Channel orange

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
 Այս հոդվածը կարող է վիքիֆիկացման կարիք ունենալ Վիքիպեդիայի որակի չափանիշներին համապատասխանելու համար։
Դուք կարող եք օգնել հոդվածի բարելավմանը՝ ավելացնելով համապատասխան ներքին հղումներ և շտկելով բաժինների դասավորությունը, ինչպես նաև վիքիչափանիշներին համապատասխան այլ գործողություններ կատարելով։
Այս հոդվածը կատեգորիայի կարիք ունի։
Դուք կարող եք օգնել նախագծին՝ կատեգորիա գտնել կամ ստեղծել ու ավելացնել հոդվածին։
Channel Orange
Ֆրենկ Օուշենի ստուդիական
ԹողարկվածՀուլիսի 10, 2012 թվական
Ձայնագրված2011-2012
ԺանրԱլտերնատիվ R&B, Պրոգրեսիվ սոուլ, Նեո սոուլ
Տևողություն62։18
Լեզուանգլերեն
ԼեյբլDef Jam
ՊրոդյուսերՖրենկ Օուշեն, Ջոնաթան Իկպեզու, Մալայ, Օմ'Մաս Քիթ, Ֆարել Ուիլյամս, Շի Թեյլոր, Tyler, the Creator

Channel Orange (ոճավորված որպես channel ORANGE) ամերիկացի R&B երգիչ-երգահան Ֆրենկ Օուշենի դեբյուտային ստուդիական ալբոմն է։ Այն թողարկվել է 2012 թվականի հուլիսի 10-ին Def Jam Recordings-ի կողմից։ Նախորդ տարի թողարկելով իր Nostalgia, Ultra միքսթեյփը, Օուշենը սկսեց նոր երգեր գրել պրոդյուսեր և երգահան Մալայի հետ, ով այնուհետև օգնեց նրան ձայնագրել «Channel Orange»-ը Հոլիվուդի EastWest Studios-ում։ Փոխանակ սեմփլներին վստահելու, ինչը նա արել էր իր միքսթեյփի ժամանակ, Օուշենը ցանկանում էր այլ կերպ մոտենալ ձայնի և երգի կառուցվածքին ալբոմում։ Օմ'Մաս Քիթը և Ֆարել Ուիլյամսը այլ պրոդյուսերներ են, ովքեր աշխատել են ալբոմի վրա։ Դրա ձայնագրության մեջ որպես համագործակցող արտիստ նաև հանդես են եկել Odd Future ռեփերներ Էրլ Սվիթշերթը և Tyler, The Creator-ը, երգիչ/երգահան Անդրե 3000-ը և կիթառահար Ջոն Մեյերը։

Հեղինակների կողմից նշված որպես երաժշտական առումով ոչ սովորական՝ « Channel Orange» հիմնված է էլեկտրոֆանկ, փոփ-սոուլ, ջազ-ֆանկ և փսիխոդելիկ ոճերի վրա, ինչպես նաև ոչ երաժշտական հնչյունների վրա, ինչպիսիք են ֆիլմերի երկխոսությունը և շրջակա միջավայրի աղմուկը, որոնք գործում են որպես ինտերլյուդներ։ Նրա երգերը ուսումնասիրում են անպատասխան սիրո, անկման, դասակարգային կառուցվածքի և թմրանյութերի թեմաները սյուրռեալիստական պատկերների, խոսակցական գործիքների և մութ կերպարներ պատկերող նկարագրական պատմվածքների միջոցով։ Նա ալբոմը վերնագրել է որպես հղում գրաֆեմա-գույնի սինեստեզիայի նյարդաբանական երևույթին, որի միջոցով նա ընկալել էր նարնջագույն գույնը ամռանը, երբ առաջին անգամ սիրահարվեց։

Որպեսզի «Channel Orange»-ը չհայտնվի ինտերնետում, Օուշենը և Def Jam-ը ալբոմը թվային տարբերակով թողարկեցին մեկ շաբաթ շուտ, քան դրա հրապարակայնորեն հայտարարված ամսաթիվը։ Այն ունի հինգ սինգլ, այդ թվում՝ Օուշենի ամենաբարձր վարկանիշային սինգլը «Thinkin Bout You» (32-րդ համարը ԱՄՆ-ի «Billboard» Hot 100-ում)։ «Channel Orange»-ը գրավեց երկրորդ տեղը ԱՄՆ-ի «Billboard» 200-ում և վաճառվեց 131,000 օրինակով առաջին շաբաթվա ընթացքում, իսկ մինչև 2014 թվականի սեպտեմբեր վաճառվեց 621,000 օրինակ ԱՄՆ-ում։ Քննադատաբար, այն 2012-ի լավագույն գրախոսվող ալբոմն էր և տարվա լավագույն ալբոմը բազմաթիվ քննադատների կողմից։ 2013 թվականի Գրեմմի մրցանակաբաշխության ժամանակ «Channel Orange»-ը առաջադրվել է «Տարվա ալբոմ» անվանակարգում և հաղթել Լավագույն ժամանակակից ուրբան ալբոմ անվանակարգում։

Նախապատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հիասթափված լինելով Def Jam Recordings-ի անգործությունից իր ձայնագրման կարիերայում՝ Ֆրենկ Օուշենը թողարկեց իր դեբյուտային Nostalgia, Ultra միքսթեյփը անվճար 2011 թվականի փետրվարին[1]։ Թեև այն չուներ սովորական գովազդ, միքսթեյփը հետևորդներ ձեռք բերեց ունկնդիրների շրջանում և արժանացավ քննադատների գնահատանքի[1]։ Օուշենը և Def Jam-ը ի վերջո շտկեցին իրենց հարաբերությունները[1] և չնայած Nostalgia, Ultra-ի ծրագրված պայմանագրային թողարկումը այդպես էլ չիրագործվեց, լեյբլը թողարկեց դրա երկու երգերը որպես սինգլներ, ներառյալ Billboard-ի չարթերում հայտված «Novacane»-ը[2]։ Այնուհետև պայմանավորվածություն ձեռք բերվեց 2012 թվականին ալբոմ թողարկելու[1]։

Գրելու ընթացքը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Օուշենը սկսեց երգեր գրել Channel Orange-ի համար 2011 թվականի փետրվարին երգահան և պրոդյուսեր Մալայի հետ, ով նրա ընկերը և ստեղծագործական գործընկերն էր երաժշտական արդյունաբերության մեջ կարերան սկսելուց ի վեր[3][4] : Նրանք ի սկզբանե հանդիպել են Ատլանտայում և աշխատել նույն հրատարակչական ընկերությունում, որի միջոցով նրանք նորից կապ են հաստատել Մալայի Լոս Անջելես տեղափոխվելուց հետո[3] Օուշենը ավելի շատ ժամանակ անցկացրեց Մալայի հետ՝ ներկայացնելով նրան իր «Odd Future» կոլեկտիվը, միաժամանակ ստեղծագործական կապեր հաստատելով երկուսի համապատասխան երգերի միջոցով, ինչը հանգեցրեց նրանց համագործակցությանը Channel Orange-ի համար.[3]: Ալբոմի համար Օուշենը գրել է երգերի բառերը, որպեսզի լրացնի Մալայի գաղափարները երաժշտության վերաբերյալ[3]։ Երբեմն նրանք միասին երգեր էին գրում՝ Մալայի ստեղնաշարից և կիթառից ստացված իմպրովիզացիաների միջոցով[3]։ «Channel Orange»-ը, ըստ երգչի, գրվել է երկու շաբաթվա ընթացքում[5]։

Չնայած Ocean-ը ստեղծագործական ազատություն ուներ երկու նախագծերի համար, նա իրեն ավելի վստահ էր զգում որպես Channel Orange-ի երգերի հեղինակ և գրում էր իր երգերի բառերը համակարգչի մեջ, ոչ թե ստեղծագործում էր իր գլխում, ինչպես դա արել էր Nostalgia, Ultra-ի համար[6]։ Այլ արտիստների համար երգեր գրելուց հետո նա սեփական երգերը գրելիս ազդվել է իր «փառահեղ ցավոտ սիրային կյանքից»[7]։ Իր տեքստերի համար Օուշենն օգտագործել է և՛ իր անցյալի անձնական փորձառությունները, և՛ երևակայությունը՝ երգերի համար պատմվածքներ ստեղծելու համար[8]։ «Crack Rock» երգը նա գրել է ոգեշչվելով Անանուն թմրամոլերի և անանուն ալկոհոլիկների խմբերում լսած պատմություններից, որոնք ղեկավարել է իր պապը, ով նույնպես խնդիրներ է ունեցել թմրամիջոցների չարաշահմամբ իր երիտասարդության տարիներին[8] In an interview for The Guardian, Ocean expressed uncertainty about his penchant for darker subject matter, but speculated that "those were the colours I had to work with on those days. ... I mean, 'experience' is an interesting word. I just bear witness."[8]:

2012 թվականի հունիսին[2], լրատվության միջոցները և Channel Orange-ի նախնական թողարկման ունկնդրման միջոցառումների երաժշտական լրագրողները հարցեր բարձրացրին որոշ երգերի բառերի և Օուշենի սեռական կողմորոշվածության վերաբերյալ[9][10]։ Երգերը վերաբերում էին տղամարդկային սիրո առարկային և շեղվում էին նրա անցյալի երգերի հետերոսեքսուալ տեսանկյունից[9]։ Հրաժարվելով ալբոմի ներդիրում այն ներառելու իր սկզբնական ծրագրից[11],, հուլիսի 4-ին Օուշենը հրապարակեց TextEdit ֆայլը որպես բաց նամակ իր Tumblr բլոգի միջոցով.[12], որը ի սկզանե գրվել է 2011 թվականի դեկտեմբերին, և պատմում էր նրա անպատասխան զգացմունքների մասին մի տղամարդու հանդեպ, երբ նա 19 տարեկան էր՝ նշելով այդ փորձը որպես իր առաջին սեր[12]։ Նա նաև նշել է, որ գրել է Channel Orange-ը տարիներ շարունակ հուզական պայքարից հետո՝ նամակում նշելով. «Ես գրում էի, որ զբաղված և ողջախոհ մնամ։ Ես ուզում էի ստեղծել աշխարհներ, որոնք ավելի վարդագույն են, քան իմը։ Ես փորձեցի փոխանցել ճնշող զգացմունքները»"[12]:

Ալբոմը գրելու ընթացքում Մալայը նկատեց, որ Օուշեն օգտագործում էր գենդերային դերանուններ իր երգերում, բայց դա վերագրում էր Օուշենի բանաստեղծական հմտություններին, այլ ոչ թե նրա սեռական կողմնորոշվածությանը[3]։ Նրանք երկու-երեք ամսում ավարտեցին Channel Orange-ի գրելը[3]։ Օուշենն ալբոմի զարգացման մասին Rap-Up-ին տված հարցազրույցում ասել է. «Այն ինձ հստակորեն բնորոշում է որպես արտիստ, որտեղ ես հիմա գտնվում եմ, և դա էր նպատակը։ Դա պատմությունների մասին է։ Եթե ես գրում եմ 14 պատմություն, որոնք ես սիրում եմ, ապա հաջորդ քայլը երաժշտությունը նրանց շուրջը այնպես կառուցել, որպեսզի լավագույնս ընդգծի պատմությունը"[13] ։

Երգացանկը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Channel Orange ստանդարտ հրատարակություն
# ԱնվանումՊրոդյուսեր(ներ) Տևողություն
1. «Start»  
  • Ֆրենկ Օուշեն
  • Մալայ
 0:45
2. «Thinkin Bout You»  
  • Օուշեն
  • Թեյլոր
 3:20
3. «Fertilizer»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
 0:39
4. «Sierra Leone»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Օմ'Մաս Քիթ
 2:28
5. «Sweet Life»  
  • Օուշեն
  • Ուիլյամս
 4:22
6. «Not Just Money»  
  • Ջոնաթան Իկպեզու
 0:59
7. «Super Rich Kids» (Էրլ Սվիթշերթ-ի հետ)
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 5:04
8. «Pilot Jones»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 3:04
9. «Crack Rock»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 3:44
10. «Pyramids»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 9:52
11. «Lost»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 3:54
12. «White» (Ջոն Մեյրերի հետ)
 1:16
13. «Monks»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 3:20
14. «Bad Religion»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 2:55
15. «Pink Matter» (Անդրե 3000-ի հետ)
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 4:28
16. «Forrest Gump»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
  • Քիթ
 3:14
17. «End»  
  • Օուշեն
  • Մալայ
 2:14
CD հրատարակություն
# Անվանում Տևողություն
17. «End" / "Golden Girl» (Tyler, the Creator-ի հետ) 8:43

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Youngs, Ian (2012 թ․ հունվարի 5). «Sound of 2012: Frank Ocean». BBC News. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 12-ին.
  2. ↑ 2,0 2,1 Kellman, Andy. «Channel Orange – Frank Ocean». AllMusic. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 11-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Wete, Brad (2012 թ․ հուլիսի 6). «Interview: Frank Ocean's Co-Writer And Producer Malay Talks About Making "Channel Orange," Andre 3000 and Kanye's Help, And Frank Coming Out». Complex. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 15-ին.
  4. ↑ Calvert, John (2012 թ․ հուլիսի 3). «The Future's Bright: Frank Ocean's Channel Orange Track-by-Track». The Quietus. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 13-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 11-ին.
  5. ↑ Caramanica, Jon (2016 թ․ նոյեմբերի 15). «Frank Ocean Is Finally Free, Mystery Intact». The New York Times. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2016 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
  6. ↑ Wilson, Elliott (2012 թ․ հուլիսի 16). «Success Is Certain». Respect. New York. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 23-ին.
  7. ↑ Caramanica, Jon (2012 թ․ հուլիսի 8). «Creating His Own Gravity». The New York Times. էջ AR1. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 31-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 10-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Nicholson, Rebecca (2012 թ․ հուլիսի 20). «Frank Ocean: the most talked-about man in music». The Guardian. London. The Guide section, p. 8. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 22-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 McKinley Jr., James C. (2012 թ․ հուլիսի 7). «Hip-Hop World Gives Gay Singer Support». The New York Times. էջ C1. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 11-ին.
  10. ↑ Jeffries, David. «Frank Ocean – Music Biography, Credits and Discography». AllMusic. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 4-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 13-ին.
  11. ↑ Frith, Holly (2012 թ․ հուլիսի 13). «Frank Ocean: I Wanted To Mirror Jay-Z And Kanye West On 'Channel Orange'». EntertainmentWise. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 13-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Ocean, Frank (2012 թ․ հուլիսի 4). «thank you's». Tumblr. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 7-ին. Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 13-ին.
  13. ↑ «Single Cover: Frank Ocean – 'Thinkin Bout You'». Rap-Up. 2012 թ․ ապրիլի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունիսի 9-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Channel_orange&oldid=9215111» էջից