Մասնակից:Tsakanyanliana/Պանթեոն (Հռոմ)
_-_Right_side_and_front.jpg)
Պանթեոն (հին հունարեն՝ πάνθειον տաճար կամ տեղ, որը նվիրված է բոլոր աստվածներին, հին հունարեն՝ πάντες ամեն ինչ, և θεός — աստված), «բոլոր աստվածների տաճարը» Հռոմում, կենտրոնա-գմբեթային ճարտարապետության հուշարձան: Կառուցվել է կառուցվել է մ.թ.ա. 126 թվականին Հադրիանոս կայսեր օրոք՝ հռոմեական ճարտարապետության ծաղկման շրջանում: Ճակտոնին փորագրված լատինական արձանագրությունում ասվում է. «М. AGRIPPA L F COS TERTIUM FECIT», որ նշանակում է՝ «Մարկ Ագրիպպա, Լուցիուսի որդին, երրորդ անգամ ընտրված կոնսուլ, կառուցել է այս»: Ներկայացնում է անտիկ աշխարհի ճարտարագիտական խոշոր ձեռքբերում: Գտնվում է Պիացցա-դելլա-Ռոտոնդա (Piazza della Rotonda) հարապարակում:
Ըստ կազմի և կառուցողական լուծման Պանթեոնն առանձնանում է հինգռոմեական այլ նմուշներից: Այն տարբերվում է դասական պարզությամբ և ներքին տարածության կոմպոզիցիայի ամբողջականությամբ: Չի բացառվում, որ տաճարի շինարարությանը մասնակցել է Ապպոլոդոր Դամասկոսցին:
Պանթեոնի աղյուսե-բետոնային ռոտոնդան փակված է կիսագնդաձև գմբեթով (տրամագիծը ավելի քան 43 մ): Գմբեթը բաղկացած է շրջանակներից, որոնք հեշտությամբ երևում են շնորհիվ առաստաղի: Գմբեթը պատերի հետ կազմում է միասնական կմախք, որը պարունակում է ներսում ամեն ինչ ՝ համապատասխան ներքին ծավալով մխոց եւ կեսին ոլորտները: Ենթադրում են, որ հնում գմբեթի մակերեսը զարդարում էին վարդակներ, կամ աստղեր, սակայն վավերագրական հաստատումներ այլ են։
Ներսից Պանթեոն առանձնացված է շագանակագույն մարմարով ՝հազվադեպ ներդրման սպիտակ մարմար: Ներքին հարդարում Պանթեոնի ներքին հարդարումը լավ պահպանվել է շնորհիվ նրան, որ ողջ գոյության ընթացքում շենքը չի փակվում և շարունակում է կատարել իր գործառույթները:
Մայիսի 13-ին 609 թ. հեթանոսական տաճարը նվիրվեց քրիստոնեական եկեղեցուն՝ Սուրբ Մարիամ եւ Նահատակներ (Santa Maria ad Martires), երբ բյուզանդական կայսր Ֆոկան նվիրեց տաճարը հռոմ իԲանֆացիյույին IV: Մայիսի 13-Ը նշվում է որպես տոն բոլոր սրբերի համար: [1]
Պանթեոնում թաղված որոշ հայտնի մարդիկ Իտալիայի, մասնավորապես, Ռաֆայել եւ թագավորներՎիկտոր Էմանուիլ II և Ումբերտո I.
Պանթեոնի առանձնահատկություններից մեկը, փոս տանիքին :Կեսօրին նրա միջոցով թափանցում է առավել ուժեղ լույսի սյուն (դեպի հարավ). Լույսը շատ շոշափելի է, այն չի լղոզվում, իսկ մնում է ձեւավորել մի հսկա լույսի փնջի, եւ դառնում է գրեթե շոշափելի է ։