Բույսի ծաղկապատը խոշոր է, պսակաթերթիկները հասնում են 2,5-4,5 սմ երկարության, վառ կարմիր են՝ հիմքում սև, դեղին եզրաշերտ ունեցող բծով։ Առէջաթերթիկները սև են, մերկ։ Սուխուկը համեմատաբար խոշոր է՝ 2,5-3 սմ տրամագծով, թաղանթը ներսի կողմից խիտ թաղիքանման մազմզուկապատ է։ Ծաղկակիրը հասնում է 20—40 սմ բարձրության և ավարտվում է մեկ ծաղկով։ Սոխուկավոր բազմամյա է, ծաղկում է ապրիլ-հունիս ամիսներին։ Տարածված է Արարատյան դաշտում և Հայաստանի մի շարք այլ շրջաններում։ Յուլիայի վարդկակաչը ներկայումս մշակության մեջ լայնորեն տարածված տեսակների սկզբնաղբյուրներից մեկն է համարվում։
Հողի նկատմամբ պահանջկոտ չէ, աճում է չոր, քարքարոտ լանջերում, սակայն լավ է ծաղկում սննդանյութերով հարուստ, փուխր, օդաթափանց և ջրաթափանց ավազակավային ստրուկտուրային հողերում։ Բավականին կրասեր է։ Յուլիայի վարդկակաչի տարածման սահմանը նույնպես ներկայումս մեր հանրապետությունում արագորեն կրճատվում է։ Պատճառը սոխերով բույսի հավաքումն է։ Մշակության մեջ մտցնելը կնպաստի այս տեսակի պահպանության գործին[1]։
