Մարիա Էլիզաբետտա Ալբերտի-Կազելլատի
| Մարիա Էլիզաբետտա Ալբերտի-Կազելլատի իտալ.՝ Maria Elisabetta Alberti Casellati | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Առաջ, Իտալիա, Ազատության ժողովուրդ և Առա՜ջ, Իտալիա |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Հայրապետական Լատերանի համալսարան և Ֆերարայի համալսարան |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ |
| Ծննդյան օր | օգոստոսի 12, 1946 (77 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Ռովիգո, Վենետո, Իտալիա |
| Քաղաքացիություն |  Իտալիա
|
| Ի ծնե անուն | իտալ.՝ Maria Elisabetta Alberti |
| Պարգևներ |
 |
Մարիա Էլիզաբետտա Ալբերտի (իտալ.՝ Maria Elisabetta Alberti), ամուսնու կողմից Կազելլատի (իտալ.՝ Casellati; օգոստոսի 12, 1946, Ռովիգո, Վենետո, Իտալիա), իտալացի իրավաբան և քաղաքական գործիչ, Իտալիայի Սենատի նախագահ (2018-2022), այս պաշտոնում Իտալիայի պատմության մեջ առաջին կինն է։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծնվել է 1946 թվականի օգոստոսի 12-ին Ռովիգոյում, բարձրագույն իրավաբանական կրթություն է ստացել Ֆերարայի համալսարանում, կանոնական իրավունք է սովորել պապական Լատերանի համալսարանում։ Աշխատել է Պադովայի համալսարանում՝ «Կանոնական և եկեղեցական իրավունք» մասնագիտությամբ[1]։
Դարձել է հայտնի փաստաբան, ընտանեկան իրավունքի մասնագետ։ Մասնավորապես, նա զբաղվել է ֆուտբոլիստ Ստեֆանո Բետարինիի և դերասանուհի Սիմոնա Վենտուրայի ամուսնալուծությամբ[2]։
1994 թվականին առաջին անգամ ընտրվել է Սենատ Բեռլուսկոնիի «Առաջ, Իտալիա» կուսակցության աջակցությամբ, հետագայում անփոփոխ կերպով հաստատել է իր մանդատը՝ 1996 թվականին բաց թողնելով միայն մեկ գումարում, իսկ 2014 թվականի սեպտեմբերին վաղաժամկետ թողել է խորհրդարանական աշխատանքը մագիստրատուրայի բարձրագույն խորհրդում ընտրվելուց հետո։ 2013 թվականի մարտի 21-ից մինչև 2014 թվականի սեպտեմբերի 25-ը եղել է Սենատի նախագահության քարտուղար, կուսակցությունում զբաղեցրել է արբիտրների ազգային կոլեգիայի անդամի և առողջապահության դեպարտամենտի ազգային տնօրենի պաշտոնները[3]։
2004-2006 թվականներին Բեռլուսկոնիի երկրորդ և երրորդ կառավարությունների առողջապահության նախարարությունում եղել է կրտսեր պետքարտուղար, իսկ 2008 թվականի մայիսի 12-ից մինչև 2011 թվականի նոյեմբերի 16-ը՝ Բեռլուսկոնիի չորրորդ կառավարության արդարադատության նախարարությունում։
2014 թվականի սեպտեմբերի 14-ին խորհրդարանական քվոտայով ընտրվել է մագիստրատուրայի բարձրագույն խորհրդի կազմում՝ խորհրդարանի երկու պալատների համատեղ նիստում ստանալով 489 ձայն (մոտ 75%)։ 2018 թվականին վերընտրվել Է Սենատում[4]։
2018 թվականի մարտի 4-ին խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում կրկին ընտրվել է Վենետոյի մարզի Սենատ։
2018 թվականի մարտի 24-ին ընտրվել է Սենատի նախագահ՝ ստանալով սենատորների 319 ձայներից 240-ը և դառնալով այդ պաշտոնում Իտալիայի պատմության մեջ առաջին կինը (երկրում նշանակությամբ երկրորդը), ինչպես նաև Իտալիայի պատմության մեջ ամենաբարձր պետական պաշտոնին հասած կինը[5]։
12018 թվականի ապրիլի 8-ին Նախագահ Մատարելլան Ալբերտի Կազելատիին հանձնարարել է նախապես ուսումնասիրել աջ կենտրոնամետ դաշինքի եւ հինգ աստղերի շարժման հիման վրա կառավարություն ձեւավորելու հնարավորությունը (վերջինս անմիջապես հայտարարել է, որ Բեռլուսկոնիի մասնակցությունը նոր կաբինետին բացառվում է)[6]։
2022-ում առաջադրվել է որպես թեկնածու Իտալիայի Հանրապետության նախագահի քվեարկության ցուցակներում[7]։
2022 թվականի հոկտեմբերի 13-ին Նոր 19-րդ գումարման Սենատի նախագահ է ընտրվել Ինյացիո Լա Ռուսան[8]։
2022 թվականի հոկտեմբերի 22-ին, կառավարության ձևավորման ժամանակ, Մելոնի Ալբերտի-Կազելատին նշանակվեց նախարար՝ առանց ինստիտուցիոնալ բարեփոխումների պորտֆելի[9]։
Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Սուրբ Գեորգիի Կոնստանտինովյան շքանշանի Մեծ Խաչի տիկին (շքանշանը հանձնել է 2019 թվականի փետրվարի 28-ին արքայազն Կառլոս Բուրբոն-Սիցիլիացի[10])
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Francesco Dal Mas (2018 թ․ մարտի 24). «Il profilo. Chi è Elisabetta Alberti Casellati: impegno per famiglia e sicurezza» (իտալերեն). Avvenire. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 30-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 25-ին.
- ↑ Stefano Zurlo (2018 թ․ մարտի 25). «Da super giurista fino al Csm È la prima donna al Senato» (իտալերեն). il Giornale. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 26-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 27-ին.
- ↑ «Elisabetta Alberti Casellati, ecco chi è la berlusconiana di ferro» (իտալերեն). il Tempo. 2018 թ․ մարտի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 27-ին.
- ↑ «Chi è Maria Elisabetta Alberti Casellati, prima donna presidente del Senato» (իտալերեն). AGI[it]. 2018 թ․ մարտի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 25-ին. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 27-ին.
- ↑ F.Q (2018 թ․ մարտի 24). «Elezione presidenti, Fico presidente della Camera e Alberti Casellati del Senato: regge intesa tra centrodestra e M5s» (իտալերեն). il Fatto Quotidiano. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 18-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 18-ին.
- ↑ «Governo di centrodestra insieme ai Cinque Stelle: Mattarella conferisce l'incarico esplorativo a Maria Elisabetta Alberti Casellati» (իտալերեն). la Stampa. 2018 թ․ ապրիլի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ ապրիլի 18-ին. Վերցված է 2018 թ․ ապրիլի 18-ին.
- ↑ L’allegro voto dei grandi elettori: da Claudio Baglioni a Christian De Sica, da Frassica ad Al Bano
- ↑ «La Russa eletto al Senato: "Sarò il presidente di tutti, lo giuro". Quasi tutta Forza Italia non lo vota, Berlusconi si fa scappare un insulto. Sul risultato del voto Renzi allontana i sospetti: "Se fossimo stati noi lo rivendicherei". Camera: scendono le quotazioni di Molinari» (իտալերեն). la Stampa. 2022 թ․ հոկտեմբերի 13. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 13-ին.
- ↑ «Governo: da Mattarella l'incarico a Meloni, presentata la lista dei ministri» (իտալերեն). ANSA. 2022 թ․ հոկտեմբերի 21. Վերցված է 2022 թ․ հոկտեմբերի 21-ին.
- ↑ «Il principe Carlo Di Borbone tra cerimonie e beneficenza» (իտալերեն). il Tempo. 2019 թ․ մարտի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ նոյեմբերի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 13-ին.
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- «Maria Elisabetta Alberti Casellati» (իտալերեն). Сенат Италии. Վերցված է 2022 թ․ նոյեմբերի 24-ին.
- «Maria Elisabetta Alberti Casellati» (իտալերեն). biografieonline.it. Վերցված է 2018 թ․ մարտի 27-ին.
- «Elisabetta Casellati, elezione a Presidente della Repubblica» (իտալերեն). repubblica.it. Վերցված է 2022 թ․ հունվարի 29-ին.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարիա Էլիզաբետտա Ալբերտի-Կազելլատի» հոդվածին։ |
| ||||||
