Jump to content

Ելենա Ուդրեա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Ելենա Ուդրեա
ռումիներեն՝ Elena Udrea
Դիմանկար
Ծնվել էդեկտեմբերի 26, 1973(1973-12-26) (50 տարեկան)
ԾննդավայրBuzău, Ռումինիա
Քաղաքացիություն Ռումինիա
ԿրթությունDimitrie Cantemir Christian University? և Bogdan Petriceicu Hasdeu National College?
Մասնագիտությունքաղաքական գործիչ և փաստաբան
Զբաղեցրած պաշտոններՐումինիայի Պարգամավորների պալատի անդամ, Րումինիայի Պարգամավորների պալատի անդամ և Minister of Tourism and Regional Development of Romania?
ԿուսակցությունPeople's Movement Party?
 Elena Udrea Վիքիպահեստում

Ելենա Գաբրիելա Ուդրեա (ռումիներեն՝ Elena Gabriela Udrea, դեկտեմբերի 26, 1973(1973-12-26), Buzău, Ռումինիա), ռումինացի քաղաքական գործիչ։ Անկախ կերպով պաշտոնավարել է Դեմոկրատական լիբերալ կուսակցությունում (PDL), իսկ հետո՝ Ժողովրդական շարժում կուսակցությունում (PMP), նա Ռումինիայի Պատգամավորների պալատի անդամ է եղել 2008-2016 թվականներին։ Էմիլ Բոկի կաբինետներում նա 2008-2009 թվականներին զբաղեցրել է զբոսաշրջության նախարարի պաշտոնը, իսկ 2009-2012 թվականներին՝ որպես տարածաշրջանային զարգացման և զբոսաշրջության նախարար։ Կոռուպցիոն հանցագործությունների համար վել է տարվա ազատազրկման դատապարտվելով՝ ապաստան է խնդրել Կոստա Ռիկայից 2018 թվականին։ Հաջորդ տարի հրաժարվել է ապաստանի հայցից և վերադարձել Ռումինիա, որտեղ այժմ կրում է իր պատիժը։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կրթություն և իրավաբանական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուդրեան ծնվել է Բուզաուում և միջնակարգ կրթությունն ավարտել է քաղաքի Բոգդան Պետրիչեյկու Հասդեուի ազգային քոլեջում[1]։ Այնուհետև նա հաճախել է Բուխարեստի Դիմիտրի Կանտեմիր քրիստոնեական համալսարանի Իրավագիտության և հանրային կառավարման ֆակուլտետը, որն ավարտել է 1996 թվականին[2]։

2005 թվականին Ուդրեան սկսել է ուսումը Քերոլ I ազգային պաշտպանության համալսարանում ՝ ստանալով մագիստրոսի կոչում ռազմական գիտության ոլորտում 2007 թվականին[2]։ Նա սկսել է աշխատել նույն ոլորտում դոկտորի կոչումով, սակայն 2012 թվականին թողել է այդ գործը[3]։ Ուդրեան որպես փաստաբան աշխատել է Բուխարեստում 1997 թվականից մինչև 2005 թվականի փետրվարը, այդ դեկտեմբերին վերսկսելով փաստաբանական գործունեությունը[2]։ Դիմիտրի Կանտեմիրում նա սկսել է դասավանդել քաղաքական համակարգեր 2007 թվականի աշնանը[4] և հեղինակել կամ համահեղինակել է հինգ աշխատություններ աշխարհաքաղաքականության և գլոբալիզացիայի վերաբերյալ[2]։ Որպես իրավաբան նրա որոշ գործունեությունը քննադատության է արժանացել ոչ կառավարական քաղաքական հետախուզական խմբի կողմից, օրինակ՝ նա կասկածի տակ է դրել այն փաստը, որ 2004 թվականին ընդդիմադիր քաղաքային խորհրդական լինելով նա ներկայացնում էր կառավարության կողմից ղեկավարվող Պետական ժառանգության կառավարման վարչությունը, մեկ շաբաթվա ընթացքում ստանալով 710 միլիոն լեյ արժողությամբ պետական պայմանագրեր[5]։

Քաղաքական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ուդրեան իր քաղաքական գործունեությունը սկսել է 2002 թվականին՝ որպես Սոցիալ-դեմոկրատական կուսակցության (PSD) իրավախորհրդատու։ Այդ տարի նա միացավ Ազգային ազատական կուսակցությանը (PNL)՝ դառնալով Բուխարեստի քաղաքային խորհրդական 2004 թվականի հունիսին՝ Արդարության և ճշմարտության դաշինքի ժամանակաշրջանում[5]։ Նա այդ պաշտոնը զբաղեցրել է մինչև հաջորդ փետրվարը և այդ ընթացքում եղել է խորհրդի իրավունքի և կարգապահության հանձնաժողովի նախագահը[2]։ 2005 թվականի հոկտեմբերին նա հրաժարական է տվել PNL-ից՝ 2006 թվականի փետրվարին միանալով Դեմոկրատական կուսակցությանը։ Դեկտեմբերին նա ընտրվել է կուսակցության գործադիր քարտուղար[5], մեկ տարի անց դառնալով փոխնախագահ[4]։ Այս պաշտոններում նա առաջ է մղել կուսակցությունը և հավանություն տվել նախագահին, օրինակ՝ 2008 թվականի տեղական ընտրություններից առաջ[6]։

2005 թվականի փետրվարից մինչև նոյեմբեր, երբ նա հեռու էր իր փաստաբանական պրակտիկայից, Ուդրեան եղել է պետական խորհրդական և Նախագահի կանցլերի ղեկավար՝ նախագահ Տրայան Բասեսկուի օրոք[2]։ Նրա դերերի թվում են եղեկ Նախագահությանը հասցեագրված գաղտնի փաստաթղթերի ամփոփումը, Կոտրոցենի պալատ հրավիրվածների ցուցակների հաստատումը և Նախագահությունը տարբեր միջոցառումներում ներկայացնել[7]։ Այս ժամանակահատվածում նա մի շարք հարձակումներ գործադրել է վարչապետ Կալին Պոպեսկու-Տարիչեանուի վրա, դրանք կենտրոնացած էին վաղաժամկետ ընտրությունների անցկացման դեմ Տարիչեանուի հակառակության վրա։ Նա նաև ուշադրություն է հրավիրել այն բանի համար, որ նա հեռուստատեսային հարցազրույցի ժամանակ խոսել է «Նորվեգիայի նախագահի» (որը միապետություն է) և այդ երկրի՝ որպես Եվրամիության անդամի (ինչը դա այդպես չէ) լինելու մասին[7]։ Ուդրեան ութ ամիս հետո հրաժարական է տվել՝ պատճառաբանելով «խորապես անարդար» հարձակումները իր և Բասեսկուի հակակոռուպցիոն պայքարի մեջ ներգրավված մյուսների վրա և իր ղեկավարի համար պատասխանատվություն չդառնալու ցանկությունը[5]։ Այս հակասությունները կենտրոնացած են եղել RA-APPS գործի և նրա և իր ամուսնու ենթադրյալ կապերի շուրջ Dalli ավտոկայանատեղերի ընկերության հետ, որը գլխավորում էր այն, երբ Բասեսկուն անվանել էր իր 2004 թվականի նախընտրական մրցակից Ադրիան Նաստասեի «անձնական մաֆիա»[4]։ Ավելին նա բնութագրվում էր որպես «Ոսկե բլիցի շիկահեր»՝ Կոտրոցենի ռեստորանում, որտեղ ժամանակին հաճախում էր Բասեսկին և որի սեփականատերերը գործարար կապեր ունեին Ուդրեայի ամուսնու հետ[5][7]։ Իր հրաժարականից հետո Ուդրեան շարունակել է գործել որպես նախագահական փոխնորդ՝ կարճ ժամանակ անց մեղադրելով վարչապետին իր ընկերոջ և բիզնես գործընկեր Դինու Պատրիչիուի անունից դատախազին զանգահարելու համար՝ Պատրիսիուի ձերբակալության օրը։ Նա այս թեմային վերադարձել է 2007 թվականին, երբ պնդել է, որ Տարիչեանուն նամակ է գրել նախագահին՝ խնդրելով վերջինիս միջամտությունը գործին[5]։

Ուրդեան 2009 թվականին Սինանիա այցի ժամանակ

2008 թվականի օրենսդրական ընտրություններում Ուդրեան իր շրջանում հավաքել է ձայների 43,4%-ը, ինչը բավական է եղել Բուխարեստի խորհրդարանում տեղ ստանալու համար, երբ տեղի ունեցավ վերաբաշխումը։ Օրենսդրական նիստի բացումից երեք օր անց նա երդվել է զբոսաշրջության նախարարի նոր գրասենյակում։ Վիկտորիա պալատի երկու հարկերի բոլոր պետական աշխատողները վտարվել են՝ նոր նախարարության համար տեղ բացելու համար[5]։ Որպես նախարար՝ նրա նպատակներն էին Ռումինիայի ՀՆԱ-ում զբոսաշրջության մասնաբաժնի բարձրացումը 2008 թվականի 3,5%-ից մինչև 10% մինչև 2012 թվականին և նոր կենտրոնացումը երկրի առողջարանային քաղաքների վրա[8]։ 2009 թվականի ամռանը ընդդիմադիր Ազգային ազատական կուսակցության (PNL) Լյուդովիկ Օրբանի գլխավորած խորհրդարանական հանձնաժողովը հետաքննել է նախարարությունում ենթադրյալ չարաշահումները, այդ թվում՝ Ուդրեայի անունով նրա ենթակաների կողմից ստորագրված փաստաթղթերը, թերի պայմանագրային գործընթացը, չբաշխված միջոցների ծախսումը, Քաղաքապետարաններին գումարների հատկացում՝ քաղաքական, քան զբոսաշրջային ներուժի չափանիշների հիման վրա։ Սեպտեմբեր ամսին հանձնաժողովի զեկույցում առաջարկվել է նրան հեռացնել աշխատանքից և քրեական մեղադրանք ներկայացնել պաշտոնեական դիրքի չարաշահման, շահերի բախման և անփութության համար՝ նա հրաժարվել է հրաժարական տալ և հերքել է «շինծու մեղադրանքները»[9]։

Այդ հոկտեմբերին նա դարձել է շրջակա միջավայրի նախարարի ժամանակավոր պաշտոնակատար՝ PSD-ի կաբինետի իր գործընկերների, այդ թվում՝ այդ նախարարության նախկին օկուպանտ Նիկոլաե Նեմիրշիի հրաժարականից հետո[10]։ Դեկտեմբերին պաշտոնավարել է նոր կաբինետը, որը նույնպես գլխավորում էր Բոկը, այնտեղ Ուդրեան վարում էր Տարածաշրջանային զարգացման և զբոսաշրջության պորտֆելը[11]։ Կառավարության մնացած անդամների հետ միասին նա հրաժարական տվել է 2012 թվականի փետրվարին՝ հակակառավարական ցույցերի ֆոնին[12][13]։ 2010 թվականի հուլիսին՝ Լիվիու Նեգոյտայի հեռանալուց հետո, նա դարձավ Բուխարեստի PD-L բաժնի ժամանակավոր ղեկավարը[14], ստանձնելով այդ պաշտոնը մշտական հիմունքներով այդ տարվա վերջում, երբ նա միակ թեկնածուն էր, որը զբաղեցրել է այն և մնացել իր պաշտոնում։ Ընդունման խոսք՝ մայրաքաղաքը անկախ քաղաքապետ Սորին Օպրեսկուից «ազատելու» համար[15]։ Նա հրաժարական է տվել այս պաշտոնից 2012 թվականի տեղական ընտրություններից հետո, երբ PD-L-ն վատ ելույթ ունեցավ Բուխարեստում, ներառյալ Օպրեսկուի նոր ժամկետը ստացած ձայների մեծամասնությամբ[16]։ Դրանից կարճ ժամանակ անց նա նաև լքել է իր պաշտոնը որպես PD-L փոխնախագահ[17]։

2012 թվականի ընտրությունների համար Ուդրեան առաջադրվել է Ռոման քաղաքում տեղակայված աթոռից։ Թեև զբաղեցրել է երկրորդ տեղը՝ նա ևս մեկ ժամկետ շահել է վերաբաշխման միջոցով[18]։ 2013 թվականի մարտին Ուդրեան առաջադրվել է PD-L ղեկավարության համար, սակայն պարտվել է գործող նախագահ Վասիլե Բլագային 51-44 հաշվով[19]։ 2014 թվականի հունվարին Ուդրեան, որին Բլագան պատրաստվում էր հեռացնել PD-L-ից հրաժարական է տվել կուսակցությունից իր ղեկավարության հետ ունեցած տարաձայնությունների պատճառով և միացել Ժողովրդական շարժում կուսակցությանը (PMP)[20]։ Այդ հունիսին նա ընտրվել է PMP-ի նախագահ՝ հաղթելով Դանիել Ֆուներիուին 78-22 հաշվով[21]։ Օգոստոսին PMP-ի նոյեմբերին կայանալիք նախագահական ընտրությունների թեկնածու Քրիստիան Դիակոնեսկուն դուրս է եկել կուսակցությունից և անցել նախընտրական արշավին որպես անկախ՝ Ուդրեայի կողմից իր դերը ստանձնելու քայլերի ֆոնին։ Այնուհետև կուսակցության համագումարը ընտրել է վերջինիս որպես իր նոր թեկնածու, միակ հակառակ ձայնը ստացավ Քրիստիան Պրեդան[22]։ Ընտրություններում նա զբաղեցրել է չորրորդ տեղը՝ հավաքելով ձայների 5,2%-ը[23] և չնայած բացահայտորեն չի աջակցել Քրիստոնեական լիբերալ դաշինքի Կլաուս Յոհանիսին հաջորդ երկրորդ փուլի համար՝ իր կողմնակիցներին կոչ է արել քվեարկել PSD-ի Վիկտոր Պոնտայի դեմ[24]։

Իրավական խնդիրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականի հունվարին նա հարցաքննվել է Ազգային հակակոռուպցիոն տնօրինության դատախազների կողմից՝ փողերի լվացման և ունեցվածքի հայտարարագրերի վերաբերյալ կեղծ հայտարարությունների մեղադրանքով, Microsoft-ի լիցենզավորման կոռուպցիոն սկանդալի ավելի լայն հետաքննության շրջանակներում։ Արդյունքում նա հեռացել է որպես PMP-ի նախագահ, իսկ Եվգեն Թոմակը ժամանակավոր հիմունքներով ստանձնել է կուսակցությունը[25]։ Հաջորդ ամիս նրան մեղադրանք է առաջադրվել ներգործության առևտրի և փողերի լվացման երկու հոդվածներով։ Գործը կարողացավ ընթացք տալ նրա պատգամավորական անձեռնմխելիությունը հանելուց հետո[26][27]։ Երկրորդ գործը վերաբերում է բռնցքամարտիկ Լյուսիան Բուտեի պատվին 2011 թվականին կազմակերպված գալա միջոցառման համար կաշառք ստանալու մեղադրանքին[28][29]։ Ուդրեան որպես անկախ թեկնածու առաջադրվել է 2016 թվականի ընտրություններում և հավաքել մոտ 3000 ձայն, ինչը շատ քիչ էր մանդատ գրավելու համար՝ անհրաժեշտ մոտավորապես 25000-ից[30]։

2017 թվականի մարտին նա դատապարտվել է կաշառակերության և պաշտոնեական լիազորությունների չարաշահման համար Բուտեի գործով` ստանալով վել է տարվա ազատազրկում, ինչը ենթակա է բողոարկման[31]։ Ուդրեան արձագանքել է՝ դատավարությունը բնութագրելով որպես կյանքի և մահվան հարց՝ հայտարարելով, որ չի պատրաստվում բանտ նստել՝ իր որակմամբ «ամբողջովին չապացուցված մեղադրանքների» և «մերկ ստի» համար[32], հետագայում նա բողոքարկեց[33]։ Այդ բողոքը մերժվել է 2018 թվականի հունիսին, երբ Վճռաբեկ և արդարադատության բարձրագույն դատարանը ուժի մեջ է թողել վել է տարվա ազատազրկումը[34]։

2018 թվականի սկզբին Ուդրեան փախել էր Կոստա Ռիկա, որտեղ ապաստանի իրավունք էր խնդրել։ Գերագույն դատարանի որոշումից հետո Ռումինիայի իշխանությունները հայտարարեցին Ուդրեային արտահանձնելու մտադրության մասին՝ չնայած երկու երկրների միջև ընթացակարգը կարգավորող պայմանագրի բացակայությանը[35]։ 2018 թվականի հոկտեմբերի 3-ին Ելենա Ուդրեան և Ալինա Բիկան՝ Ռումինիայի կազմակերպված հանցավորության և ահաբեկչության հետաքննության տնօրինության նախկին գլխավոր դատախազը, ով նույնպես ապաստան է խնդրել Կոստա Ռիկայում, Ինտերպոլի խնդրանքով ձերբակալվել է Կոստա Ռիկայի դատական հետաքննության դեպարտամենտի կողմից և ներկայացվել քրեական դատարան։ Սան Խոսեի առաջին դատական շրջանի դատարան[36]։ Մեկ օր անց Քրեական դատարանը որոշել է Ուդրեային և Բիկային երկու ամսով կալանավորել՝ մինչև Ռումինիայի իշխանությունների կողմից արտահանձնման փաստաթղթերի ներկայացումը[37]։ Այնուամենայնիվ նա բանտից ազատ է արձակվել 2018 թվականի դեկտեմբերի 26-ին՝ Ռումինիայի կողմից արտահանձնման գործընթացի չեղարկումից հետո[38]։ Արտահանձնման գործընթացը չեղարկվել է, քանի որ «Գալա Բուտե» դատավարության մեջ նրա վել է տարվա պատիժը կասեցվել է Վճռաբեկ և արդարադատության բարձրագույն դատարանի կողմից 2018 թվականի դեկտեմբերի 21-ին՝ Սահմանադրական դատարանի վճռից հետո՝ բարձրագույն դատարանի դատավորների բոլոր կոլեգիաները օրինական չեն ձևավորվել[39]։

Այնուհետև Ուդրեան վերադարձել է Ռումինիա 2019 թվականի հուլիսի 8-ին, այն բանից հետո, երբ Ռումինիայի Սահմանադրական դատարանը հուլիսի 3-ին որոշել է, որ երեք դատավորներից կազմված կոլեգիան, որը քննում էր կոռուպցիայի գործերը նույնպես անօրինական է, քանի որ այս կոլեգիայի ոչ բոլոր դատավորներն էին մասնագիտացված կոռուպցիայի մեջ[40][41][42]։ 2022 թվականի նոյեմբերի դրությամբ Ուդրեան իր 6-ամյա պատիժը կրել է Թարգսորի բանտում[43]։

2020 թվականի հուլիսին ռումինացի գործարար Ռադու Բուդեանուն խոստովանել է, որ միջնորդել է կաշառք ստանալ մեկ այլ գործարարից (որի ինքնությունը մնում է անհայտ)։ Կաշառքը նպատակ է ունեցել ստիպել Ուդրեային օգնել գործարարին երկարաձգել երկարաժամկետ պայմանագրերը իր առևտրային էներգետիկ ընկերությունների և պետական սեփականություն հանդիսացող Hidroelectrica ընկերության միջև։ Թեև նա ի սկզբանե Ուդրեային խոստացել էր 5 միլիոն ԱՄՆ դոլար, Բուդեանուն պնդում էր, որ միջնորդել է մի քանի վճարումներ՝ մինչև 3,8 միլիոն դոլար 2011 թվականի նոյեմբերից մինչև 2012 թվականի փետրվարը[44]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գործարար Դորին Կոկոսը դարձեկ է նրա ամուսինը, երբ զույգը ամուսնացավ Ուդրեայի 30-ամյակի օրը 2003 թվականին, Նյու Յորքում Ռումինիայի հյուպատոսությունում[5]։ Նրանք ամուսնալուծվել են 2013 թվականի հունիսին[45]։

2011 թվականի օգոստոսին Ուդրեան հակասություններ է առաջացրել, երբ նա հագել է Dolce & Gabbana-ի զգեստ, որը որոշ լրատվամիջոցների պնդմամբ արժեր 14310 ֆունտ ստերլինգ[46], որին նա պատասխանել է, որ իրական արժեքը մոտ քսան անգամ ավելի քիչ է եղել[47]։ Երեք ամիս անց նա հայտնվել է ռումինական Tabu ամսագրի շապիկին՝ ռետինե զգեստով և մինչև ազդրը հասնող երկարաճիտ կոշիկներով[48]։

2018 թվականի սեպտեմբերի 20-ին Ելենա Ուդրեան Կոստա Ռիկայում աղջիկ է ունեցել[49]։

Ընտրությունների պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախագահական ընտրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընտրություն Կուսակցություն Առաջին եթերաշրջան
Ձայներ Տոկոս Հորիզոնական
2014 Քրիստոնեական լիբերալ դաշինք 493,376 5․20 4

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ (ro) "Despre mine" ("About Me") Արխիվացված 2009-02-21 Wayback Machine, retrieved 25 February 2009
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 (ro) Curriculum Vitae Արխիվացված 2009-01-20 Wayback Machine, retrieved 25 February 2009
  3. ↑ (ro) Cristian Andrei, "Elena Udrea despre scandalul de plagiat" ("Elena Udrea about the Plagiarism Scandal"), Gândul, 29 June 2012; accessed June 1, 2014
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 (ro) "Udrea va fi prima doamnă în partidul lui Băsescu" ("Udrea Will Be First Lady in Băsescu's Party"), Cotidianul, 10 December 2007, retrieved 25 February 2009
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 (ro) "Filaj la Boc: Căţărarea şi descălecarea Elenei Udrea" ("The Boc Lineup: Elena Udrea's Rise and Settlement") Արխիվացված 2015-04-02 Wayback Machine, Jurnalul Național, 6 January 2009, retrieved 25 February 2009
  6. ↑ (ro) "Elena Udrea: Nu-i partid ca PD-L, deşi avem şi noi uscături" ("Elena Udrea: There Is No Party like the PD-L, although We too Have Dead Wood"), Ziare.com, 12 April 2008, retrieved 25 February 2009
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 (ro) Mircea Marian, "Blonda de la Cotroceni nu se îngrijorează că preşedintele Norvegiei nu ne vrea in UE" ("The Cotroceni Blonde Isn't Worried that the Norwegian President Doesn't Want Us in the EU"), Adevărul, 20 April 2005, retrieved 25 February 2009
  8. ↑ (ro) Roxana Grigorean, "Elena Udrea spune că va face tot posibilul ca turismul să aducă 20 mld. euro la PIB în 2012" ("Elena Udrea Says She Will Do Everything Possible for Tourism to Contribute 20 Billion Euros to the GDP in 2012"), Ziarul Financiar, 20 February 2009, retrieved 26 February 2009
  9. ↑ (ro) Elena Stan, "Udrea: demisia şi dosare penale" ("Udrea: Resignation and Penal Dossiers") Արխիվացված 2009-09-26 Wayback Machine, Jurnalul Naţional, 23 September 2009; accessed August 27, 2010
  10. ↑ (ro) Florina Zainescu, Lacrima Andreica and Adriana Duţulescu, "Guvernul, îngropat cu lăutari" ("The Government, Interred with Lăutari") Արխիվացված 2009-10-05 Wayback Machine, Jurnalul Naţional, 2 October 2009; accessed July 23, 2010
  11. ↑ (ro) Gabriela Antoniu, "Lista de miniştri a guvernului Emil Boc 4" ("List of Ministers of the Emil Boc 4 Government") Արխիվացված 2009-12-23 Wayback Machine, Jurnalul Naţional, 20 December 2009; accessed July 23, 2010
  12. ↑ (ro) Dan Zăvăleanu, "Elena Udrea zboară din Guvern" ("Elena Udrea Flies from Government"), Cotidianul, 8 February 2012; accessed February 9, 2012
  13. ↑ (ro) "Boc, supravieţuitorul moţiunilor de cenzură, a cedat nemulţumirilor PDL şi protestelor străzii" ("Boc, Survivor of Censure Motions, Yielded to PDL Grievances and Street Protests") Արխիվացված 2012-02-09 Wayback Machine, România Liberă, 6 February 2012; accessed February 9, 2012
  14. ↑ (ro) Adriana Duţulescu, "Elena Udrea a luat Bucureştiul de la gruparea Blaga-Videanu" ("Elena Udrea Takes Bucharest from the Blaga-Videanu Group") Արխիվացված 2013-11-04 Wayback Machine, Jurnalul Naţional, 19 July 2010; accessed July 23, 2010
  15. ↑ (ro) Cristina Iana, Alina Vasile, Valentina Deleanu, "Elena Udrea a fost aleasă preşedinte al PDL Bucureşti: 'Eu vreau să scăpăm Bucureştiul de Sorin Oprescu'" ("Elena Udrea Elected President of Bucharest PDL: 'I Want Us to Get Bucharest Rid of Sorin Oprescu'"), Adevărul, 21 November 2010; accessed November 21, 2010
  16. ↑ (ro) Romulus Georgescu, "Elena Udrea, demisie cu aluzii la colegi" ("Elena Udrea, Resignation with Allusions to Her Colleagues"), Adevărul, 12 June 2012; accessed June 13, 2012
  17. ↑ (ro) Sorina Ionaşc, "Elena Udrea a demisionat din funcţia de vicepreşedinte PDL. Atacată dur în şedinţă de Vasile Blaga" ("Elena Udrea Resigns PDL Vice-Presidency. Sharply Criticized at Session by Vasile Blaga"), Gândul, 14 June 2012; accessed June 15, 2012
  18. ↑ (ro) Carmen Vintilă, "Cine câștigă la loteria redistribuirii: Blaga, Anastase, Udrea, Boagiu, Stănișoară" ("Who Wins the Redistribution Lottery: Blaga, Anastase, Udrea, Boagiu, Stănișoară"), Evenimentul Zilei, 11 December 2012; accessed December 11, 2012
  19. ↑ (ro) Romulus Georgescu, Sebastian Zachmann, "Vasile Blaga, noul preşedinte al PDL" ("Vasile Blaga, New PDL President"), Adevărul, 23 March 2013; accessed March 23, 2013
  20. ↑ (ro) Sebastian Zachmann, "Elena Udrea a demisionat din PDL şi s-a înscris în PMP" ("Elena Udrea Resigns from PDL and Joins PMP"), Adevărul, 30 January 2014; accessed January 30, 2014
  21. ↑ (ro) Mădălina Mihalache, Sebastian Zachmann, "Elena Udrea a fost aleasă preşedintele PMP" ("Elena Udrea Elected PMP President"), Adevărul, 7 June 2014; accessed June 7, 2014
  22. ↑ (ro) Mădălina Mihalache, "Elena Udrea candidează, oficial, la Preşedinţie" ("Elena Udrea Officially Running for President"), Adevărul, 19 August 2014; accessed 20 August 2014
  23. ↑ (ro) Alina Boghiceanu, "Rezultatele finale ale primului tur al prezidenţialelor" ("Final Results of First-Round Presidential Elections"), Adevărul, 4 November 2014; accessed 4 November 2014
  24. ↑ (ro) Sorina Ionaşc, Loredana Voiculescu, "Pe cine susţine Elena Udrea în turul II" ("Whom Elena Udrea Is Supporting in Round II"), Gândul, 7 November 2014; accessed 7 November 2014
  25. ↑ (ro) "Elena Udrea la DNA" ("Elena Udrea at the DNA"), Adevărul, 30 January 2015; accessed 30 January 2015
  26. ↑ (ro) Alexandra Ciliac, Ionel Stoica, Andrei Stanca, "Elena Udrea a ajuns la Înalta Curte pentru arestarea preventivă" ("Elena Udrea Reaches High Court for Preventive Detention"), Evenimentul Zilei, 11 February 2015; accessed 11 February 2015
  27. ↑ «Chamber of Deputies approves arrest of former tourism minister Elena Udrea». Business Review. 2015 թ․ փետրվարի 10. Վերցված է 2015 թ․ փետրվարի 15-ին.
  28. ↑ (ro) Diana Seceleanu, Andrei Aştefănesei, Mihai Stoica, "Elena Udrea și Gala Bute" ("Elena Udrea and the Bute Gala"), Adevărul, 2 February 2015; accessed 3 March 2015
  29. ↑ (ro) Mona Hera, "Elena Udrea, arestată preventiv în dosarul 'Gala Bute'" ("Elena Udrea Arrested in Gala Bute Case"), Mediafax, 25 February 2015; accessed 3 March 2015
  30. ↑ (ro) Iulia Iancu, "Elena Udrea, Remus Cernea și Theodor Paleologu au pierdut alegerile parlamentare" ("Elena Udrea, Remus Cernea and Theodor Paleologu Lose Parliamentary Elections") Արխիվացված 2016-12-13 Wayback Machine, România liberă, 12 December 2016; accessed 13 December 2016
  31. ↑ (ro) Firuța Flutur, "Elena Udrea, condamnată la șase ani de închisoare cu executare în dosarul 'Gala Bute' pentru luare de mită și abuz în serviciu" ("Elena Udrea, Sentenced to Six Years' Imprisonment in the 'Gala Bute' Case for Bribery and Abuse of Power"), Mediafax, 28 March 2017; accessed 28 March 2017
  32. ↑ (ro) "Elena Udrea: Bătălia, pe viață și pe moarte" ("Elena Udrea: Battle of Life and Death"), Mediafax, 28 March 2017; accessed 13 May 2017
  33. ↑ (ro) Ramona Feraru, "Elena Udrea a atacat, cu apel, decizia de condamnare la 6 ani de închisoare" ("Elena Udrea Appeals Six-Year Prison Sentence"), Evenimenul Zilei, 29 March 2017; accessed 13 May 2017
  34. ↑ (ro) "Elena Udrea a fost condamnată la 6 ani de închisoare" ("Elena Udrea Sentenced to Six Years in Prison"), Digi24, 5 June 2018; accessed 12 June 2018
  35. ↑ (ro) "Justiția română cere extrădarea Elenei Udrea" ("Romanian Justice System Seeks Elena Udrea's Extradition"), Digi24, 6 June 2018; accessed 12 June 2018
  36. ↑ «Agentes detuvieron a dos mujeres extranjeras requeridas por autoridades de Rumania ("Agents Detained Two Foreign Women Wanted by the Romanian Authorities")» (Spanish). 2018 թ․ հոկտեմբերի 3. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  37. ↑ «Elena Udrea and Alina Bica get two months of preventive arrest in Costa Rica. First official Interpol statement: The Romanian Government has two months to finish extradition papers». 2018 թ․ հոկտեմբերի 4. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 5-ին.
  38. ↑ «Elena Udrea and Alina Bica released from Costa Rica jail. Former Tourism Minister attacks President Iohannis». Romania Journal. 2018 թ․ դեկտեմբերի 26. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  39. ↑ «Former Romanian minister Elena Udrea's sentence suspended by court». Romania Insider. 2018 թ․ դեկտեմբերի 21. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  40. ↑ «Former tourism minister returns to Romania after one year and a half as "refugee" in Costa Rica». Romania Insider. 2019 թ․ հուլիսի 8. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  41. ↑ «Elena Udrea: 'Da, m-am întors în România'. De ce nu a intrat în țară pe la Otopeni» (Romanian). Digi24. 2019 թ․ հուլիսի 8. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  42. ↑ «Romania's Constitutional Court says High Court should have set specialized anticorruption panels». Romania Insider. 2019 թ․ հուլիսի 4. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 18-ին.
  43. ↑ «Penitenciarul de femei Târgșor, unde se află Elena Udrea, anunță că a fost modernizat spațiul în care deținutele își primesc copiii». HotNews (ռումիներեն). 2022 թ․ նոյեմբերի 16. Վերցված է 2023 թ․ հունվարի 28-ին.
  44. ↑ «Businessman admits bribe given to former RO minister, to get milder sentence». Romania Insider. 2020 թ․ հուլիսի 28. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 28-ին.
  45. ↑ (ro) Dariana Nițu, Cezara Ionescu, "Elena Udrea și Dorin Cocoș au divorțat" ("Elena Udrea and Dorin Cocoș Divorce") Արխիվացված 2013-06-15 Wayback Machine, 11 June 2013; accessed June 11, 2013
  46. ↑ (ro) Dan Zăvăleanu, "Elena Udrea se îmbracă cu rochii de 14.310 lire sterline'" ("Elena Udrea Wears Dresses Costing 14,310 Pounds Sterling"), Cotidianul, 16 August 2011; accessed November 3, 2011
  47. ↑ (ro) "Elena Udrea vorbește despre rochia estimată la peste 16.000 de euro: 'Prețul ei e de vreo 20 ori mai mic'" ("Elena Udrea Talks about the Dress Estimated at over 16,000 Euros: 'Its Actual Price Is about 20 Times Smaller'"), Libertatea, 16 August 2011; accessed November 3, 2011
  48. ↑ «Boots and all: Romanian minister dons the rubber». The Age. 2011 թ․ նոյեմբերի 3. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 3-ին.
  49. ↑ «Elena Udrea a născut o fetiță, în Costa Rica. Ce nume va purta copilul ("Elena Udrea Gave Birth To A Baby Girl, in Costa Rica. How Will The Child Be Named")» (Romanian). 2018 թ․ սեպտեմբերի 20. Վերցված է 2018 թ․ հոկտեմբերի 4-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ելենա_Ուդրեա&oldid=9981025» էջից