգրամ[1] գ/մոլ
Խտություն2,9 ± 0,01 գ/սմ³[2] գ/սմ³
Հալման ջերմաստիճան1832 ± 1 ℉[2] °C
Գոյացան էնթալպիա−3312 կՋ/մոլ կՋ/մոլ
Գոլորշու ճնշում0 ± 1 mm Hg[2]
Քիմիական հատկություններ
Բեկման ցուցիչ1,3389
Դասակարգում
CAS համար13775-53-6
PubChem16693908
EINECS համար237-410-6
SMILESF[Al-3](F)(F)(F)(F)F.[Na+].[Na+].[Na+]
ЕС237-410-6
RTECSWA9625000
ChEBI11431435, 140411
IDLH250 ± 10 mg/m³[2]
Եթե հատուկ նշված չէ, ապա բոլոր արժեքները բերված են ստանդարտ պայմանների համար (25 °C, 100 կՊա)

Նատրիումի հեքսաֆտորոալյումինատ(III), անօրգանական նյութ, ֆտորաջրածնի, ալյումինի և նատրիումի խառև աղն է՝ Na3[AlF6] քիմիական բանաձևով։ Անգույն բյուրեղները վատ են լուծվում ջրում։

Ստացումը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բնության մեջ հազվադեպ է հանդիպում կրիոլիտ մետաղը, որը պատկանում է ֆտորիդների խմբին, քիմիական բաղադրությունը Na3[AlF6]
  • Ստացվում է նատրիումի ֆտորիդի և ալյումինի ֆտորիդի խիտ լուծույթների փոխազդեցությունից.
  • ։
  • Պլավիկյան թթվի ազդեցությամբ նատրիումի հիդրօքսիդի և նատրիումի ֆտորիդի փոխազդեցությունից.
  • ։
  • Փոխանակային ռեակցիաներով.
  • ։
  • ։

Քիմիական հատկությունները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Դիսոցվում է.
  • ։
  • Հետագա տաքացման ընթացքում սկսում է քայքայվել
  • ։
  • Փոխազդում է կոնցենտրիկ թթուների հետ.
  • ։
  • և հիմքերի հետ
  • ։

Կիրառություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ։ Учеб. пособие для вузов.-3-е изд., испр.-М.։ Химия, 2000.-480 с.
  • Химическая энциклопедия / Редкол.։ Кнунянц И.Л. и др..-М.։ Советская энциклопедия, 1988.-Т. 1.-623 с.
  • Справочник химика / Редкол.։ Никольский Б.П. и др.-2-е изд., испр.-М.-Л.։ Химия, 1966.-Т. 1.-1072 с.
  • Рипан Р., Четяну И. Неорганическая химия. Химия металлов.-М.։ Мир, 1971.-Т. 1.-561 с.