Արժեթղթերի տպագրության և դրամահատության կազմակերպություն
 | |
|---|---|
| Տեսակ | ձեռնարկություն |
| Երկիր |  Իրան |
Արժեթղթերի տպագրության և դրամահատության կազմակերպություն (SPMO; պարս.՝ سازمان تولید اسکناس و مسکوک)[1], Իրանի կենտրոնական բանկի դուստր ձեռնարկություն, որը բացառիկ իրավունքով պատասխանատու է Իրանում թղթադրամների և մետաղադրամների նախագծման, արտադրության և ոչնչացման համար[2]։
Հիմնադրված լինելով 1877 թվականին որպես Իրանի միակ ազգային դրամահատական ձեռնարկություն, այն փոխարինեց մի քանի գավառական դրամահատարանների[3][4]։ Այն կառուցվել է նախկին բամբակի գործարանի տեղում Թեհրանի հյուսիսում և օգտագործել է ֆրանսիական սարքավորումներ[5], իսկ դրամահատարանի շենքը կառուցել են բելգիացիները[6]։ Իրանական թղթադրամներն ամբողջությամբ կազմակերպության կողմից չէին տպագրվում մինչև 1983 թվականը, դրա փոխարեն դրանք տպագրվում էին արտասահմանյան երկրներում Bradbury Wilkinson and Company, Waterlow and Sons, American Bank Notes Co և De La Rue ընկերությունների կողմից, մինչև կազմակերպությունն սկսեց դրանց տպագրությունը Regional Cooperation for Development (Ռեգիոնալ կոոպերացիա զարգացման համար) համընկերությունում` տեղակայված Պակիստանում.[7]: Koenig & Bauer-ը, ինչպես հաղորդվեց, դադարեցրել է կազմակերպությանը մատակարարել տպագրության սարքավորումներ 1912 թվականին[8]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Funke, Christian (2016). «Aesthetics and Politics of Redesigning Iranian Banknotes: Arab Wind, the Persian Gulf and the Absence of Nuclear Energy». International Bank Note Society Journal. 55 (2): 40–45.
- ↑ «No Counterfeit Banknotes Found». Financial Tribune. 2015 թ․ սեպտեմբերի 15.
- ↑ Rudi Matthee, Willem Floor (2013), «Tradition and Change in the Use of Money», The Monetary History of Iran: From the Safavids to the Qajars, I.B.Tauris, էջ 208, ISBN 9780857721723, «Before 1877 each major town had its own mint and the coins produced there could vary 10 per cent or more in weight from the national standard...»
- ↑ Ervand Abrahamian (2008), «The Islamic Republic», A History of Modern Iran, Cambridge University Press, էջ 40, ISBN 978-0-521-82139-1, «The central mint, which replaced the many provincial ones, could now debase the coinage, and thereby provide the government with some extra cash...»
- ↑ George N. Curzon (2013), Persia and the Persian Question: Volume One, Routledge, էջ 472, ISBN 9781136992063, «These misfortunes delayed for some time the execution of the projected scheme ; and it was not till 1877 that the new coinage appeared, a large building on the northern outskirts of Teheran, which had been unsuccessfully tried as a cotton factory, having been converted into the Royal Mint. The establishment, which possesses a German overseer and French dies, and is under control of Amin-es-Sultan, is now the sole mint of Persia.»
- ↑ Faryar Javaherian (2010), «The Evolution of Industrial Architecture in Iran», Workplaces: The Transformation of Places of Production, Industrialization and the Built Environment in the Islamic World, Istanbul Bilgi University Press, էջ 82, «In addition, the Belgians built a coin mint, or zarrab-khaneh, in Tehran.»
- ↑ Ali Sharghi (15 December 1998), ESKENĀS, vol. VIII/6, Encyclopædia Iranica, էջեր 615–624
- ↑ «Iran refused new banknote printing equipment as result of sanctions». Banknote News. 2012 թ․ նոյեմբերի 17. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 6-ին.
