Վիտալի Զախարչենկո

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Վիտալի Զախարչենկո
 
Կուսակցություն՝ անկախ քաղաքական գործիչ
Կրթություն՝ National Academy of Internal Affairs of Ukraine?
Գիտական աստիճան՝ գիտությունների թեկնածու
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ, նախարար և ոստիկան
Ծննդյան օր հունվարի 20, 1963(1963-01-20) (61 տարեկան)
Ծննդավայր Կոնստանտինովկա, Դոնեցկի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ուկրաինա[1] և  Ռուսաստան

Վիտալի Յուրևիչ Զախարչենկո (ուկրաիներեն՝ Віталій Юрійович Захарченко, հունվարի 20, 1963(1963-01-20), Կոնստանտինովկա, Դոնեցկի մարզ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի պետական գործիչ, նախկին ոստիկան։ 2015 թվականից «Ռոստեխ» պետական կորպորացիայի աշխատակից է։ Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարար (2011 թվականի նոյեմբերի 7-ից մինչև 2014 թվականի հունվարի 28-ը), Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարի պաշտոնակատար (2014 թվականի հունվարի 28-ից մինչև փետրվարի 21-ը), Ուկրաինայի ներքին ծառայության գեներալ։ Ուկրաինայի պետական հարկային ծառայության նախագահ (2010 թվականի դեկտեմբերի 25-ից մինչև 2011 թվականի նոյեմբերի 7-ը), հարկային ծառայության գլխավոր պետական խորհրդական։ Պետական կառավարման բնագավառում գիտությունների թեկնածու։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1980 թվականին ավարտել է Կոնստանտինովկա քաղաքի № 15 միջնակարգ դպրոցը։

1981 թվականին պրոֆտեխնիկումի ավարտից հետո աշխատել է Կոնստանտինովսկի Ֆրունզեի անվան մետալուրգիական գործարանում։

1981-1983 թվականներին ծառայել է ԽՍՀՄ զինված ուժերում։

Իրավապահ գործունեությունը սկսել է 1984 թվականի հունվարին՝ Ռիգայի շրջանային գործադիր կոմիտեի Օկտյաբրսկի տարածքային պահպանության բաժնի ոստիկան-վարորդի պաշտոնում։

1987-1990 թվականներին աշխատել է Լատվիական ԽՍՀ ՊՊԾ-ի Վենտսպիլի օպերլիազոր, որից հետո սեփական ցանկությամբ տեղափոխվել է Դոնեցկի մարզի Կոնստանտինովսկի ԳՎ, որտեղ մինչև 1998 թվականը զբաղեցրել է օպերլիազորի, ՕՈՒԻՄ-ի պետի և ոստիկանության պետի տեղակալի պաշտոնները։

1998 թվականից զբաղեցրել Է Ուկրաինայի ՆԳՆ Կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի վարչության 6-րդ բաժնի պետի տեղակալի և Դոնեցկի մարզում Ուկրաինայի ՆԳՆ Կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի վարչության Մակեևսկի բաժնի պետի տեղակալի պաշտոնները։

1999-2001 թվականներին Դոնեցկի մարզում գլխավորել է Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարության աշխատակազմի անձնական կազմի տեսչությունը։

2001 թվականին նշանակվել է տնտեսական հանցավորության դեմ պայքարի պետական ծառայության վարչության պետի պաշտոնում, հետագայում՝ Դոնեցկի մարզում Ուկրաինայի ՆԳՎ պետի առաջին տեղակալի պաշտոնում, իսկ 2005-2006 թվականներին զբաղեցրել Է Ուկրաինայի ՆԳՆ Մարիուպոլի բարձրագույն մասնագիտական ուսումնարանի պետի պարտականությունները։

Իր պարտականությունների բարեխիղճ և մասնագիտական կատարման համար 2007 թվականի սկզբին տեղափոխվել է Ուկրաինայի ՆԳՆ՝ հետագա ծառայության անցնելու համար, որտեղ զբաղեցրել Է Գլխավոր շտաբի պետի տեղակալի և ռազմավարական վերլուծության և կանխատեսման դեպարտամենտի պետի պաշտոնները։

2008 թվականի մարտին «ոստիկանության գեներալ-մայոր» հատուկ կոչումով հեռացվել էր Ուկրաինայի ՆԳՆ-ից։

2008 թվականի մայիսից մինչև 2009 թվականի հուլիսը եղել է Պոլտավայի մարզի պետական հարկային վարչության նախագահի տեղակալ, 2009 թվականի հուլիսից մինչև 2010 թվականի հունիսը Պոլտավայի մարզում ոստիկանության հարկային վարչության նախագահի առաջին տեղակալ-պետ։

2010 թվականի հունիսից մինչև հուլիսը եղել է Ուկրաինայի հարկային ոստիկանության պետի առաջին տեղակալ, 2010 թվականի հուլիսից մինչև դեկտեմբեր՝ Ուկրաինայի ՊՆ նախագահի առաջին տեղակալ;

2010 թվականի դեկտեմբերի 25-ին նշանակվել է Ուկրաինայի պետական հարկային ծառայության նախագահի պաշտոնում։

2011 թվականի նոյեմբերի 7-ին նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչը Անատոլի Մոգիլյովին ազատել է ՆԳՆ ղեկավարի պաշտոնից և Վիտալի Զախարչենկոյին՝ նշանակել ներքին գործերի նախարար։

Զախարչենկոն շարունակել է զբաղեցնել ներքին գործերի նախարարի պաշտոնը նաև Նիկոլայ Ազարովի նոր կառավարությունում[2][3] (2014 թվականի հունվարի 28-ից Ազարովի կառավարության հրաժարականից հետո Զախարչենկոն դարձել է նախարարի պաշտոնակատար)։

Վիտալի Զախարչենկոն Ուկրաինայի Գերագույն ռադայում

Կրթություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1986 թվականին ավարտել է ԽՍՀՄ ներքին գործերի նախարարության Ռիգայի հատուկ միջնակարգ դպրոցը, 1991 թվականին՝ ԽՍՀՄ ՆԳՆ Մինսկի Բարձրագույն դպրոցի Ռիգայի մասնաճյուղը, 1998 թվականին՝ Ուկրաինայի ներքին գործերի ազգային ակադեմիայի մագիստրատուրան, 2010 թվականին՝ Տնտեսության և առևտրի Պոլտավայի համալսարանը «հաշվառում և աուդիտ» մասնագիտությամբ։

Դիմակայություն Եվրամայդանի հետ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի նոյեմբերին սահմանադրական կարգը պահպանելու և Եվրամայդանում անկարգությունները կանխելու համար Կիև էր ուղարկել «Բերկուտ» հատուկ ստորաբաժանումը և Ուկրաինայի ՆԳՆ ներքին զորքերը, որոնք ունեին միայն ոստիկանական մահակներ և պաշտպանիչ սաղավարտներ։ «Բերկուտը» և Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարության ներքին զորքերը 2014 թվականի հունվար-փետրվար ամիսներին դաժան դիմադրության են բախվել արմատական ցուցարարների հետ։ Վիտալի Զախարչենկոն հայտարարել էր, որ Եվրամայդանում Ուկրաինայի ՆԳՆ հատուկ ստորաբաժանումների մոտ մարտական զենք չի եղել[4][5]։

Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարարի պաշտոնում Վիտալի Զախարչենկոն գրոհի հրաման չի տվել՝ արդարանալով, որ չի ցանկացել հրահրել քաղաքացիական պատերազմի հնարավոր սցենարը։ «Բերկուտը» հայտարարել էր ուկրաինական իշխանությունների կողմից դավաճանության մասին, որոնց մարտիկները բախտի քմահաճույքին են նետվել, մարտական զենքը նրանց տրվել է միայն վերջում ինքնապաշտպանության համար, որպեսզի ինքնուրույն վերադառնան իրենց զորամասերի գտնվելու վայրը[4][5]։

Ուկրաինայում իշխանափոխությունից հետո (2014 թվականի փետրվարից)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2014 թվականի փետրվարի 21-ին Ուկրաինայի Գերագույն ռադան պաշտոնանկ էր արել Վիտալի Զախարչենկոյին, նրան փոխարինել էր Արսեն Ավակովը[6][7]։

2014 թվականի փետրվարին Զախարչենկոն լքել է Ուկրաինան և այժմ իր ընտանիքի հետ ապրում է Մոսկվայում[8]։

2014 թվականի ապրիլի 13-ին Վիտալի Զախարչենկոն Ուկրաինայի նախկին գլխավոր դատախազ Վիկտոր Պշոնկայի և իշխանությունից հեռացված Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի հետ միասին ելույթ են ունեցել Դոնի Ռոստովում։ Զախարչենկոն հայտնել էր ռուս-ուկրաինական սահմանին Ռուսաստանի բանակը վարկաբեկելու նպատակով նախապատրաստվող սադրանքների մասին[9]։

2015 թվականի հունվարին, գտնվելով Սևաստոպոլում (ՌԴ-ին միացել է 2014 թվականի մարտին), Վիտալի Զախարչենկոն հայտնել էր Ռուսաստանի քաղաքացիություն ստանալու և ռուսական «Ռոստեխնոլոգիայի» պետական ընկերությունում ավագ խորհրդատուի աշխատանքի անցնելու մասին։ Նա նաև ներկայացրել է «Հարավ-արևելք» բարեգործական հիմնադրամը, որը պատրաստվում էր օգնել Ուկրաինայի պաշտոնաթող և գործող ոստիկան աշխատակիցներին և այն բնակիչներին, որոնք տուժել էին Ուկրաինայի արևելքում ռազմական հակամարտության ժամանակ[8][10]։ 2015 թվականի մարտին ընդգրկվել էր Պետդումայի սեփականության հարցերով կոմիտեի փորձագիտական խորհրդի կազմում, որտեղ համակարգում էր արտասահմանում ռուս ներդրողների գույքային շահերի պաշտպանության հարցերը[11]։

2016 թվականին հարցազրույց է տվել Օլիվեր Սթոունի «Ուկրաինան կրակի մեջ» վավերագրական ֆիլմի համար և հրատարակել «Արյունոտ Եվրամայդանը դարի հանցագործություն է» գիրքը, որը նվիրված էր Եվրամայդանի իրադարձություններին, դրա պատճառներին և հետևանքներին[12]։

2016 թվականի դեկտեմբերի 16-ին Վիտալի Զախարչենկոն ելույթ էր ունեցել Մոսկվայի Դորոգոմիլովսկի դատարանում, որը քննում էր Ուկրաինայի Գերագույն ռադայի պատգամավոր Վլադիմիր Օլեյնիկի հայցը 2014 թվականին Ուկրաինայի իրադարձությունները պետական հեղաշրջում ճանաչելու մասին։ Հեռացված նախարարի խոսքով՝ 2014 թվականի փետրվարին Կիևում մարդկանց վրա կրակ են բացել այն շենքերից, որոնք վերահսկվում էին «Մայդանի» ներկայացուցիչների կողմից[13]։ Զախարչենկոն նաև հայտարարել էր, որ Ուկրաինայի ղեկավարությունը՝ ի դեմս նախագահ Յանուկովիչի, ուժային տարբերակ չէր նախատեսել Մայդանում կարգուկանոն հաստատելու համար, սակայն փորձել է իրավիճակը լուծել խաղաղությամբ և փոխզիջումային լուծումներ գտնել[14]։ Նաև հայտարարել էր, որ ցուցարարները ոստիկանության աշխատակիցներին թույլ չեն տվել մտնել Մայդան, և նրանք չէին կարող օգնել նրանց, ովքեր օգնության կարիք ունեին[15]։

Քրեական հանցագործությունների մեղադրանքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013 թվականի դեկտեմբերի 20-ին՝ Եվրամայդանի ուժով ցրելու փորձեր էր արել «Բերկուտ» հատուկ ստորաբաժանումը։ Ուկրաինայի Գերագույն ռադայում քվեարկության էր դրվել Վիտալի Զախարչենկոյի՝ ներքին գործերի նախարարի պաշտոնից հրաժարականի վերաբերյալ պատգամավորական հարցումը, քանի որ նա «չարաշահում էր իր իշխանական լիազորությունները, հակաօրինական ցուցումներ էր տալիս ուժային կառույցներին, անգործության էր մատնված և խախտում էր Ուկրաինայի օրենսդրության պահանջները», սակայն հարցումը չի հավաքել անհրաժեշտ քանակությամբ ձայներ և չի ուղարկվել նախագահին[16]։

2014 թվականի փետրվարի 26-ին Ուկրաինայի անվտանգության ծառայությունը հետախուզում էր հայտարարել Զախարչենկոյի նկատմամբ[17]։

Ոստիկանության գեներալ Նիկոլայ Ջիգան նրա մասին արտահայտվել էր որպես ներքին գործերի նախարար (2014 թվականի փետրվարի 26)․ «Զախարչենկոն ինձ վրա լավ տպավորություն էր թողնում որպես մարդ, բայց նա ազատ էր և բացարձակապես աշխատանքային փորձ չուներ»[18]։

2014 թվականի փետրվարի 28-ին Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազությունը ՆԳՆ-ից և ՈՒԱԾ-ից պահանջել էր 10 օրվա ընթացքում ձերբակալել էր Վիտալի Զախարչենկոյին՝ որպես փետրվարի 18-ից 22-ը Կիևի կենտրոնում ակտիվիստների զանգվածային սպանությունների մեջ կասկածվողի[19]։ Մարտի 4-ին Զախարչենկոյի նկատմամբ հետախուզում էր հայտարարվել[20]։

2014 թվականի մարտի 6-ին Եվրամիությունն ու Կանադան հայտարարել էին, որ Զախարչենկոն Ուկրաինայի բարձրաստիճան պաշտոնյաների ցուցակում է, որոնց դեմ ֆինանսական պատժամիջոցներ են սահմանվում[21][22][23]։

Հետապնդումից հետո առաջին անգամ ռուսական պետական Առաջին ալիքի հեռուստատեսային հարցազրույցի ժամանակ Վիտալի Զախարչենկոն հերքել էր իր դեմ առաջադրված բոլոր մեղադրանքները՝ փաստացի կրկնելով Ուկրաինայի անվտանգության ծառայության նախկին պետ Ալեքսանդր Յակիմենկոյի կողմից ավելի վաղ հնչեցրած վարկածը. ցուցարարների և ոստիկանների վրա կրակոցները կատարվում էին Մայդանի պարուբիայի պարետ Անդրեյ Պարուբիայի վերահսկողության տակ գտնվող շենքից (Եվրամայդանից հետո՝ ԱԱԽ քարտուղար)։ Վիտալի Զախարչենկոն նաև պնդում էր, որ անցկացվի անկախ միջազգային հետաքննություն, որը պայմանավորված էր 2014 թվականի փետրվարի 21-ի համաձայնագրով[24]։

2014 թվականի նոյեմբերին Ուկրաինայի Գլխավոր դատախազությունը հեռակա կարգով կասկած էր հայտնել Վիտալի Զախարչենկոյին և Կիևի ոստիկանության նախկին ղեկավար Վալերի Կորյակին 2013 թվականի ամռանը միտրոպոլիտ Վլադիմիր Ալեքսանդր Դրաբինկոյի առևանգման կազմակերպման մեջ՝ Վլադիմիրին գահից հեռացնելու նպատակով[25]։

2016 թվականի փետրվարին Ուկրաինայի ներքին գործերի նախկին նախարար Վիտալի Զախարչենկոն հայտարարություն էր արել, որ Մայդանի կազմակերպիչները, որը հանգեցրել էր պետական հեղաշրջմանը և նախագահ Վիկտոր Յանուկովիչի տապալմանը, օգտագործել են ՆԼՊ տեխնոլոգիաները և մանիպուլյացիայի ենթարկել հասարակական գիտակցությունը, այդ մեթոդներով ազդել են ԶԼՄ-ների միջոցով, Մայդանի պոտենցիալ մասնակիցներին ներգրավել կիբեռտարածության մեջ[26]։

Ուկրաինայի ներքին գործերի նախկին նախարարի տվյալներով՝ համացանցից ակտիվորեն օգտվող 14,6 միլիոն մարդուց այդ պահին բողոքի տրամադրությունները գերակշռում էին մոտ 7,5 միլիոն սահմաններում։

2017 թվականի նոյեմբերին հայտնի էր դարձել, որ Ինտերպոլը միջազգային հետախուզումից հանել է Ուկրաինայի ներքին գործերի նախարար Վիտալի Զախարչենկոյին և նրա տեղակալ Վիկտոր Ռատուշնյակին[27][28]։

Զախարչենկոն և լրագրողները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զախարչենկոն որոշ ժամանակ հեռուստահաղորդավար է աշխատել Դոնեցկի մարզում, ինչի կապակցությամբ 2004 թվականի դեկտեմբերին Դոնեցկի մարզային կազմակերպության կողմից ընտրվել է Ուկրաինայի լրագրողների ազգային միության անդամ։ 2013 թվականի գարնանը նա հաշվառման էր անցել Կիևի ՆՍԺՈՒ կազմակերպությունում։ Երբեմն Զախարչենկոյի անվան հետ են կապում «112 Ուկրաինա» հեռուստաալիքը[29], սակայն հեռուստաալիքի սեփականատեր Անդրեյ Պոդշիպկովը դա հերքում է[30]։

2013 թվականի դեկտեմբերի 24-ին Ուկրաինայի ՆԳԺՈՒ Կիևի կազմակերպության վարչությունը Զախարչենկոյին հեռացրել էր լրագրողների միությունից «Եվրամայդանի պահանջները չպահպանելու, լրագրողներին ծեծելու հաճախակի դեպքերի և լրագրողական գործունեությանը վերաբերող գործերի ոչ պատշաճ քննության» համար[31]։

Հատուկ կոչումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Ոստիկանության գեներալ-մայոր (2008 թվականի մարտ)։
  • Ուկրաինայի ներքին ծառայության գեներալ (2011 թվականի դեկտեմբերի 16)[32]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • «Արժանիքների համար» III աստիճանի շքանշան (2013 թվականի օգոստոսի 24), Ուկրաինայի պետական շինարարության, սոցիալ-տնտեսական, գիտատեխնիկական, կրթամշակութային զարգացման գործում ներդրած նշանակալի անձնական ավանդի, ծանրակշիռ աշխատանքային ձեռքբերումների և բարձր պրոֆեսիոնալիզմի համար[33]։
  • Ուկրաինայի վաստակավոր իրավաբան (2011 թվականի օգոստոսի 23), պետական ինքնիշխանության պաշտպանության, քաղաքացիների սահմանադրական իրավունքների և ազատությունների ապահովման, պետության տնտեսական անվտանգության ամրապնդման, ուկրաինացի ժողովրդին բարեխիղճ և անբասիր ծառայության և Ուկրաինայի անկախության 20-րդ տարեդարձի կապակցությամբ[34]։
  • Ուսման տարբերության համար «Ուկրաինայի ՆԳՆ կրծքանշան»։
  • Ուկրաինայի «Հարկային ոստիկանության անբասիր ծառայության համար» 1-ին աստիճանի կրծքանշան։
  • «Պատվո և ծառայության համար» Ուկրաինայի ՊԱԳ մեդալ։
  • Ժուկովի մեդալ։
  • Ուկրաինայի ՆԳՆ «Տարբերությունների համար» I-II աստիճանի կրծքանշաններ։
  • Ուկրաինայի ՆԳՆ «Փառքի Խաչ» կրծքանշան։
  • Ուկրաինայի ՆԳՆ «հանցավորության դեմ պայքարում ունեցած վաստակի համար» կրծքանշան։
  • «Հանուն Ուկրաինայի վերածննդի» II աստիճանի խաչ։
  • «Բարեխիղճ ծառայության համար» III, II և I աստիճանների մեդալներ։
  • «Քաղաքացիական հասարակության զարգացմանը նպաստելու համար» մեդալ։

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Захарченко В.В «Кровавый евромайдан — преступление века». — «Питер», 2016. — 480 с. — ISBN 978-5-496-02374-0.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. https://www.rbc.ua/rus/news/radi-anonsuvali-sanktsiyi-proti-pozbavlenih-1675544693.html
  2. Указ Президента України № 712/2012 від 24 грудня 2012 року «Про звільнення В. Захарченка з посади Міністра внутрішніх справ України» Արխիվացված 2012-12-31 Wayback Machine(ուկր.)
  3. Указ Президента України № 741/2012 від 24 грудня 2012 року «Про призначення П. Лебедєва Міністром оборони України» Արխիվացված 2012-12-31 Wayback Machine(ուկր.)
  4. 4,0 4,1 Беркут. Последний бой. Специальный репортаж//видео ТВЦ
  5. 5,0 5,1 Захарченко о Майдане: "Беркут" был без оружия
  6. Рада освободила Захарченко от исполнения обязанностей министра внутренних дел — Korrespondent.net
  7. Захарченко до сих пор считает себя действующим министром- Виталий Захарченко — Украина | Обозреватель
  8. 8,0 8,1 Аля Новак. «Приблизительная оценка такая» Արխիվացված 2015-01-22 Wayback Machine «Новая газета» № 4 от 19 января 2015
  9. «Янукович призвал украинских силовиков не стрелять в народ». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 14-ին.
  10. Беркутна «Беркут» продолжается
  11. Экс-глава МВД Украины Захарченко стал экспертом по инвестициям
  12. «Книга Виталия Захарченко: рецензия, отрывки и отзывы». Украина.ру. Վերցված է 2016 թ․ մայիսի 12-ին.
  13. Бывший глава МВД Украины: огонь велся из зданий, подконтрольных «майдану» | РИА Новости — события в России и мире: темы дня, фото, видео, инфографика, радио
  14. Экс-глава МВД Украины: власти не планировали силового варианта на Майдане | РИА Новости — события в России и мире: темы дня, фото, видео, инфографика, радио
  15. Экс-глава МВД: митингующие в Киеве в 2014 году не пускали полицию на майдан | РИА Новости — события в России и мире: темы дня, фото, видео, инфографика, радио
  16. Поіменне голосування про підтримку запиту народного депутата Юрія Дерев’янка до Президента України щодо необхідності негайного звільнення з посади Міністра внутрішніх справ України Віталія Захарченка, як посадової особи, яка перевищує свої владні повноваження, надає протизаконні вказівки силовим структурам, вчиняє бездіяльність та порушує вимоги чинного законодавства України Արխիվացված 2013-12-20 Wayback Machine(ուկր.)
  17. МВД официально объявило в розыск Януковича, Захарченко и Клюева
  18. Николай Джига: ГАИ и «Беркут» — это опозоренные бренды Արխիվացված 2014-03-03 Wayback Machine // Главком
  19. ГПУ обнародовала список лиц, которых требует немедленно задержать
  20. Захарченка та Клюєва оголосили в розшук(ուկր.)
  21. Великобритания обнародовала список попавших под санкции чиновников Януковича
  22. Евросоюз опубликовал список экс-чиновников Украины, чьи банковские счета заморозят
  23. Канада вслед за ЕС заморозила активы бывших украинских чиновников, УНИАН
  24. Бывший глава МВД Украины Виталий Захарченко дал эксклюзивное интервью Первому каналу — Первый канал
  25. ГПУ обвинила Захарченко в похищении секретаря митрополита Владимира
  26. Экс-глава МВД Украины: На майдане использовались НЛП-технологии
  27. За преступления против Майдана реальный срок получил лишь один человек, — Сергей Горбатюк
  28. Интерпол снял с розыска экс-главу МВД Захарченко и его заместителя
  29. На охорону Майдану відкрили справу: заважали журналістам Захарченка(ուկր.)
  30. Подщипков: Телеканал «112 Украина» принадлежит мне, а не Арбузову и Захарченко Արխիվացված 2014-03-01 Wayback Machine(ռուս.)
  31. Міністра Віталія Захарченка виключили із Національної спілки журналістів України Արխիվացված 2013-12-30 Wayback Machine(ուկր.)
  32. Указ Президента України № 1162/2011 від 16 грудня 2011 року «Про присвоєння спеціального звання» Արխիվացված 2013-09-29 Wayback Machine(ուկր.)
  33. Указ Президента Украины № 448/2013 «О награждении государственными наградами Украины по случаю Дня независимости Украины» Արխիվացված 2013-08-28 Wayback Machine
  34. Указ Президента Украіни № 843/2011 «Про відзначення державними нагородами України»