Բանկոր
Բանկորը վերազգային արժույթ էր, որը Ջոն Մեյնարդ Քեյնսը և Է.Ֆ. Շումախերը հայեցակարգել են 1940–1942 թվականներին, և որը Միացյալ Թագավորությունն առաջարկել է ներմուծել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո[1]։ Անունը ոգեշնչվել է ֆրանսիական «banque or»–ից («բանկային ոսկի»)[2]: Այս նորաստեղծ վերազգային արժույթն այնուհետև պետք է օգտագործվեր միջազգային առևտրում որպես հաշվապահական հաշվառման միավոր բազմակողմ քլիրինգային համակարգի՝ Միջազգային քլիրինգային միության շրջանակներում, որը նույնպես պետք է ստեղծվեր:
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/04/Keynes_1933.jpg/220px-Keynes_1933.jpg)
Ընդհանուր ակնարկ
Ջոն Մեյնարդ Քեյնսն առաջարկել է բացատրություն դրամավարկային քաղաքականության անարդյունավետության համար՝ կանխելու Մեծ ճգնաժամը, ինչպես նաև դեպրեսիայի ոչ դրամավարկային մեկնաբանություն և վերջապես դեպրեսիայի դեմ պայքարի դրամավարկային քաղաքականության այլընտրանք: Քեյնսը կարծում էր, որ ծանր գործազրկության ժամանակ տոկոսադրույքները չեն կարող իջեցվել դրամավարկային քաղաքականության միջոցով: Ամենաբարձր տոկոսադրույքին ձգտող երկրների միջև կապիտալի տեղափոխման հնարավորությունը հիասթափեցրել է Քեյնսյան քաղաքականությունը։ Միջազգային առևտրի և դրամական միջոցների տեղաշարժի նկատմամբ կառավարության ավելի սերտ վերահսկողությամբ՝ քեյնսյան քաղաքականությունն ավելի արդյունավետ կլիներ առանձին տնտեսությունների խթանման համար:
Բանկորը միջազգային արժույթ չէր լինելու: Այն ավելի շուտ պետք է լիներ հաշվառման միավոր, որն օգտագործվում է ակտիվների և պարտավորությունների միջազգային հոսքերին հետևելու համար, որոնք պետք է իրականացվեին Միջազգային քլիրինգային միության միջոցով: Ոսկին կարելի էր փոխանակել բանկորների հետ, բայց բանկորները ոսկով չէին կարող փոխանակվել։ Անհատները չէին կարող բանկով պահել կամ առևտուր անել: Ամբողջ միջազգային առևտուրը պետք է գնահատվեր և մաքսազերծվեր բանկով: Ավելցուկային բանկային ակտիվներով և դեֆիցիտի ավելցուկային պարտավորություններ ունեցող երկրներին երկուսն էլ գանձվելու էին՝ սիմետրիկ խթաններ տրամադրելու նրանց՝ հավասարակշռված առևտուրը վերականգնելու համար քայլեր ձեռնարկելու համար: Բեն Սթայլի խոսքերով.
Անդամ երկրի արտահանած յուրաքանչյուր ապրանք կավելացներ բանկորներ իր ICB հաշվին, և յուրաքանչյուր ապրանք, որը նա ներմուծեց, կհաներ բանկորները: Սահմանափակումներ կսահմանվեն այն բանկային գումարի վրա, որը երկիրը կարող է կուտակել՝ արտասահմանում ավելի շատ վաճառելով, քան գնել է, և բանկային պարտքի չափի վրա, որը նա կարող է կուտակել՝ գնելով ավելի շատ, քան վաճառել է: Սա պետք է դադարեցնի երկրներին ավելորդ ավելցուկներ կամ դեֆիցիտներ ստեղծելուց: Յուրաքանչյուր երկրի սահմանները համամասնական կլինեն համաշխարհային առևտրի իր մասնաբաժինին… Հենց սկզբնական սահմանները խախտվեն, դեֆիցիտ ունեցող երկրներին թույլ կտան արժեզրկվել, իսկ ավելցուկային երկրներին՝ արժևորել իրենց արժույթները: Սա կնպաստի երկրի դեֆիցիտային ապրանքների էժանացմանը և երկրի ավելցուկային ապրանքների թանկացմանը՝ նպատակ ունենալով խթանել առևտրի վերաբալանսը: Բանկորի դեբետային կամ վարկային դիրքի հետագա խախտումները կառաջարկեն պարտադիր գործողություն: Խրոնիկ պարտապանների համար դա կներառի արժույթի պարտադիր արժեզրկումը, ICB պահուստային հիմնադրամին տոկոսների վճարումների աճը, ոսկու հարկադիր վաճառքը և կապիտալի արտահանման սահմանափակումները: Խրոնիկ վարկատուների համար այն կներառի արժույթի արժևորումը և նվազագույնը 5 տոկոս տոկոսագումարի վճարումը ICB-ի պահուստային ֆոնդին ավելցուկային վարկերի համար, որը կբարձրանա մինչև 10 տոկոս ավելի մեծ ավելցուկային վարկերի դեպքում: Քեյնսը երբեք չէր հավատում, որ պարտատերերն իրականում կվճարեն այն, ինչ իրականում տուգանքներ էին։ Ավելի շուտ, նա հավատում էր, որ նրանք կձեռնարկեն անհրաժեշտ գործողություններ… դրանցից խուսափելու համար[3]։
Բրետտոն Վուդսի համաժողով
Քեյնսը կարողացել է իր առաջարկը դարձնել Միացյալ Թագավորության պաշտոնական առաջարկը Բրետտոն Վուդսի համաժողովում, սակայն այն չի ընդունվել[4]։
Առաջարկվող վերածնունդ
2007–2008 թվականների ֆինանսական ճգնաժամից հետո Քեյնսի առաջարկը վերածնվել է։ Դրա ջատագովները պնդում են, որ Բրետոն-Վուդսյան համակարգի ավարտից ի վեր, երբ ԱՄՆ դոլարը անջատված էր ոսկուց, Միացյալ Նահանգները խրախուսվել են բարձր պետական ծախսեր և բարձր դեֆիցիտներ վարելու, ինչը անկայուն է դարձրել համաշխարհային ֆինանսական համակարգը[5]: 2009 թվականի մարտին արտասանած ելույթում, որը վերնագրված էր «Բարեփոխել միջազգային արժութային համակարգը», Չինաստանի ազգային բանկի կառավարիչ Չժոու Սյաոչուանը Քեյնսի բանկային մոտեցումն անվանել է «հեռատես» և առաջարկել ընդունել Արժույթի միջազգային հիմնադրամի (ԱՄՀ) հատուկ փոխառության իրավունքները, որպես համաշխարհային պահուստային արժույթ՝ որպես պատասխան 2007-2010 թվականների ֆինանսական ճգնաժամին: ԱՄՆ ֆինանսների նախարար Թիմոթի Գայթները հետաքրքրություն է հայտնել SDR-ների ավելի մեծ օգտագործման գաղափարի նկատմամբ որպես պահուստ: Սակայն դրա համար նրան խիստ քննադատել են ԱՄՆ-ում, և նրա հայտարարություններից հետո դոլարը եվրոյի նկատմամբ կորցրել է 5 ցենտ[5]։ Նա և նախագահ Բարաք Օբաման կարճ ժամանակ անց հետ են կանգնել Գեյթների մեկնաբանություններից[5][6]:
Նա պնդում էր, որ ազգային արժույթը պիտանի չէ որպես համաշխարհային պահուստային արժույթ՝ Թրիֆֆին երկընտրանքի պատճառով, որը ներկայացնում է պահուստային արժույթ թողարկողների դժվարությունը՝ միաժամանակ փորձելով հասնել իրենց ներքին դրամավարկային քաղաքականության նպատակներին և բավարարել այլ երկրների պահուստային արժույթի պահանջարկը[7][8]: Նմանատիպ վերլուծություն կարելի է գտնել ՄԱԿ-ի «Միջազգային արժութային և ֆինանսական համակարգի բարեփոխումների փորձագետների» զեկույցում, ինչպես նաև 2010 թվականի ապրիլի 13-ին հրապարակված ԱՄՀ -ի ուսումնասիրության մեջ[9][10]։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ E. F. Schumacher (May 1943). «Multilateral Clearing». Economica. 10: 150–165. doi:10.2307/2549461. JSTOR 2549461. Արխիվացված է օրիգինալից 23 September 2015-ին. Վերցված է 2015-11-15-ին.
- ↑ Benn Steil, The Battle of Bretton Woods: John Maynard Keynes, Harry Dexter White, and the Making of a New World Order (Princeton: Princeton University Press, 2013), p. 143.
- ↑ Benn Steil, The Battle of Bretton Woods: John Maynard Keynes, Harry Dexter White, and the Making of a New World Order (Princeton: Princeton University Press, 2013), pp. 143-44.
- ↑ «Should the IMF dole out more special drawing rights?». The Economist. ISSN 0013-0613. Վերցված է 2020-04-12-ին.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Tooze, Adam (2018). Crashed: How a Decade of Financial Crises Changed the World. New York, New York: Viking Press. p. 266. 978-0-670-02493-3. .
- ↑ MarketWatch, Lisa Twaronite, Polya Lesova, &, William L. Watts. «Dollar pares losses after Geithner clarification». MarketWatch (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2022-01-29-ին.
{{cite news}}
: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ Zhou Xiaochuan (2009). «Reform the International Monetary System» (PDF). BIS Review. Bank of International Settlements. Վերցված է 28 November 2010-ին.
- ↑ «China calls for new reserve currency». Financial Times. 24 March 2009.
- ↑ "Recommendations by the Commission of Experts of the President of the General Assembly on reforms of the international monetary and financial system" (20 March 2009).
- ↑ "Reserve Accumulation and International Monetary Stability" (13 April 2010).
Գրականություն
- John Maynard Keynes (1980). The Collected Writings, Volume XXV: Activities, 1940–44: Shaping the Post-war World: The Clearing Union. Basingstoke.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - Armand van Dormael (1978). Bretton Woods. Birth of a Monetary System. London. ISBN 978-0-8419-0326-5.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)