Jump to content

Հարալդ Հերդալ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հարալդ Հերդալ
Ծննդյան անունդան․՝ Harald Bønnelykke Nielsen[1]
Ծնվել էհուլիսի 1, 1900(1900-07-01)[2]
ԾննդավայրԿոպենհագեն[3]
Վախճանվել էդեկտեմբերի 28, 1978(1978-12-28)[2] (78 տարեկան)
Վախճանի վայրRungsted, Հյորսհոլմ, Frederiksborg County, Դանիա[3]
ԳերեզմանԲիսպերբերգ գերեզմանատուն
Մասնագիտությունինքնակենսագիր, բանաստեղծ և կենսագիր
ՔաղաքացիությունԴանիա
Պարգևներ
ԱմուսինDitte Cederstrand?[4][5]

Հարալդ Հերդալ (դան․՝ Harald Herdal, հուլիսի 1, 1900(1900-07-01)[2], Կոպենհագեն[3] - դեկտեմբերի 28, 1978(1978-12-28)[2], Rungsted, Հյորսհոլմ, Frederiksborg County, Դանիա[3], իրական ազգանունը՝ Նիլսեն), դանիացի գրող։

1929 թվականին հրատարակել է «Նոր ոգի», ապա՝ «Էրոսն ու մահը» (1931 թվականին), «Մերկ բանաստեղծություններ» (1933 թվականին) բանաստեղծությունների ժողովածուները։ Գրել է նաև «Այնուամենայնիվ արժե ապրել» (1934 թվականին), «Չհնազանդեցված մարդը» (1949 թվականին), «Ամառային մառախլապատ օրեր» (1952 թվականին) վեպերը, «Մանկություն» (1944 թվականին), «Պատանեկան տարիներ» (1945 թվականին), «Ուսման տարիներ» (1946 թվականին) ինքնակենսագրական գրքերը։

Հարալդի ստեղծագործության հիմքում ընկած են սոցիալական ու քաղաքական սուր հարցեր, պայքարի կոչ։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 6, էջ 377