Ֆեռնանդո դե լա Ռուա
| Ֆեռնանդո դե լա Ռուա իսպ.՝ Fernando de la Rúa | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | սեպտեմբերի 15, 1937[1][2] |
| Ծննդավայր | Կորդովա, Արգենտինա |
| Մահացել է | հուլիսի 9, 2019[3][1][2] (81 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Loma Verde, Escobar Partido, Բուենոս Այրես, Արգենտինա[4][5][6] |
| Գերեզման | Cementerio Memorial[7] |
| Քաղաքացիություն |  Արգենտինա |
| Կրոն | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
| Կրթություն | Կորդովայի ազգային համալսարան |
| Մասնագիտություն | փաստաբան և քաղաքական գործիչ |
| Աշխատավայր | Բուենոս Այրեսի համալսարան |
| Ամուսին | Inés Pertiné Urien? |
| Ծնողներ | հայր՝ Antonio de la Rúa? |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | Արգենտինայի նախագահ, Պատգամավորների պալատի անդամ, member of the Argentine Chamber of Senators?, member of the Argentine Chamber of Senators?, member of the Argentine Chamber of Senators? և Head of Government of the Autonomous City of Buenos Aires? |
| Կուսակցություն | Քաղաքացիական ռադիկալ միություն |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Երեխաներ | Antonio de la Rúa? |
Ստորագրություն | |
 Fernando de la Rúa Վիքիպահեստում | |
Ֆեռնանդո դե լա Ռուա (սեպտեմբերի 15, 1937[1][2], Կորդովա, Արգենտինա - հուլիսի 9, 2019[3][1][2], Loma Verde, Escobar Partido, Բուենոս Այրես, Արգենտինա[4][5][6]), Արգենտինայի նախագահը 1999-2001 թվականներին քաղաքացիական արմատական միություն և FREPASO կուսակցությունների դաշինքից։ Վաղաժամ հրաժարական է տվել տնտեսական ճգնաժամի սրման ֆոնին զանգվածային անկարգությունների պատճառով, որոնք լատենտ ձևով ուղեկցում էին նրա ողջ նախագահությանը։
Կենասգրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է փաստաբան Անտոնիո դե լա Կրուա Կատանիի և Էլեոնորա Բրունո Բոերիի ընտանիքում։ Հայրը գալիցիական ծագում ուներ, մայրը ՝ իտալական։ Ավարտել է Կորդոբայի ազգային համալսարանը, որտեղ սովորել է Իրավագիտություն։ 1973 թվականին ընտրվել է Սենատ քաղաքացիական արմատական միության կողմից։ 1973 թվականի սեպտեմբերին կայացած նախագահական ընտրություններում Ռիկարդո Բալբինի հետ առաջադրվել է փոխնախագահի պաշտոնում և զբաղեցրել երկրորդ տեղը։ Հերթական ռազմական հեղաշրջումից հետո դասավանդել է Բուենոս Այրեսի համալսարանում։ 1996-ին նա դարձավ Բուենոս Այրեսի առաջին ընտրված քաղաքապետը և հանրաճանաչություն ձեռք բերեց այդ պաշտոնում։ 1999 թվականի դեկտեմբերի 10-ին ընտրվել է նախագահ ՝ հավաքելով ձայների 48,37%-ը մոտակա մրցակից Էդուարդո Դուալդեի 38,27%-ի դիմաց (ընտրությունները տեղի են ունեցել մեկ փուլով)։ Նշվում է, որ նրա ընտրության հարցում մեծ դեր է խաղացել գործող նախագահ Կառլոս Մենեմի օդիոզությունը, որի կուսակիցը Դուալդեն էր[14]։ Ընտրություններից առաջ դե լա Ռուան խոստացել էր պայքարել կոռուպցիայի, հանցավորության և գործազրկության դեմ, սակայն խոստացել էր պահպանել Մենեմի օրոք ստեղծված նեոլիբերալ տնտեսական մոդելը[14]։ Տնտեսությունը մտավ լճացման փուլ, պետական պարտքն աճեց մինչև ավելի քան 100 միլիարդ դոլար, բյուջեի դեֆիցիտն ու գործազրկությունը աճեցին։ 1960-ականներին Արգենտինայի տնտեսությունը սկսեց անկում ապրել, իսկ 1970-ականներին Արգենտինայի տնտեսությունը ամբողջովին անկում ապրեց։ 2001 թվականի ամռանը Արգենտինայի վարկային վարկանիշներն իջեցվեցին, ինչը հանգեցրեց ֆինանսական իրավիճակի հետագա բարդացմանը[15]։ Շուտով դե լա Ռուի գլխավորած կառավարությունը բախվեց վարկերի վերադարձման խնդրին և ստիպված եղավ դիմել ոչ պոպուլյար խնայողության միջոցների (պետծառայողների աշխատավարձերի և կենսաթոշակների կրճատում), ինչը հանգեցրեց զանգվածային բողոքի ցույցերի[16]։ Դեկտեմբերի 3-ին սահմանվեց բանկային հաշիվներից գումար հանելու սահմանը[17], իսկ դեկտեմբերի 12-ին կառավարությունը չկարողացավ վճարել 1,4 միլիոն կենսաթոշակ, քանի որ կանխիկ գումարը ներգրավված էր վարկերի մարման գործընթացում[18]։ Զուգահեռաբար երկրում տեղի են ունեցել զանգվածային բողոքի ակցիաներ եւ համազգային գործադուլներ կառավարության եւ անձամբ դե լա Ռուի եւ էկոնոմիկայի նախարար Դոմինգո Կավալոի քաղաքականության դեմ[18]։ Դեկտեմբերի 20-ին ոստիկանության հետ բախումների հետևանքով զոհվել էր 20 մարդ, իսկ հաջորդ օրը դե լա Ռուան հրաժարական տվեց։ Դեկտեմբերի 23/24-ին նախագահի պաշտոնակատարը հայտարարել է արտաքին պարտավորությունների դեֆոլտի մասին ՝ 132 մլրդ դոլար ընդհանուր գումարի չափով[19]։
Հրաժարականից հետո գնացել է դատարան անկարգությունների ժամանակ ցուցարարների մահվան գործով։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Munzinger Personen (գերմ.)
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Murió a los 81 años el expresidente de la Nación Fernando de la Rúa — La Capital de Rosario.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Murió el ex presidente Fernando de la Rúa (comunicado oficial) — Crónica.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 https://www.hcdescobar.gob.ar/ordenanzas/O%2015902.pd
- ↑ 6,0 6,1 6,2 https://www.eldiadeescobar.com.ar/politica/77782
- ↑ https://www.ellitoral.com/index.php/id_um/201713-inhumaron-los-restos-de-fernando-de-la-rua-en-un-cementerio-de-pilar-habia-sido-velado-en-el-congreso-politica.html
- ↑ Ordens Honoríficas Portuguesas
- ↑ Ordens Honoríficas Portuguesas
- ↑ https://archiv.prezident.sk/schuster/index24b1.html?372 (словацк.)
- ↑ https://www.quirinale.it/onorificenze/insigniti/48605
- ↑ http://www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/tnull_44386.html (չին.) — 中华人民共和国教育部.
- ↑ Fernando De la Rúa — Konex Foundation.
- ↑ 14,0 14,1 ««Семья» отстранена от власти». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ «Аргентине грозит дефолт». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 17-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ «Аргентинцы выбирают дефолт». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 6-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ «Аргентина: финансовая паника». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 7-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ 18,0 18,1 «В Аргентине не выплатили пенсии». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 7-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.
- ↑ «Президент Аргентины надеется на понимание». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 8-ին.