Լիդոկաին
 | |
|---|---|
 | |
 | |
| Ֆարմակոկինետիկ տվյալներ | |
| Կենսամատչելիություն | 35% (ներքին ընդունման) 3% (տեղային) |
| Նյութափոխանակություն | Լյարդ[1], 90% CYP3A4 |
| Կիսատրոհման պարբերություն | 1,5-2 ժամ |
| Դուրսբերում | երիկամներով |
| Նույնացուցիչներ | |
| CAS համար | 137-58-6 |
| PubChem CID | 3676 |
| DrugBank | 00281 |
| CompTox Dashboard (EPA) | |
| ECHA InfoCard | 100.004.821  |
Լիդոկաին, հայտնի է նաև որպես լիգնոկաին, դեղանյութ, որն օգտագործվում է տեղային անզգայացման նպատակով[2]։ Այն օգտագործվում է փորոքային հաճախասրտության դեպքում և նյարդերի պաշարման համար[1][2]։ Լիդոկաինը՝ խառնված քիչ քանակությամբ ադրենալինի (էպինեֆրին) հետ, մեծ չափաբաժիններով օգտագործվում է անզգայացման համար, արյունահոսությունը դադարեցնելու և անզգայացման ազդեցությունը երկարացնելու համար[2]։ Պրեպարատի ներարկման դեպքում, ազդեցությունը սկսվում է դրսևորվել չորս րոպեից և պահպանվում է մեկ ու կես ժամից մինչև երեք ժամ[2][3]։ Լիդոկաինի պրեպարատները կարող են օգտագործվել նաև անմիջապես մաշկի կամ լորձաթաղանթների վրա՝ տվյալ դաշտը անզգայացնելու նպատակով[2]։
Ներերակային ընդունման հիմնական կողմնակի ազդեցություններն են քնկոտությունը, մկանային ջղաձգումները, շփոթվածությունը, տեսողության սրության փոփոխությունը, զգայության կորուստ, ականջներում զնգոցը և փսխումը[1]։ Կարող է պատճառ դառնալ ցածր զարկերակային ճնշման և սրտի ոչ կանոնավոր ռիթմի[1]։ Կա վրդովմունք այն մասին, որ լիդոկաինի ներհոդային ներարկման դեպքում դիտվում է աճառի վնասում[2]։ Հղիության ընթացքում լիդոկաինի օգտագործման հակացուցումներ չկան[1]։ Ցածր դեղաչափեր կարղ են օգտագործվել այն մարդկանց մոտ, ովքեր ունեն լյարդի հետ կապված խնդիրների[1]։ Ընդհանուր առմամբ, լիդոկաինը անվտանգ է օգտագործման համար այն մարդկանց մոտ, ովքեր ունեն ալերգիա հանդեպ տետրակաինը և բենզոկաինը[2]։ Լիդոկաինը Ib դասի հակաառիթմիկ դեղամիջոց է[1]։ Պաշարում է նատրիումական անցուղիների աշխատանքը և դրանով հանդերձ նվազեցնում է սրտի կծկումների հաճախականությունը[1]։ Երբ լիդոկաինը օգտագործվում է որպես տեղային անզգայացնող միջոց, զգացող նեյրոնները չեն կարող ազդակները հաղորդել ուղեղին[2]։
Լիդոկաինը հայտնաբերվել է 1946 թվականին, վաճառքի է հանվել 1948 թվականին[4]։ Այն ընդգրկված է Առողջապահության համաշխարհային կազմակեպության հիմնական դեղերի ցանկում, որպես ամենաարդյունավետ և անվտանգ միջոց, որն անհրաժեշտ է առողջապահության համակարգում[5]։ Այս դեղն առկա է նաև ջեներիկ տարբերակով, և շատ թանկ չէ[2][6]։ 2014 թվականին զարգացող երկրներում 20 մլ դեղի պարունակությամբ սրվակի մեծածախ արժեքը $1.05 էր[7]։ Վաճառքային անուններից է Քսիլոկաինը[2]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 «Lidocaine Hydrochloride (Antiarrhythmic)»։ The American Society of Health-System Pharmacists։ Արխիվացված օրիգինալից 2015-08-10-ին։ Վերցված է Aug 26, 2015
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 «Lidocaine Hydrochloride (Local)»։ The American Society of Health-System Pharmacists։ Արխիվացված օրիգինալից 2015-09-06-ին։ Վերցված է Aug 26, 2015
- ↑ J. P. Nolan & P. J. F. Baskett (1997)։ «Analgesia and anaesthesia»։ in David Skinner, Andrew Swain, Rodney Peyton & Colin Robertson։ Cambridge Textbook of Accident and Emergency Medicine։ Project co-ordinator, Fiona Whinster։ Cambridge, UK: Cambridge University Press։ էջ 194։ ISBN 9780521433792։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-09-08-ին
- ↑ Scriabine Alexander (1999)։ «Discovery and development of major drugs currently in use»։ in Ralph Landau, Basil Achilladelis & Alexander Scriabine։ Pharmaceutical Innovation: Revolutionizing Human Health։ Philadelphia: Chemical Heritage Press։ էջ 211։ ISBN 9780941901215։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-09-08-ին
- ↑ «WHO Model List of Essential Medicines (19th List)»։ World Health Organization։ April 2015։ Արխիվացված օրիգինալից դեկտեմբերի 13, 2016-ին։ Վերցված է դեկտեմբերի 8, 2016
- ↑ Hamilton Richart (2015)։ Tarascon Pocket Pharmacopoeia 2015 Deluxe Lab-Coat Edition։ Jones & Bartlett Learning։ էջ 22։ ISBN 9781284057560
- ↑ «Lidocaine HCL»։ International Drug Price Indicator Guide։ Վերցված է օգոստոսի 27, 2015