Jump to content

Մեգի Համբլինգ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մեգի Համբլինգ
Ծնվել էհոկտեմբերի 23, 1945(1945-10-23)[1] (79 տարեկան)
ԾննդավայրՍուֆոլք, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն
Քաղաքացիություն Միացյալ Թագավորություն
ԿրթությունՖելիքս Սլեյդի գեղեցիկ արվեստների դպրոց, Քամբերվելի արվեստի դպրոց և Ամբերֆիլդի դպրոց
Մասնագիտություննկարչուհի և քանդակագործ
Ժանրդիմապատկեր
ՈւսուցիչԻվոն Դրյուրի
Պարգևներ
Բրիտանական կայսրության շքանշանի կոմանդոր
 Maggi Hambling Վիքիպահեստում

Մեգի Համբլինգ (անգլ.՝ Maggi Hambling, հոկտեմբերի 23, 1945(1945-10-23)[1], Սուֆոլք, Անգլիա, Միացյալ Թագավորություն), Բրիտանական կայսրության շքանշանակիր, բրիտանական նկարիչ և քանդակագործ։ Թերևս նրա ամենահայտնի հանրային աշխատանքներն են հետևյալ երկու քանդակները՝ Լոնդոնում Զրույց Օսկար Ուայլդի հետ (A Conversation with Oscar Wilde) և Խեցի-ն (Scallop)՝ 4 մետր բարձրությամբ պողպատե քանդակ Օլդբորոյի լողափին՝ նվիրված Բենջամին Բրիթենին։ Երկու աշխատանքներն էլ բազմաթիվ բանավեճերի թեմա են դարձել[2]։

Վաղ կյանք և կրթություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մեգի Համբլինգը ծնվել է Սադբերիում, Սուֆոլք[3]։ Նա ուներ քույր և եղբայր՝ Համբլինգից 11 տարի մեծ Էննը և հինգ տարի մեծ Ռոջերը։ Նրա եղբայրը ուզում էր եղբայր ունենալ և անտեսեց այն փաստը, որ իր կրտսեր քույրն աղջիկ է, և նրան սովորեցնում էր իր ատաղձագործությունը և «ինչպես ոլորել հավի վիզը»։ Համբլինգը մտերիմ էր իր մոր հետ, որը պարահանդեսային պարեր էր դասավանդում և Համբլինգին վերցնում էր որպես իր գործընկեր։ Հորից նա ժառանգել էր իր նկարչական հմտությունները։ Նա այնքան մտերիմ չէր հոր հետ, որքան մոր, բայց երբ հայրը 60 տարեկանում պաշտոնաթող եղավ, նրան մի քանի յուղաներկ տվեց և հայտնաբերեց, որ Մեգին նկարչական հմտություններ ունի[4]։

Համբլինգը նախ արվեստ է ուսուցանել Իվոն Դրյուրիի մոտ Նեքթոնի Ամբերֆիլդի դպրոցում։ Այնուհետև՝ 1960 թվականին, սովորել է Արևելյան Անգլիայի գեղանկարչության և նկարչության դպրոցում Սեդրիկ Մորիսի և Լեթ Հայնեսի մոտ, ապա Իփսվիչի արվեստի դպրոցում (1962-1964), Քամբերվելի արվեստի դպրոցում (1964-1967), և վերջապես 1969 թվականին ավարտել է Սլեյդի Արվեստի դպրոցը[5]։

Կարիերա

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համբլինգը նկարիչ է, ինչպես նաև քանդակագործ։ Նա հայտնի է իր բարդ ցամաքային և ծովային տեսարաններով, այդ թվում՝ 2002 թվականի վերջին ստեղծված Հյուսիսային ծովի նկարների շարքը։ Նա հայտնի է նաև իր դիմանկարներով, Լոնդոնի Դիմանկարների ազգային պատկերասրահի մի քանի ստեղծագործություններով[6]։

1980 թվականին Համբլինգը դարձավ Ազգային պատկերասրահում բնակվող առաջին նկարիչը, որից հետո նա նկարեց կատակերգու Մաքս Ուոլի մի շարք դիմանկարներ։ Ուոլը նամակով պատասխանեց նրան նկարելու Համբլինգի խնդրանքին՝ ասելով. «Re. մի փոքր նկարիր ինձ, ես, իսկապես ուրախ եմ, ինչ գույն»[3][7]։ Նա սովորել է Ուիմբլդոնի արվեստի դպրոցում[8]։

Հեմբլինգի դիմանկարային շարքում ակնհայտորեն առանձնանում են կանայք։ Օրինակ՝ Համբլինգը 1985 թվականին հանձնարարություն ստացավ Դիմանկարների ազգային պատկերասրահի կողմից նկարել պրոֆեսոր Դորոտի Հոդգկինին։ Դիմանկարը պատկերում է Հոդգկինին գրասեղանի մոտ չորս ձեռքերով՝ բոլորը զբաղված տարբեր խնդիրներով[9]։ Համբլինգի աշխատանքների մեծ մասը գտնվում է բազմաթիվ հանրային հավաքածուներում, այդ թվում՝ Բրիտանական թանգարանի, Թեյթ պատկերասրահի, Ազգային պատկերասրահի, Ժամանակակից արվեստի Շոտլանդիայի ազգային պատկերասրահի, ինչպես նաև Վիկտորիայի և Ալբերտի թանգարանի հավաքածուներում։

Համբլինգը հայտնի է մեռած մարմիններ նկարելու իր ընտրությամբ։ Նա ասում է, որ դա վշտանալու ձևն է նրա նրանց համար, ովքեր գնացել են, մասնավորապես, դա նրա համար շփման եզր էր այն մարդկանց մահվան հետ, ում հետ մտերիմ էր, ինչպես Հենրիետա Մորաեսը, նրա մայրիկը, հայրիկը իրենց դագաղներում։ Համբլինգը պատմել է, որ Ջորջ Մելին Նյու Յորք Թայմսից նրան տվել է «Մեգի (դագաղ) Համբլինգ» մականունը և կատակել է, որ դա անուն է, որը շատ հայտնի կդառնա։ Նրա աշխատանքը մղվում է մոլորակի ոչնչացման, քաղաքականության, սոցիալական խնդիրների համար զայրույթից։

2013 թվականին նա Սնեյփում ունեցել է ցուցահանդես Օլբորոյի փառատոնի ընթացքում, իսկ Սանկտ Պետերբուրգի Էրմիտաժում ունեցել է անհատական ցուցահանդես։

Համբլինգը հաճախ բնութագրվում է որպես հակասական գործիչ։

Համբլինգը հիվանդանոցներում նկարչության հովանավոր է, բարեգործություն, որն ապահովում է արվեստը առողջապահության և սոցիալական խնամքի համար Անգլիայում, Ուելսում և Հյուսիսային Իռլանդիայում[10]։

Աշխատանքներ և արձագանքներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Զրույց Օսկար Ուայլդի հետ, կենտրոնական Լոնդոն

Հուշարձան Օսկար Ուայլդին

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հիմնական հոդված՝ Զրույց Օսկար Ուայլդի հետ

1998 թվականին Համբլինգն ավարտեց այս բացօթյա քանդակը կենտրոնական Լոնդոնում՝ որպես դրամատուրգ Օսկար Ուայլդին նվիրված հուշարձան, հայրենի Իռլանդիայից դուրս նրա առաջին հուշարձանը[11]։

Ուայլդի երկրպագուները, մասնավորապես, Դերեկ Ջարմենը, 1980-ականներին առաջինն են առաջարկել հուշարձանի գաղափարը։ Սըր Ջերեմի Իսահակսի գլխավորած կոմիտեն, որի մեջ ներգրավված էին դերասաններ Դեյմ Ջուդի Դենչը և Սըր Յան Մուրեյ Մաքկելենը և բանաստեղծ Շեյմաս Հինին հայթայթեցին գումարը և հանձնեցին Համբլինգին[12]։ Նրա դիզայնը ներկայացնում է կանաչ գրանիտի քարատապանից բարձրացող Ուայլդի բրոնզե գլուխը, որը ծառայում է նաև որպես նստարան։ Ուայլդի ձեռքում սիգարետ էր։ Քանդակի վրա փորագրված է մեջբերում նրա «Լեդի Ուինդերմիրի հովհարը» պիեսից. «Մենք բոլորս էլ խճճված ենք, բայց մեզանից ոմանք նայում են աստղերին»[12]։

Որոշ քննադատներ արտահայտեցին իրենց հակակրանքը աշխատանքի նկատմամբ[13], սակայն կողմնակիցները նշեցին, որ դա հանրության կողմից սիրված է[14]։ The Independent-ի գլխավոր արվեստագետ-քննադատը գրեց[15] , որ ի վերջո քանդակը չէր վերաբերում Ուայլդին կամ հանրությանը ցուցադրելուն, դա Համբլինգի ինքնարտահայտումն էր[16]։

Սիգարետը բազմիցս հանվել է հասարակության անդամների կողմից[17], «Լոնդոնում հանրային արձանի նկատմամբ կատարված վանդալիզմի/բարեպաշտության ամենատարածված գործողությունը» և այժմ երկարատև ժամանակ այլևս չի վերադարձվել»[18]։

Բենջամին Բրիթենի հուշարձանը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Համբլինգի Խեցի-ն կանգնած է Օլբորոյի լողափի հյուսիսային մասում

Խեցին (Scallop, 2003) նվիրված է կոմպոզիտոր Բենջամին Բրիթենին և գտնվում է Օլդբորոյի, Սուֆոլկ, լողափում, նրա բնակավայրին մոտիկ և ոչ հեռու Համբուրգի գյուղից[19]։ Չորս մետր բարձրությամբ պողպատե քանդակը ճեղքվել է հետևյալ բառերով. «Ես լսում եմ այն ձայները, որոնք չեն խեղդվի» Բրիթենի Պիտեր Գրայմս օպերայից։ Բրիթենը համասեռամոլ էր և դավանող բողոքական Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ, և որոշ մարդիկ դեմ էին հուշարձանին։

Համբինգը բնութագրում է Scallop-ը որպես զրույցի ծովի հետ.

«Իմ հայեցակարգի կարևոր մասն այն է, որ քանդակի կենտրոնում, որտեղ կենտրոնացած են ալիքների և քամիների ձայնը, այցելուն կարող է նստել և ուսումնասիրել ծովի խորհրդավոր ուժը»[20]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  2. ↑ Kennedy, Maev (2003 թ․ նոյեմբերի 3). «A word in your shell-like: get that monstrosity off our beach». The Guardian. London. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 4-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 Bredin, Lucinda (2002 թ․ մայիսի 18). «A matter of life and death». The Guardian. London. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 4-ին.
  4. ↑ Rix, Juliet. «Maggi Hambling: 'I am relieved for my grandchildren that they are non-existent'». The Guardian. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 2-ին.
  5. ↑ «Maggi Hambling biography». Tate Gallery. 2006. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 2-ին. Վերցված է 2006 թ․ հունիսի 1-ին.
  6. ↑ «Maggi Hambling (1945–), Painter». National Portrait Gallery. 2006. Վերցված է 2006 թ․ հոկտեմբերի 1-ին.
  7. ↑ Clark, Alex (2006 թ․ հունվարի 22). «Hambling for the defence». Observer Review & Guardian Unlimited. Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 4-ին.
  8. ↑ Wimbledon College of Art: About Wimbledon: Alumni: Alumni List. University of the Arts London. Retrieved August 2013.
  9. ↑ Foster, Alicia (2004). Tate Women Artistis. London: Tate Publishing. էջեր 204–205. ISBN 1-85437-311-0.
  10. ↑ Wrathall, Claire (2017 թ․ հոկտեմբերի 13). «Exploring the palliative power of art». howtospendit.ft.com (անգլերեն). Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 18-ին.
  11. ↑ "Oscar Wilde Memorial Sculpture". Dublin City Council. Retrieved 19 May 2017.
  12. ↑ 12,0 12,1 «London's Wilde tribute». BBC. 1998 թ․ նոյեմբերի 30. Վերցված է 2014 թ․ սեպտեմբերի 18-ին.
  13. ↑ Spencer, Charles (2009 թ․ սեպտեմբերի 22). «Maggi Hambling's sculptures I'd love to smash». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 17-ին.
  14. ↑ «Right of Reply: Jeremy Isaacs». The Independent. 1998 թ․ դեկտեմբերի 3.
  15. ↑ Jackson, Kevin (2011 թ․ հունվարի 10). «Tom Lubbock obituary». the Guardian (անգլերեն). Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 17-ին.
  16. ↑ Lubbock, Tom (1998 թ․ դեկտեմբերի 1). «It's got to go». The Independent. Վերցված է 2018 թ․ մայիսի 17-ին.
  17. ↑ Ardagh, Philip (2007). Philip Ardagh's book of absolutely useless lists, absurd facts, lies, half-truths, thoughts, suggestions and musings for every day of the year. London: Macmillan Children's. էջ 468. ISBN 9780230700505.
  18. ↑ Jenkins, Terence (2016). The Most Dangerous Woman in Europe: (And Other Londoners). էջ 17. ISBN 9781785893186.
  19. ↑ Andrew Woodger (23 September 2009). Maggi Hambling's sea paintings & the Aldeburgh Scallop. BBC Suffolk. Accessed October 2018.
  20. ↑ «Scallop: a celebration of Benjamin Britten». OneSuffolk. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2006 թ․ հունիսի 1-ին.
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մեգի Համբլինգ» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մեգի_Համբլինգ&oldid=9744161» էջից