Jump to content

Ճոխություն

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ճոխություն, շքեղության արտաքին դրսևորում։

Ճոխության առարկաներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ճոխության առարկաներ (պրեմիում դասի ապրանքներ, շքեղ դասի ապրանքներ, անգլ.՝ luxury goods) են՝ բարձրագույն նորաձևության հագուստը, պրեմիում և գործադիր կարգի ավտոմեքենաները, սպորտային մեքենաները, բարձրակարգ սարքավորումները, ժամացույցները (հիմնականում շվեյցարական) և այլն։

Ճոխության հետազոտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջատագովության ուղղություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ջատագովության ուղղության ներկայացուցիչները պաշտպանում էին ճոխությունը՝ դրա գոյությունը հիմնավորելով նրանով, որ վերին դասերի վատնումը ստորին դասերին տալիս է լրացուցիչ աշխատանք և զարգացման խթան։ Ջատագովության միտումը մեծ թափ ստացավ Ֆրանսիայում միապետության տարիներին՝ 18-րդ դարի վերջին և 19-րդ դարի առաջին կեսին, երբ թագավորական արքունիքն ուներ Եվրոպայի ամենաշքեղի կարգավիճակը։ Ի պաշտպանություն ճոխության Ֆրանսիայում թեզեր առաջ քաշեցին Սեն-Լամբերը[1], Անրի Բոդրիյարը[2], իսկ Անգլիայում՝ Բերնարդ Մանդևիլը[3]։

Ռիգորիզմի ուղղություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռիգորիզմի ներկայացուցիչները քննադատում էին ճոխությունը՝ մատնանշելով, որ այն աղքատություն է առաջացնում ցածր խավերի շրջանում, հանգեցնում բարոյական թուլության և բարոյական դեգրադացիայի և, ի վերջո, թուլացնում է պետությունը։ Սիբարիս քաղաքը և Ասիայի նահանգները (այսպես կոչված «ասիական ճոխություն») որպես օրինակ բերվել են ռիգորիզիստների գրվածքներում։ Հայտնի ռիգորիզիստներն էին ուտոպիստները՝ Ֆրանսիայում Սեն-Սիմոնը[4], Անգլիայում Ադամ Սիբբիտը[5] և Էմիլ Լավերիեն[6]։ Է.Լավերիերն իր աշխատանքում ապացուցել է ճոխության բնազդը կենսաբանական աշխարհի երևույթների անալոգիայով (մասնավորապես՝ թռչունների բնազդը իրենց բները զարդարելու բնազդով) և միանշանակ սահմանել է ճոխությունը որպես համակարգի բացասական երևույթ, քանի որ նրա կարծիքով, թանկարժեքության և հազվադեպության հետ մեկտեղ, շքեղության հատկանիշ կարելի է համարել դրա ժամանակավոր բնույթը, որն արտահայտվում է շքեղ իրերի տերերի կողմից ֆիզիկական ոչնչացմամբ։

Հետազոտություն սոցիոլոգիայում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեռներ Զոմբարտը սոցիոլոգներից առաջինն էր, ով հետազոտեց ճոխությունը։ Նա ներկայացրեց ալտրուիստական ​​և էգոիստական ​​ճոխության բաժանումը, ինչպես նաև շքեղության զարգացումը կապեց եվրոպական հասարակության մեջ կանանց դիրքի փոփոխության հետ[7]։.

Պայքար ճոխության դեմ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • 15-րդ դարում Ֆլորենցիայում քարոզիչ Ջիրոլամո Սավոնարոլան կազմակերպել է «ունայնության խարույկներ», որտեղ այրել է շքեղ իրեր։
  • 18-րդ դարում Տիխոն Զադոնսկին ճոխությունը նմանեցրեց «ամենավտանգավոր խոցի», որը բաղկացած էր «գեղեցիկ տներ», «մետաքսե հագուստ», «սամույրի մորթուց մուշտակներ» և «անգլիական կառքեր» ունենալու ցանկությունից[8]։
  • 2009 թվականի ապրիլին Ռուսաստանի Դաշնության Դաշնային ժողովի Դաշնության խորհրդի նախագահ Սերգեյ Միրոնովը փորձել է ընդունել ճոխության մասին օրենք։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. Ефимов Е. Г. Роскошь как социальный феномен в исследованиях французских и английских авторов XVIII—XIX вв. / Ефимов Е. Г. // Известия Волгоградского государственного технического университета: межвуз. сб. научн. ст. № 7(80) / ВолгГТУ. — Волгоград, 2011. — С. 73-77. (Сер. Проблемы социально-гуманитарного знания. Вып. 9).
  2. Ефимов Е. Г. Теория роскоши Вернера Зомбарта // Научный потенциал регионов на службу модернизации : межвуз. сб. науч. ст. с междунар. участием / Астраханский инж.-строит. ин-т. — Астрахань, 2011. — C. 236—239.
  3. Штейн В. М. Нищета и роскошь // «Экономист». Избранное 1921—1922. М.: Издательский дом «Территория будущего», 2008.
  4. Heine, K., Ochkovskaya, M., Timofeev, J. (2012) Концепция брендов роскоши (The Concept of Luxury Brands, Russian Edition). In: Luxury Brand Management, No. 1-RU, ISSN: 2193—1208.
  5. Перро Филипп. Роскошь: Богатство между пышностью и комфортом в XVIII — XIX веках / Пер. с фр. А.Н.Смирновой. — СПБ.: Издательство Ивана Лимбаха, 2014. — 288 с.

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Saint-Lambert, J-F. de. Le Luxe / Jean-François de Saint-Lambert // Encyclopédie, ou dictionnaire raisonné des sciences, des arts et des métiers. — Tome vingtieme. — Neufchâtel: Société typographique, 1779. — P. 542—553.
  2. ↑ Baudrillart H. Histoire de Luxe. Privé et public depuis l`antiquité jusqu`a nos jours. / Henri Baudrillart. — V.1. — Paris: Librare Hachette, 1880. — 582 p.
  3. ↑ Мандевиль Б. Басня о пчелах / пер. с англ. / Б.Мандевиль. — М.:Мысль, 1974. — 376 с.
  4. ↑ Айрапетов А. Г. Юдин А. И. Западноевропейский и русский утопический социализм нового времени / А. Г. Айрапетов, А. И. Юдин. — М.: Высшая школа, 1991. — 206 с.
  5. ↑ Sibbit A. Dissertation, moral and political, on the influence of luxury and refinement of nations, with reflections on the manners of age at the close of 18th century / Adam Sibbit. — L.: Printed for T.Cadell, Jun and W.Davies, Strand. — 1800. — 171 p.
  6. ↑ Laveyle E. de. Luxury. / Emile de Laveyle. — L.: Swan Sonnenschein & Co. 1891. — 282 p.
  7. ↑ Ефимов, Е. Г. Теория роскоши Вернера Зомбарта / Е. Г. Ефимов // Научный потенциал регионов на службу модернизации : межвуз. сб. науч. ст. с междунар. участием / Астраханский инж.-строит. ин-т. — Астрахань, 2011. — C. 236—239.
  8. ↑ «Сокровище духовное, от мира собираемое». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ փետրվարի 15-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 5-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ճոխություն&oldid=10014884» էջից