Թղթադրամ

ՀՀ թղթադրամ, Հովհաննես Թումանյանի պատկերով

1 օսմանյան ոսկի թղթադրամ, որի ձախ անկյունում հայերենով գրված է արժողությունը
թողարկվել է 1880 թվականին սուլթան Աբդուլ Համիդ II-ի կառավարման չորրորդ տարում, բայց թվագրված է 1875 թվական և կրում է Աբդուլ Ազիզի միացագիրը (կենտրոնի ներքևի աջ անկյունում նրա տուգրան է)

Թղթադրամ, բանկնոտ, (անգլ.՝ bank-note), բանկային տոմս, դրամանիշ, որ թողարկում և շրջանառության մեջ է դնում երկրի կենտրոնական բանկը։ Որոշ երկրներում թղթադրամի տպագրությունն ու շրջանառության մեջ դնելը հանձնված է մասնավոր ընկերության ինչպիսին ԱՄՆ-ի Ֆեդերալ բանկն է։ Բանկային տոմսերի քանակը ելնում է դրա նկատմամբ եղած պահանջից։ Դրանք, որպես կանոն, ապահովված են ոսկով, թանկարժեք մետաղով, բանկի այլ ակտիվներով, ինչպես նաև ապրանքային զանգվածով։

Անհրաժեշտություն

Թղթադրամի անհրաժեշտությունն առաջացել է այն ժամանակ, երբ մետաղադրամների հետ կապված ի հայտ են եկել դժվարություններ, ինչպիսիք են ոսկու և արծաթի հայթայթումն ու դրանց տեղափոխումը։

Արժենիշ

«Ռուբլին», «դոլարը», «ֆրանկը», «մարկը» և այլն թղթադրամի նշանակումներ են, որոնցից յուրաքանչյուրը որպես դրամական միավոր արտահայտում է որոշակի մետաղի քանակային կշիռ։ Թղթադրամը հանդես է գալիս նաև որպես գնման և վճարման միջոց, սակայն, չունենալով սեփական արժեք, չի կարող կատարել փողի մյուս ֆունկցիաները (արժեչափ, կուտակման միջոց կամ գանձ, համաշխարհային փող)։

Աղբյուրներ

• Մ. Չոբանյան «Բիզնեսի համառոտ բառարան», 1992 թ

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 54)։