Պելի թիվ
Պելի թիվ, ամբողջ թիվ, երկուսից քառակուսի արմատին հավասար կոտորակների անվերջ շարքի մեջ մտնող, կոտորակների հայտարար։ Այդ շարքը սկսվում է հետևյալ կերպ , այսինքն, Պելի առաջին թվերը ՝ 1, 2, 5, 12 և 29 են։ Այդ նույն շարքի համարիչ են համարվում Պելի թվերին համարժեք թվերի կեսը կամ Պել-Լյուկի թվերը՝ անվերջ շարք, որը սկսվում է 2, 6, 14, 34 և 82 -ով։
Պելի թվերը և Պել-Լյուկի թվերը կարող ենք հաշվել՝ ֆիբոնաչիի թվերի նման, ռեկուրենտ հարաբերակցությամբ, և երկու շարքն էլ աճում են էքսպոնենցիալ ձևով, արծաթե հատման աստիճանին համեմատական՝ ։
Բացի կոտորակային շղթայից, Պելի թվերը կարելի է օգտագործել նաև որոշ համակցված խնդիրների թվարկման համար[1]։
Պելի թվերի շարքը հայտնի է հին ժամանականերից։ Ինչպես Պելի հավասարումը, այնպես էլ Պելի թվերը, Լենարդ Էյլերի կողմից, սխալմամբ են վերագրված Պելին։ Դրանք իրականում Լյուկի շարքերի հետևանքներն են հանդիսանում։
Պելի թվեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պելի թվերը տրվում են ռեկուրենտ գծային հարաբերակցությամբ՝
և հանդիսանում են Լյուկի շարքի մասնավոր դեպք։
Պելի առաջին մի քանի թվերը
- 0
, 1, 2, 5, 12, 29, 70, 169, 408, 985, 2378, … (A000129-ի հաջորդականությունը OEIS-ում).
Պելի թվերը կարելի է արտահայտել հետևյալ բանաձևով՝
n-ի մեծ արժեքների դեպքում տրված արտահայտության մեջ գլխավորում է, քանի որ, Պելի թվերը մոտավոր համեմատական են արծաթե հատման աստիճաններին, համանման ձևով՝ Ֆիբոնաչիի թվերը համեմատական են ոսկե հատմանը։
Հնարավոր է երրորդ սահմանումը, մատրիցայի ձևով
Շատ նույնություններ կարող են ապացուցվել այս սահմանումներով, օրինակ, Ֆիբոնաչիի թվերի համար Կասինի նույնությանը համանման նույնությունը, որպես մատրիցային ձևի հետևանք բանաձև[2]։
Մոտարկում քառակուսի արմատ երկուսից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պելի թվերը պատմականորեն առաջացել են երկուսից քառակուսի արմատի մոտարկումից։ Եթե երկու x և y մեծ մբողջ թվերը տալիս են Պելի հավասարման լուծում,
ապա դրանց հարաբերությունը մոտրակումն է ։ Այդ տիպի մոտարկման շարքն է․
որտեղ՝ յուրաքանչյուր կոտորակի հայտարարը Պելի թիվ է, իսկ համարիչը հավասար է Պելի թվի և իր նախորդի գումարին։ Այսպիսով, մոտարկումն ունի հետևյալ տեսքը .
- տեսքի մոտարկումները հայտնի էր Ք․ա երրորդ-չորրորդ դարերում Հնդկաստանի մաթեմատիկոսներին[3]։
Ք․ա. հինգերորդ դարի հունական մաթեմատիկոսները նույնպես գիտեին այդ մոտարկման մասին[4]։ Պլատոնը(Plato) հղում է կատարում համարիչներին, որպես ռացիոնալ տրամագծեր[5]։ Մեր թվարկության հինգերորդ դարում Թեոնոս Սմիրնացին օգտագործել է կողմ և տրամագիծ եզրերը, որպեսզի նկարագրի այդ շարքի հայտարարներն ու համարիչները[6]։
Այդ մոտարկումները կարելի է ստանալ շղթայական կոտորակից․
Պյութագորասի եռյակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
a, b, c կողմերով Պյութագորասի եռանկյան համար Մարտինեսը (Martin 1875) գրում է, որ Պելի թվերով կարելի է կառուցել պյութագորասյան եռյակ, որոնցում a և b տարբերվում են մեկով։ Ապա կարելի է կառուցել համարյա հավասարասրուն եռանկյուն, որում եռյակն ունի հետևյալ տեսքը․
Պյութագորասի եռյակը ստացվում է հետևյալ կերպ․
- (4,3,5), (20,21,29), (120,119,169), (696,697,985), ….
Հաշվարկներ և կապեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս աղյուսակը տալիս է մի քանի արծաթե հատումների առաջին աստիճանները և դրա հետ կապված .
0 | ||
1 | ||
2 | ||
3 | ||
4 | ||
5 | ||
6 | ||
7 | ||
8 | ||
9 | ||
10 | ||
11 | ||
12 |
Գործակիցները իրենցից ներկայացնում են Պելի թվերի զուգորդող թվերը և հանդիսանում են հավասարման լուծումները։
Քառակուսի եռանկյուն թիվը՝ դա է, համարյա հավասարասրուն պյութագորասյան թվերը հանդիսանում են ամբողջ լուծումներ,որտեղ ։
Այս աղյուսակը կենտ թվերի բաշխումը երկու համարյա հավասար մասերի։ Դրանք քառակուսի եռանկյուն թվեր են, եթե n զույգ է, և համարյա հավասարասրուն պյութագորասյան եռյակ, եթե n կենտ է։
t | t+1 | s | a | b | c | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | |||
1 | 1 | 1 | 0 | 1 | 1 | |||
2 | 3 | 2 | 1 | 2 | 1 | |||
3 | 7 | 5 | 3 | 4 | 5 | |||
4 | 17 | 12 | 8 | 9 | 6 | |||
5 | 41 | 29 | 20 | 21 | 29 | |||
6 | 99 | 70 | 49 | 50 | 35 | |||
7 | 239 | 169 | 119 | 120 | 169 | |||
8 | 577 | 408 | 288 | 289 | 204 | |||
9 | 1393 | 985 | 696 | 697 | 985 | |||
10 | 3363 | 2378 | 1681 | 1682 | 1189 | |||
11 | 8119 | 5741 | 4059 | 4060 | 5741 | |||
12 | 19601 | 13860 | 9800 | 9801 | 6930 |
Սահմանում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պելի թվին կից թվերը և Պելի թվերին կից թվերը կարելի է ստանալ, մի քանի համարժեք ձևերով։
Աստիճան բարձրացնենք․
Որտեղից հետևում է․
և
զույգ ռեկուրենտ հարաբերություններ․
կամ մատրիցային ձևով․
Այսպիսով՝
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Например, Селлерс (Sellers) в 2002 году показал, что количество совершенных паросочетаний в декартовом произведении путей и графа K4-e может быть вычислено как произведение числа Пелля на соответствующие число Фибоначчи
- ↑ О матричной формуле и её следствиях смотрите Эрколано (Ercolano) (1979), Килик (Kilic) и Таски (Tasci) (2005). Другие тождества для чисел Пелля приведены Хорадамом (Horadam) (1971) и Бикнеллем (Bicknell) (1975).
- ↑ Это записано в Shulba Sutras. Смотрите, например, Дутка (Dutka) (1986), который цитировал Тибаута (Thibaut) (1875)
- ↑ Смотри Кнорра (Knorr) (1976) со ссылкой на пятое столетие, что соответствует утверждению Прокла, что числа были открыты пифагорейцами. Для более полного исследования о более поздних знаниях греков об этих числах смотри Томпсона (Thompson) (1929), Ведова (Vedova) (1951), Риденхоура (Ridenhour) (1986), Кнорра (Knorr) (1998), и Филепа (Filep) (1999).
- ↑ Например, в Государстве Платона имеется ссылка на «рациональный диаметр пяти», под которым Платон подразумевал 7, числитель приближения 7/5.
- ↑ «A History of Greek Mathematics: From Thales to Euclid - Sir Thomas Little Heath - Google Books»։ Վերցված է 2013-01-28
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Bicknell, Marjorie A primer on the Pell sequence and related sequences // Fibonacci Quarterly. — 1975. — В. 4. — Т. 13. — С. 345—349.
- Cohn, J. H. E. Perfect Pell powers // Glasgow Mathematical Journal. — 1996. — В. 1. — Т. 38. — С. 19—20. —
- Dutka, Jacques On square roots and their representations // Archive for History of Exact Sciences. — 1986. — В. 1. — Т. 36. — С. 21—39. —
- Ercolano, Joseph Matrix generators of Pell sequences // Fibonacci Quarterly. — 1979. — В. 1. — Т. 17. — С. 71—77.
- Filep, László Pythagorean side and diagonal numbers // Acta Mathematica Academiae Paedagogiace Nyíregyháziensis. — 1999. — Т. 15. — С. 1–7.
- Horadam, A. F. Pell identities // Fibonacci Quarterly. — 1971. — В. 3. — Т. 9. — С. 245—252, 263.
- Kilic, Emrah; Tasci, Dursun The linear algebra of the Pell matrix // Boletín de la Sociedad Matemática Mexicana, Tercera Serie. — 2005. — В. 2. — Т. 11. — С. 163—174.
- Knorr, Wilbur Archimedes and the measurement of the circle: A new interpretation // Archive for History of Exact Sciences. — 1976. — В. 2. — Т. 15. — С. 115—140. —
- Knorr, Wilbur "Rational diameters" and the discovery of incommensurability // American Mathematical Monthly. — 1998. — В. 5. — Т. 105. — С. 421—429. —
- Knuth, Donald E. Leaper graphs // The Mathematical Gazette. — 1994. — В. 483. — Т. 78. — С. 274—297. — —
- Martin, Artemas Rational right angled triangles nearly isosceles // The Analyst. — 1875. — В. 2. — Т. 3. — С. 47—50. —
- Pethő, A. Sets, graphs, and numbers (Budapest, 1991). — Colloq. Math. Soc. János Bolyai, 60, North-Holland, 1992. — С. 561—568.
- Ridenhour, J. R. Ladder approximations of irrational numbers // Mathematics Magazine. — В. 2. — Т. 59. — С. 95—105. —
- Santana, S. F.; Diaz-Barrero, J. L. Some properties of sums involving Pell numbers // Missouri Journal of Mathematical Sciences. — 2006. — В. 1. — Т. 18. Архивировано из первоисточника 8 Մայիսի 2007.
- Sellers, James A. Domino tilings and products of Fibonacci and Pell numbers // Journal of Integer Sequences. — 2002. — Т. 5.
- Sesskin, Sam A «converse» to Fermat's last theorem? // Mathematics Magazine. — 1962. — В. 4. — Т. 35. — С. 215—217. —
- Thibaut, George On the Súlvasútras // Journal of the Royal Asiatic Society of Bengal. — 1875. — Т. 44. — С. 227—275.
- Thompson, D'Arcy Wentworth III.—Excess and defect: or the little more and the little less // Mind: New Series. — 1929. — В. 149. — Т. 38. — С. 43—55.
- Vedova, G. C. Notes on Theon of Smyrna // American Mathematical Monthly. — 1951. — В. 10. — Т. 58. — С. 675—683. —