Դավիթ Աբրահամովիչ
| Դավիթ Աբրահամովիչ լեհ.՝ Dawid Abrahamowicz և ուկրաիներեն՝ Давид Абрагамович | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունիսի 30, 1839 |
| Ծննդավայր | Տորգովիցա, Q107296516?, Ուկրաինա |
| Մահացել է | դեկտեմբերի 24, 1926 (87 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Լվով, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն |
| Գերեզման | Լիչակիվ գերեզմանատուն[1] |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն,  Ցիսլեյտանիա և Ավստրիական կայսրություն |
| Մասնագիտություն | քաղաքական գործիչ |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Գալիսիայի և Լոդոմերիայի միաբանության անդամ, Աբգեորդնեթենհաուսի անդամ, Ավստրո-Հունգարիայի Ռեյխսրատի Լորդերի պալատի անդամ, Աբգեորդնեթենհաուսի անդամ և member of the Sejm of the Second Polish Republic? |
| Կուսակցություն | Լեհական ակումբ |
| Պարգևներ և մրցանակներ |  |
| Անդամություն | Galician Economic Society? |
 Dawid Abrahamowicz Վիքիպահեստում | |
Դավիթ Աբրահամովիչ (լեհ.՝ Dawid Abrahamowicz, հունիսի 30, 1839, Տորգովիցա, Q107296516?, Ուկրաինա - դեկտեմբերի 24, 1926, Լվով, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն), հայկական ծագմամբ ավստրո-հունգարացի և լեհ քաղաքական գործիչ, մեկենաս, Գալիցիայում հարուստ հողատեր։
Լեհ դրամատուրգ Ադոլֆ Աբրահամովիչի ավագ եղբայրն է[2]։
Դավիթ Աբրահամովիչը խմբագրել է լեհական գյուղատնտեսական «Rolnik» ամսագիրը։ Իր միջոցներով Լվովում հիմնադրել է որբանոց։
1863 թվականին ընտրվել է Գալիցիայի սեյմում, իսկ 1875 թվականին՝ ռեյխսրատում, որտեղ պատկանել է լեհական ակումբի պահպանողական-ագրարային թևին։
1898 թվականին Աբրահամովիչն ընտրվել է ռեյխսրատի վիցե-պրեզիդենտ, 1897 թվականին՝ նախագահ[3]։
Աջակցել է Կազիմիր Բադենիի կառավարությանը՝ ակտիվորեն ճնշելով գերմանացիների ընդդիմությունները և սառնասրտորեն ընդունելով իրեն հասցեագրված վիրավորանքները։ Նրա գործունության և աջակցության արդյունքում դեպուտատների պալատում ընդունվել է նոր կանոնակարգ, որի արդյունքում նախագահին իրավունք էր տրվում երեք օրվա ընթացքում պատգամավորին հեռացնել պառլամենտից՝ ըստ անհրաժեշտության դիմելով ոստիկանությանը։ Ռեյխսրատում վերջինիս ընդունումը վրդովմունքի մեծ ալիք բարձրացրեց։ 1897 թվականի դեկտեմբերին Բադենիի կառավարության անկումից մի քանի օր անց Դավիթ Աբրահամովիչը հրաժարվեց նախագահական լիազորություններից, որը մեկ ամսի էլ չէր կրել։
Հետագայում դարձել է Գալիցիայի հարցերով նախարար, իսկ Լեհաստանից անկախություն ստանալուց հետո մասնակցել է սահմանադրական սեյմին[3]։
Հիմնադրել է «Աբրահամովիչների բուրսան» (հոգևոր դպրոց կամ նրա հանրակացարանը XVIII և XIX դարերում), որն աղքատ պատանիների դպրոց էր։ Այդ նպատակով, ինչպես նաև Վավելի վերակառուցված Թագավորական ամրոցի համար արվեստի ստեղծագործությունների ձեռքբերման համար տրամադրել է ողջ կարողությունը։
1905 թվականցի Լվովում ապրել է Դորոշենկո փողոցի № 17 տանը։
Թաղվել է Լվովի Լիչակովսկի գերեզմանոցում։
1930-1946 թվականներին Լվովում եղել է Աբրահամովիչների փողոց՝ ի պատիվ Ադոլֆ և Դավիթ Աբրահամովիչների։
Աղբյուրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Հայ Հանրագիտակ, Հ. Մկրտիչ Վարդ. Պոտուրեան, 1938, Պուքրէշ, Հատոր Ա., էջ 28։
- «Абрагамович, Давид». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Cmentarz Łyczakowski we Lwowie — P. 72.
- ↑ http://jbc.bj.uj.edu.pl/publication/128725
- ↑ 3,0 3,1 Polski Słownik Biograficzny. T. 1. Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1935. (Լեհերեն)
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- „Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej” pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Դավիթ Աբրահամովիչ» հոդվածին։ |
| ||||||||||
