Զատկի օրն էր։ Ռուն, Վագրը, Վիննին, Դնչիկն ու Իան գնում էին Ճագարի տուն, ով ամեն տարի կազմակերպում էր այդ օրվա տոնակատարությունը։ Սակայն մինչ սկսելը, Ճագարն իր ընկերներին ստիպում է կարգի բերել տունը։ Հուսալքված ընկերները կատարում են Ճագարի հրամանն ու պահարանում դասավորում են անցյալ տարվա նվերները։ Նրանք որոշում են զարդարել տունը, բայց այդ պահին, այգուց վերադառնում է Ճագարն ու պայթում զայրույթից, ոչնչացնում է ամեն ինչ ու բոլորին վռնդում իր տնից։ Ոչ ոք չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում Նապաստակի հետ և Վագրը որոշում է խոսել նրա հետ այդ ամենի մասին։ Նապաստակն ասում է, որ այլևս չի սիրում Զատկի տոնը (բացատրությունը տրվում է 3-րդ գլխում)։ Ինչպես միշտ, այդ օրը նույնպես Նապաստակը տոնում է Զատիկը։ Մեծ անտառ եկել էին միայն Կենգուն և Ռուն։ Եվ տղան, իր կյանքում առաջին անգամ, հրավիրում է Զատկի ձու կռվեցնելու։ Կազմակերպիչ Ճագարը չափազանց շատ էր սիրում կարգապահություն և կանոններ, իսկ ընկերները ամեն ինչ անում էին «ոչ ըստ պլանի»։ Ի վերջո բոլորն ուրախ էին, բացի Նապաստակից, նրանք` ինքներն էին կազմակերպել տոնը և ձվերով որսը։ Իսկ Վագրին անվանել էին «լավագույն մասնակից», ինչը ավելի էր զայրացնում Նապաստակին։ Տխուր Վագրը վերադառնում է իր ընկերների մոտ և նրանց պատմում իր ձախողման մասին։ Հատկապես Ռուն էր վշտացած, Ճագարy տեսնում է, որ այդ երեխան իր ափսոսանքն է հայտնում ու հասկանում է, բայց ամեն դեպքում չի մեղմանում նրա հանդեպ ու հրաժարվում է տոնելուց։ Հետո գործին խանգարում է պատմողը, ով Նապաստակին տանում է ապագա, «դեռ չգրված էջեր» և նա բացահայտում է, որ մնում է անտառում մենակ։ Պատմողը բացատրում է Ճագարին, որ այդ ամենը պատահեց, որովհետև այս էգոիստը չի գնահատում իր ընկերներին։ Ճագարը հասկանում է իր սխալը, վերադառնում է ներկա` իրական կյանք և պատրաստվում Զատկվա տոնին։
ԱՄՆ