Վասիլյոկ անունով տղայի պապը, որի անունը նույնպես Վասիլի էր, շատ ժամանակ առաջ զոհվել էր պատերազմում։ Տղան իր ընկեր ձուկի հետ գնում է պապին փնտրելու։ Ճանապարհին նրանք հանդիպում են հետևակային զինվորների։ Տղան հարցնում է նրանց, թե արդյոք նրանք չեն տեսել պապին՝ Վասիլի Պետրովին։ Հետևակայիններն ասում են, որ չեն տեսել։ Տղան ու ձիուկը շարունակում են ճանապարհը և հանդիպում են ինքնաթիռի ու օդաչուի, տղան հարցնում է, բայց օդաչուն էլ չէր տեսել իր պապին։ Տղան ու քուռակը գնում են և հասնում ափին։ Ճանապարհը շարունակել այլևս հնարավոր չէ։ Վշտացած տղան նստում է ափին։ Կողքով անցնում է մի ծեր նավաստի։ Տղան ասում է. «Դե դուք հաստատ չեք տեսել պապիս՝ Վասիլի Պետրովին»։ Նավաստին պատասխանում է. «Ոնց չեմ տեսել, տեսել եմ»։ Մոտ է լողում սպիտակ շոգենավ, որի վրա գրված է՝ «Վասիլի Պետրով»։ Տղան կանգնում է ղեկի մոտ, և նավով վերադառնում իր գյուղ։
ԽՍՀՄ