Պարակար նոսրածաղիկ
| Պարակար նոսրածաղիկ | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Գիտական դասակարգում | ||||||||
|
||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||
| Paracaryum laxiflorum
|
Պարակար նոսրածաղիկ (լատին․՝ Paracaryum rugulosum), գողտրիկազգիների ընտանիքին պատկանող ծածկասերմ բույս։ Գրանցված է Հայաստանի Հանրապետության Կարմիր գրքում։
Նկարագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Երկամյա կամ բազմամյա, ոչ խիտ խոզանաձև-մազոտ բույս է։ Ունի 20-40 սմ բարձրություն։ Արմատամերձ և ստորին ցողունային տերևները երկար կոթերով են, երկարավուն-նշտարաձև։ Ծաղկաբույլը հուրանաձև է՝ 2 գագաթնային և մի քանի եզրային ոլորքներով։ Բաժակը համարյա մինչև հիմքը բաժանված է նեղ-նշտարաձև մասերով։ Պսակը մանր է, սովորաբար մուգ ծիրանագույն։ Ընկույզիկները տափակած-գնդաձև, չփքված, տափակ-մանր-սրատամ և կարճ փշիկներով ծածկված թևով են[1]։
Տարածվածություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հանդիպում է միայն Շիրակի ֆլորիստիկական շրջանում (Ջաջուռի լեռնանցք, լեռնագագաթ Ցլասար)։ Աճում է նաև Արևելյան Անատոլիայում[1]։
Էկոլոգիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աճում է վերին լեռնային գոտում` ծովի մակարդակից 1700-2000 մ բարձրությունների վրա, չոր քարքարոտ լանջերին։ Ծաղկում է հունիսին, պտղաբերում՝ հուլիսին[1]։
Պահպանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ է։ Հայտնի է մեկ ֆլորիստիկական շրջանում։ Տարածման և բնակության շրջանների մակերեսը 10 կմ²-ից պակաս է։ Հիմնական սպառնալիքը արեալի սահմանափակությունն է և գերարածեցումը։ Հայաստանի Կարմիր գրքի առաջին հրատարակության մեջ ընդգրկված էր որպես ոչնչացման սպառնալիքի ենթակա տեսակ։ CITES-ի և Բեռնի կոնվենցիաների հավելվածներում ընդգրկված չէ[1]։
Պահպանության գործողություններ չեն իրականացվում[1]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Հայաստանի Կարմիր գիրք. Երևան: Հայաստանի բնապահպանության նախարարություն. 2010. ISBN 978-99941-2-420-6.
| ||||||
|