Սերգեյ Գուրենկոն Բելառուսի Գրոդնո քաղաքի № 6 մանկապատանեկան մարզադպրոցի սան է։ Խաղացել է Գրոդնոյի «Նեման» ակումբում, ապա տեղափոխվել Մոսկվայի «Լոկոմոտիվ», որտեղ անցկացրել է մի քանի մրցաշրջան և գրավել իտալական «Ռոմա» ակումբի մարզիչ Ֆաբիո Կապելոյի ուշադրությունը. 1999 թվականին տեղափովել է «Ռոմա»։ Նոր ակումբում Սերգեյ Գուրենկոն թիմի կազմում տեղ գրավելու համար մրցակցել է Կաֆուի, Սամուելի, Կանդելայի ու Ալդաիրի հետ և կես տարվա ընթացքում դաշտ է դուրս եկել միայն ութ անգամ։ Արդյունքում ակումբը որոշել է Սերգեյ Գուրենկոյին վարձավճարային հիմունքներով կես տարով ուղարկել իսպանական «Սարագոսա», որտեղ նրան հաջողվել է տեղ գրավել թիմի հիմնական կազմում և հաղթել Իսպանիայի գավաթի խաղարկությունում։ Այնուհետև Սերգեյ Գուրենկոն վերադարձել է Իտալիա՝ համալրելով «Պարմա» ակումբի շարքերը, սակայն այդտեղ ևս երկար չի մնացել և տեղափոխվել է «Պյաչենցա», որտեղ նրան վերջապես հաջողվել է դառնալ հիմնական կազմի խաղացող. ակումբի կազմում նա մասնակցել է Իտալիայի առաջնության 25 հանդիպման և խփել մեկ գոլ՝ գրավելով «Միլանի» դարպասը։ Սակայն ակումբն անցել է Սերիա В, ինչի պատճառով Սերգեյ Գուրենկոն հեռացել է Իտալիայից ու վերադարձել «Լոկոմոտիվ», որի կազմում 2004 թվականին դարձել է Ռուսաստանի չեմպիոն։ Նա «Լոկոմոտիվի» երկրպագուների UnitedSouth միության կողմից ճանաչվել է 2008 թվականի մրցաշրջանի լավագույն ֆուտբոլիստ։ 2009 թվականին Սերգեյ Գուրենկոն տեղափոխվել է Մինսկի «Դինամո»[5], որտեղ էլ ավարտել է ֆուտբոլիստի կարիերան նույն թվականին։
2014 թվականին 41-ամյա Սերգեյ Գուրենկոն Մինսկի «Պարտիզան» ակումբի կազմում մասնակցել է Բելառուսի երկրորդ լիգայի յոթ հանդիպման. իր նորամուտը նա կատարել է ապրիլի 27-ին՝ առաջին տուրի՝ «Կլեցկ» ակումբի դեմ արտագնա խաղում (3։0)[6]։
Բելառուսի ազգային հավաքականում իր դեբյուտը կատարել է 1994 թվականի մայիսի 25-ին՝ Ուկրաինայի հավաքականի դեմ ընկերական խաղում (1։3)։ Սահմանել է ռեկորդ Բելառուսի ազգային հավաքականում անցկացված խաղերի քանակով. ազգային թիմի կազմում նա մասնակցել է 80 հանդիպման և խփել երեք գոլ։ 2009 թվականի հոկտեմբերին Ալեքսանդր Կուլչիյը նախ կրկնել է Գուրենկոյի ռեկորդը հավաքականում անցկացրած խաղերի թվով[7], ապա գերազանցել այն։
Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտելուց անմիջապես հետո Սերգեյ Գուրենկոն նշանակվել է Մինսկի «Դինամո» ակումբի գլխավոր մարզիչ[8], եղել է ակումբի մարզչական շտաբի կազմում[9]։ Սակայն մեկ տարի անց նա թողել է պաշտոնը[10]։ Հետագայում նա գլխավորել է Ժոդինոյի «Տորպեդո ԲելԱԶ» ակումբը[11]՝ այդ պաշտոնում մնալով երկու տարի[12]։ 2012 թվականի օգոստոսի 31-ին նա նշանակվել է Մինսկի «Դինամոյի»[13], սակայն շուտով կրկին լքել է ակումբը[14]։
Որոշելով շարունակել իր մարզչական կարիերան՝ Սերգեյ Գուրենկոն վերադարձել է Ռուսաստան և ընդգրկվել «Կրասնոդարի» մարզչական շտաբի կազմում[15], սակայն հեռացել է Սլավոլյուբ Մուսլինի պաշտոնից ազատվելուց հետո[16]։ 2014 թվականի փետրվարին դարձել է «Սպարտակ-Նալչիկ» ակումբի մարզիչ[17], նույն թվականի հուլիսին նշանակվել է «Ամկարի» ավագ մարզիչ Սլավոլյուբ Մուսլինի մարզչական շտաբում։ Հետագայում Սերգեյ Գուրենկոն Սլավոլյուբ Մուսլինի հետ տեղափոխվել է բելգիական «Ստանդարդ», որտեղ երկուսն էլ աշխատել են երեք ամիս[18]։
Սերգեյ Գուրենկոն ամուսնացած է, ունի երկու որդի՝ Արտյոմն (ծնվել է 1994 թվականին) ու Նիկիտան (ծնվել է 1998 թվականին), և մեկ դուստր՝ Պոլինան (ծնվել է 2008 թվականին)[19]։
Բելառուս
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
/
Բելառուս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բելառուսի առաջնության արծաթե մեդալակիր - 2009
Բելառուսի գավաթակիր - 1992/1993
Իսպանիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռուսաստան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ռուսաստանի առաջնության բրոնզե մեդալակիր (3) - 1998, 2005, 2006
Իտալիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
