Կիմ Դոն Ին
Կիմ Դոն Ին | |
|---|---|
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 2, 1900[1] |
| Ծննդավայր | Փհենյան, Կորեական կայսրություն |
| Վախճանվել է | հունվարի 5, 1951[1] (50 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Սեուլ, Հարավային Կորեա |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ և գրող |
| Քաղաքացիություն |  Կորեայի Ժողովրդա-Դեմոկրատական Հանրապետություն |
Կիմ Դոն Ին (կորեերեն՝ 김동인, հոկտեմբերի 2, 1900[1], Փհենյան, Կորեական կայսրություն - հունվարի 5, 1951[1], Սեուլ, Հարավային Կորեա), կորեացի գրող։
Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Եղել է հարուստ հողատերերի որդի։ Որոշ ժամանակ հաճախել է քրիստոնեական դպրոց, 1914 թվականին սկսել է ուսանել Տոկիոյի ինստիտուտում, 1915 թվականին տեղափոխվել Մեյձի ակադեմիա (Տոկիո)։ Հոր մահվան պատճառով նա 1917 թվականին վերադարձել է Կորեա և ժառանգել նրա հարստությունը։ Հաջորդ տարի նա ամուսնանացել է և մեկնել Ճապոնիա՝ ուսումը շարունակելու քոլեջում, որտեղ սովորել է գեղագիտություն[2]։ Այն բանից հետո, երբ Տոկիոյում սովորող կորեացի ուսանողներն ստորագրել են «Անկախության հռչակագիրը», Ճապոնիայի իշխանությունները ձերբակալել են մի շարք ուսանողների, այդ թվում պատահականորեն հայտնվել է նաև Կիմ Դոն Ինը[3]։ Տարվելով «արվեստն արվեստի համար» գաղափարով՝ 1919 թվականին Կորեայում սկսել է հրատարակել «Չհանջո» («Արվեստ») ամսագիրը, որում տպագրել է իր առաջին պատմվածքը՝ «Թույլ մարդու վիշտը»։
Լինելով ժողովրդական խոսքի փայլուն ոճաբան և գիտակ՝ Կիմ Դոն Ինը նշանակալի դեր է խաղացել ժամանակակից պատմվածքի ժանրի զարգացման գործում։ Նրա առավել հայտնի գործերից են նատուրալիստական պատմվածքները՝ «Հրաժեշտի երաժշտություն» (1921), «Կատաղի սոնատ» (1930), «Հայրենիքը կորցրած մարդու նոթեր» (1946) պատմվածքների շարքը և «Կին» (1930-932), «Իլչի Մունդոկ» (1946) վեպերը (հիմնականում պատմական) և այլն։ 1920-1930-ական թվականներին սկտիվորեն դեմ է հանդես եկել Կորեայի պրոլետարական արվեստի ֆեդերացիային[4]։
1927 թվականին ավարտվել է Կիմ Դոն Ինի կարողությունն սպառվել է, և կինը հեռացել է նրանից։ Կրկին ամուսնացել է և աշխատել Չոսոն Իլբո թերթում։ 1938 թվականին բանտարկվել է Ճապոնիայի կայսերը վիրավորելու համար[2]։
Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Կիմ Դոն Ինը շատ առումներով իր արվեստը հակադրել է Լի Գվանսուի դիդակտիզմին։ Կորեերեն լեզվի նորարար է։ Նրա հայտնի պատմվածքներից են՝ «Ձկնորսի երգը», «Նամակ և լուսանկար»։ Քննադատի կողմից ամենաշատ քննարկված ստեղծագործություններից է «Կարտոֆիլ» նատուրալիստական պատմվածքը («Կամչա», 1925)[5]։
1955 թվականին Sasangye ամսագիրը սահմանել է Դոն Ինի գրական մրցանակ[6]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 Naturalistic sensibility and modern Korean literature. Kim Tongin. By Hyunsue Kim. 2008.
- ↑ Становление национальной прозы в Корее в первой четверти XX века(չաշխատող հղում)
- ↑ Կիմ Դոն Ին հոդվածը Սովետական մեծ հանրագիտարանում
- ↑ «Twentieth-Century Korean Literature. Yi Nam-ho, U Ch'anje, Yi Kwangho, Kim Mihyŏn. Translated by Youngju Ryu» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 7-ին.
- ↑ A History of Korean Literature. Peter H. Lee
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Еременко Л., Иванова В., Корейская литература, М., 1964.
- Избранные корейские рассказы нового времени. Ли Гвансу. Ким Донъин. Ким Юджон. Хён Джингон. Ке Ёнмук. Ли Хёсок. Чхве Сохэ / Сост. Ким Сыну. Пер. А. Х. Ин. — М.: Изд-во МЦК МГУ, 2003. — 256 с. (на рус. и кор. яз.). ISBN 5-98149-001-2.
- Безумный художник / Ким Тонин Нева, № 3/2010 (март)
| ||||||||||||
