Jump to content

Հելիոդոր (հանքանյութ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հելիոդոր (հանքանյութ)
Կատեգորիամիներալների բազմազանություն
Գույնchartreuse?
ԵնթակատեգորիաԲերիլ և թանկարժեք քար

Հելիոդոր, (հուն․՝ «արևի պարգև»), հանքանյութ, կանաչադեղնավուն, ոսկեդեղին, նարնջադեղնավուն կամ նարնջագույն բյուրեղի թափանցիկ տեսակներից մեկն է։ Գունավորումը պայմանավորված է Fe3+ իոնների խառնուրդով։ Հանդիպում է պրիզմայանման բյուրեղների տեսքով, հաճախ լավ կազմավորված և բավականին մեծ չափերով՝ բարձր ջերմաստիճանային և բարձր ջերմաստիճան ունեցող ջրային գոտիներում։ Համանման հանքանյութերից են տոպազը, տուրմալինը, քվարցը, դաշտային սապաթը կաոլինիտը, լեպիդոլիտը[1]։ Երբեմն բաղադրության մեջ ունենում է ուրանի աննշան խառնուրդ[2]։ Լավ է երեսակվում և կիրառվում է ոսկերչական աշխատանքներում։

Բնության մեջ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Այս քարը ավելի մեծ ճանաչում է ունեցել հին հույների մոտ։ Այս քարի ծայրերը կարող են ունենալ կապույտ գույն, իսկ կենտրոնը՝ դեղին Սանկտ Պետերբուրգի թանգարանում կա բացառիկ հելիոդորր՝ 20 սմ երկարությամբ, որը գտնվել է Ուրալում։

Թափանցիկ նմուշներն ավելի բարձր են գնահատվում, քան պակաս թափանցիկները։ Այս քարից առավել հաճախ պատրաստել են կախազարդեր, մատանիներ և ականջօղեր Վաշինգտոնի թանգարաններից մեկում պահպանվում է 2054 կարատանոց հելիոդոր[3]։

Գելիոդորի ծագման վայրերից հայտնի են Արգենտինան, Բրազիլիան, Ուկրաինան, Ռուսաստանը, Նամիբիան, Մադագասկարը։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. http://dna.com.ua/, Гороскоп |. «Камень Гелиодор - свойства». Астровестник: Гороскопы, Астрология, Затмения, Тайны человечества, Астрономия, Созвездия, Народный каленарь. (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 2-ին. {{cite news}}: External link in |last= (օգնություն)
  2. Баландин Р. К. «Энциклопедия драгоценных камней и минералов», М. «Вече», 2000
  3. «Гелиодор это минерал. Разновидность минерала Берилл. Физические свойства, описание, месторождения и фото. Камень Гелиодор». www.catalogmineralov.ru. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 2-ին.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]