Օլեգ Դոբրոդեև
Օլեգ Բորիսի Դոբրոդեև ռուս․ Олег Борисович Добродеев | |
Կրթություն՝ | Մոսկվայի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետ |
---|---|
Մասնագիտություն՝ | լրագրող և հեռուստահաղորդավար |
Ծննդյան օր | հոկտեմբերի 28, 1959 (64 տարեկան) |
Ծննդավայր | Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ Ռուսաստան |
Հայր | Բորիս Դոբրոդեև |
Զավակներ | Բորիս Դոբրոդեև |
Պարգևներ | |
Օլեգ Բորիսի Դոբրոդեև (ռուս․՝ Олег Борисович Добродеев, հոկտեմբերի 28, 1959, Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս լրագրող և մեդիա-մենեջեր, Համառուսաստանյան պետական հեռուստառադիոընկերության գլխավոր տնօրեն։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Սցենարիստ Բորիս Դոբրոդեևի որդին։ Եղբայրը՝ Դմիտրի Դոբրոդեևը գրող է, ապրում է Չեխիայում[1]:.
1981 թվականին ավարտել է Մոսկվայի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետը՝ Ֆրանսիայի նոր և նորագույն պատմություն մասնագիտությամբ, զուգահեռ սովորել է Վլադիմիր Կարա Մուրզայի (ավագ)[2], Ելենա Օսոկինայի, Ելենա Գագարինայի, Ալեքսեյ Լևիկինի և Կոնստանտին Զատուլինի հետ[3][4]։ Բուհն ավարտելուց հետո դարձել է Ռուսաստանի գիտությունների ակադեմիայի Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների և Կանադայի ինստիտուտի գիտաշխատող։ 1982 թվականին սովորել է Աշխատանքի միջազգային շարժման ինստիտուտի ասպիրանտուրայում։
Ամուսնացած է, ունի մեկ տղա Բորիս անունով։
Աշխատանք հեռուստատեսությունում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
1983 թվականից մինչև 1990 թվականը ԽՍՀՄ պետական հեռուստատեսության և կենտրոնական ռադիոյի աշխատակից։ Աշխատել է որպես կրտսեր խմբագիր , այնուհետև «Ժամանակ» ծրագրի մեկնաբան և գլխավոր խմբագրի տեղակալ[5]։ Կարճ ժամանակ վարել է «120 րոպե» ծրագիրը[6]։
1990 թվականին «Յոթ օր» Կենտրոնական հեռուստալիքի հիմնադիր (Էդուարդ Սագալաևի և Ալեքսանդր Տիխոմիրովի հետ համատեղ)[5]։
1990 թվականից մինչև 1991 թվականը «Վեստի» տեղեկատվական ծրագրի տնօրենը։
1991 թվականի սեպտեմբերից մինչև 1993 թվականի սեպտեմբերը եղել է «Օստանկինո» Ռուսաստանի պետական հեռուստառադիոընկերության Տեղեկատվական հեռուստատեսային գործակալության գլխավոր խմբագիր[7]։
ՆՏՎ առևտրային հեռուստաընկերության ստեղծողներից մեկը[8]։ 1993 թվականի սեպտեմբերից` ՆՏՎ Տեղեկատվական ծառայությունների ծրագրի գլխավոր խմբագիր։ 1993 թվականից մինչև 1997 թվականը՝ ՆՏՎ հեռուստաընկերության փոխնախագահ։ 1996 թվականի հուլիսին՝ «ՆՏՎ Պլյուս» Փակ բաժնետիրական ընկերություն (ՓԲԸ ) հիմնադիրներից մեկը։ 1997 թվականի հունվարին՝ ՓԲԸ «Մեդիա-Մոստ» հիմնադիրներից[9][10]։
1997 թվականի դեկտեմբերից մինչև 2000 թվականի հունվարը եղել է ՆՏՎ ԲԲԸ-ն հեռուստաընկերության գլխավոր տնօրեն
2000 թվականի հունվարի 31-ին նշանակվել է Միասնական արտադրական-տեխնոլոգիական համալիր Համառուսական պետական հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդիչ ընկերության (համառուսաստանյան պետական հեռուստաընկերության) Դաշնային պետական ունիտար ձեռնարկության նախագահ[11]։
2000 թվականի ապրիլի 13-ից Ռոսիա 1 և Պետական հեռուստաընկերություն Վեստի ծրագրի Միավորված խմբագրության էլեկտրոնային լրատվամիջոցների գլխավոր խմբագիր։ 2001 թվականի ապրիլի 14-ին ՆՏՎ հեռուստաընկերության ղեկավարության փոփոխության հետ հրաժարակն է տվել ՀՊՀ-ի նախագահի պաշտոնից, որը չի ընդունվել Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի կողմից[12]։ 26-ից (դե-ֆակտո-29-ից)[13] Համառուսական պետական հեռուստատեսային և ռադիոհաղորդիչ ընկերության ԴՊՈՒՁ գլխավոր տնօրեն[14]։
Պարգևներ և մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար III աստիճանի շքանշան (2010 թվականի ապրիլի 12)- հայրենական հեռարձակման մեծ ներդրման և բազմամյա բարեխիղճ աշխատանքի համար[15]։
- Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար IV աստիճանի շքանշան (2006 թվականի նոյեմբերի 27) - հայրենական հեռուստառադիոհեռարձակման և երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի մեծ ներդրման համար[16]։
- Պատվո շքանշան (1999 թվականի հունվարի 13) - տպագրության, մշակույթի ոլորտում ծառայությունների, ժողովուրդների միջև համագործակցության և բարեկամության ամրապնդման, երկարամյա բեղմնավոր աշխատանքի համար[17]։
- Ռուսաստանի Դաշնության պետական մրցանակ 2011 թվականի գրականության և արվեստի բնագավառում (Սերգեյ Շումակովի և Սվյատոսլավ Բելզայի հետ համատեղ) (2012 թվականի հունիսի 5-ին) - մշակույթի և գիտության տարածումը ձեռքբերումների և հայտնի լուսավորչական գործունեության մեծ ավանդի համար[18]։
- Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (2007 թվականի դեկտեմբերի 7) - «Ֆիտիլ» երգիծական ամսագրի նոր հեռուստատեսային նախագծի ստեղծման և զարգացման մեծ ավանդի համար[19]։
- Մեդալ Սիրիայում ռազմական գործողությունների մասնակցին" (շնորհվել է 2016 թվականի ապրիլի 17-ին) - "Սիրիայի Արաբական Հանրապետությունում ռազմական գործողությունների լուսաբանման բարձր պրոֆեսիոնալիզմի և օբյեկտիվության համար[20].
- Ռուսաստանի Դաշնության նախագահի շնորհակալություն (23) - Ռուսաստանի Դաշնությունում քաղաքացիական հասարակության զարգացման տեղեկատվական ապահովման և ակտիվ հասարակական գործունեության համար[21]։
- Ռուսաստանի Դաշնության Մշակույթի նախարարության կրծքանշան - ռուսական մշակույթում կատարած մեծ ավանդի համար (2018 թ.)[22].
- Ֆրանսիայի Հանրապետության շքանշան կատարած աշխատանքների համար (2001 թվական)[23].
- Մոսկվայի մարզային Դումայի հոբելյանական կրծքանշան Մոսկվայի մարզային Դումայի 20 տարի (2013 թվականի նոյեմբերի 28)[24].
- Վերապատվելի Սերգեյ Ռադոնեժսկու II աստիճանի շքանշան (ՌՈՒԵ, 2014 թվական)[25].
- Սուրբ իշխան Դանիել Մոսկվայի II աստիճանի շքանշան (ՌՈՒԵ, հանձնվել է 2007 թվականի մարտի 29-ին)[26]։
- Տարվա մարդ - 5765 մրցանակ Ռուսաստանի հրեական համայնքների ֆեդերացիաները (2005) - Վիլնյուսի գետտոյի գաղտնիքը վավերագրական ֆիլմի ստեղծման համար[27]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Владимир Кара-Мурза-ст.: Поклеп на Касьянова в День дурака неслучаен». Собеседник. 2016 թ․ ապրիլի 5.
- ↑ «Владимир Кара-Мурза: Как гендиректор ВГТРК Олег Добродеев достиг своих высот». Собеседник. 2014 թ․ նոյեմբերի 14.
- ↑ Музей экономики и быта(չաշխատող հղում).
- ↑ Клуб выпускников Исторического факультета МГУ им. М. В. Ломоносова. Выпуск 1976—1981.
- ↑ 5,0 5,1 Биография Олега Добродеева. // РИА «Новости», 12.06.2012.
- ↑ Лукьянова, Инна. — Архив (2000 թ․ մարտի 27). «Человек-ящик». Профиль. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ օգոստոսի 20-ին. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 19-ին.
- ↑ «Добродеев сделал своё дело. И уходит по-доброму». Коммерсантъ. 2000 թ․ հունվարի 20.
- ↑ «ЧАСОВЩИК». Завтра. 1998 թ․ նոյեմբերի 10.
- ↑ «Интервью с Добродеевым. Олег Добродеев: "Мы, слава Богу, практически всегда побеждали". Компании НТВ исполняется четыре года». Коммерсантъ. 1998 թ․ հունվարի 17.
- ↑ «Добродеева переключили на второй канал. А Швыдкого могут бросить на культуру». Коммерсантъ. 2000 թ․ փետրվարի 1.
- ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 31 января 2000 г. № 288 «О председателе Всероссийской государственной телевизионной и радиовещательной компании»». Президент России, официальный сайт — Документы. 2000 թ․ հունվարի 31. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 12-ին.
- ↑ «Председатель ВГТРК Олег Добродеев: "Киселев вел себя как подлец"». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. 2001 թ․ ապրիլի 19.
- ↑ «Олег Добродеев назначен гендиректором ВГТРК». Կոմսոմոլսկայա պրավդա. 2004 թ․ հուլիսի 29.
- ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 29 июля 2004 г. № 990 «О внесении изменения в Указ Президента Российской Федерации от 25 августа 1997 г. № 919 „О совершенствовании государственного телевещания в Российской Федерации"»». Официальный интернет-портал правовой информации. 2004 թ․ հուլիսի 29. Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 15-ին.
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 12 апреля 2010 года № 448 «О награждении государственными наградами Российской Федерации Добродеева О. Б. и Адамова О. А.»
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 27 ноября 2006 года № 1315 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
- ↑ Указ Президента РФ от 13 января 1999 г. № 98 «О награждении государственными наградами Российской Федерации работников печати, радио и телевидения»
- ↑ «Указ Президента Российской Федерации от 5 июня 2012 г. № 765 «О присуждении Государственных премий Российской Федерации в области литературы и искусства 2011 года»». Президент России, официальный сайт — Документы. 2012 թ․ հունիսի 5. Վերցված է 2017 թ․ օգոստոսի 19-ին.
- ↑ Распоряжение Президента Российской Федерации от 7 декабря 2007 года № 691-рп «О поощрении»
- ↑ «Шойгу наградил медалями журналистов за освещение операции в Сирии». ТАСС — Общество. 2016 թ․ ապրիլի 17. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 8-ին.
- ↑ «РАСПОРЯЖЕНИЕ О поощрении». Электронный фонд правовой и нормативно-технической документации. 2008 թ․ ապրիլի 23.
- ↑ Мединский вручил госнаграды деятелям культуры
- ↑ Согласно официальной биографии на сайте ВГТРК
- ↑ Постановление Московской областной Думы от 28 ноября 2013 года № 39/70-П «О НАГРАЖДЕНИИ ЮБИЛЕЙНЫМ НАГРУДНЫМ ЗНАКОМ МОСКОВСКОЙ ОБЛАСТНОЙ ДУМЫ „20 ЛЕТ МОСКОВСКОЙ ОБЛАСТНОЙ ДУМЕ“»
- ↑ Святейший Патриарх Кирилл удостоил генерального директора ВГТРК О. Б. Добродеева и генерального директора МИА «Россия сегодня» Д. К. Киселева церковных наград
- ↑ «Святейший Патриарх Алексий наградил генерального директора ВГТРК Олега Добродеева орденом св. блгв. кн. Даниила Московского II ст». Официальный сайт Московского Патриархата — Указы и награждения. 2007 թ․ մարտի 29. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 16-ին.
- ↑ «Этуш и Россель стали лауреатами премии Федерации еврейских общин РФ». ՌԻԱ Նովոստի. 2005 թ․ դեկտեմբերի 25.
- Մոսկվայի պետական համալսարանի պատմության ֆակուլտետի շրջանավարտներ
- Հոկտեմբերի 28 ծնունդներ
- 1959 ծնունդներ
- Ապրող անձինք
- Ռուսաստանի «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի շքանշանի ասպետներ
- Ռուսաստանի «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 2-րդ աստիճանի շքանշանի ասպետներ
- «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 3-րդ աստիճանի շքանշանի ասպետներ
- «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշանի ասպետներ
- Պատվո շքանշանի ասպետներ (Ռուսաստան)
- Մոսկվայի սուրբ Դանիիլ իշխանի 2-րդ աստիճանի շքանշանակիրներ
- ՌԴ պետական մրցանակի դափնեկիրներ
- Անձինք այբբենական կարգով
- ՆՏՎ Պլյուս
- Ռուս լրագրողներ