Jump to content

Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության Իտալիայի մասնաճյուղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության Իտալիայի մասնաճյուղ
Տեսակհասարակական կազմակերպություն
Երկիր Իտալիա
Վերադաս կազմակերպությունՀԲԸՄ

Հայկական բարեգործական ընդհանուր միության Իտալիայի մասնաճյուղ, Միջնադարյան Իտալիայի տարբեր քաղաքներում եղել են մեծ թվով հայ հոգևորականներ, գործել են կրոնական միաբանություններ։ 14-րդ դարի սկզբից հիշվում է «Իտալիայի հայերի եպիսկոպոս» եկեղեցական տիտղոսը։

1810 թվականի օգոստոսի 17-ին Նապոլոն Բոնապարտի հրովարտակով Սուրբ Ղազարի հայկական միաբությունը ճանաչվեց «Հայկական ակեդեմիա» տիտղոսով.jpg

13-14-րդ դարերից երկրի մի շարք քաղաքներում եղել են շուրջ 40 հայկական եկեղեցի ու մենաստան, որոնք ժամանակի ընթացքում անցել են լատին կրոնական կարգերի և ձուլվել իտալական հաստատությունների մեջ։ Միջին դարերում կառուցված բազմաթիվ հայկական եկեղեցիներից առ այսօր հայերին է պատկանում միայն Վենետիկի[1] Սուրբ Խաչ եկեղեցին, որը փոխանցվել է 1717 թվականից Սուրբ Ղազար կղզում հաստատված Մխիթարյան միաբանությանը։ Սուրբ Խաչ եկեղեցին առաջին անգամ հիշվում է 1434 թվականին։ Ամբողջական նորոգման ենթարկվելուց և ընդարձակվելուց հետո վերաբացվել է 1982 թվականին (կարճ ժամանակով) և ապա՝ 1995 թվականին (1999 թվականի ապրիլից դարձյալ դադարեցվել է կիրակնօրյա պատարագի մատուցումը)։ Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու Իտալիայի հոգևոր հովվությունը (առաջին հավար հովիվ՝ Տեր Եղիշե քահանա Կարամյան) սկսել է գործել 1924 թվականից, մտնում է Արևմտյան Եվրոպայի հայրապետական պատվիրակության կազմի մեջ։ 1937 թվականից մինչև 1952 թվականը համայնքը մնայուն հովիվ չի ունեցել։ 1958 թվականին տեղի է ունեցել Սիլանի նորակառույց Սուրբ Քառասուն մանկունք հայկական եկեղեցու օծումը (կառուցվել է բարերարներ Հովհաննես և Սարգիս Տիարպեքիրյան եղբայրների նվիրատվությամբ, ճարտարապետ՝ Զարի Սուրյան)։ Հովվական պաշտոնի է կոչվել Օշին արքեպիսկոպոս Նիկպյանը։ Նրան հաջորդել են Զգոն արքեպիսկոպոս Հովսեփյանը, ժիրայր վարդապետ Թաշճյանը, Սարգիս քահանա Մարզպանը։

Հայերը Ֆլորենցիայում

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ֆլորենցիայում հայ առևտրականներ և վանականներ, հավանաբար, հաստատվել են 6-7-րդ դարերում.։ Հայերն այստեղ կառուցել են Սուրբ Մինասվանքը, որը մինչև 9-րդ դարի պատկանել է Բարսեղյան միաբանութունին։ Եկեղեցում կա քաղաքի պաշտպան Սուրբ Մինասի խճանկարը՝ հայ թագավորի հանդերձանքով և արձանագրությամբ (Ս. Սինասը, ըստ ավանդության, Հայաստանի թագավոր է հռչակվել)։ Ֆլորենցիան առևտրական հարաբերություններ է ունեցել Կիլիկիայի Հայկական թագավորության հետ։ Նրանց միջև կապերը բարգավաճել են հատկապես 14-րդ դարում, երբ մաքսային և այլ առանձնաշնորհումներ են արվել Ֆլորենցիայի վաճառականներին։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայ Սփյուռք» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։