Եզոպոսյան լեզու
.jpg)
Եզոպոսյան լեզու (հին հունական հայտնի առակագիր Եզոպոսի անունից), գաղտնագրության տեսակ գրականության մեջ, գրավոր կամ բանավոր խոսք, որտեղ հեղինակի մտքերն արտահայտվում են միտումնավոր քողարկված ձևով, այսպես կոչված «կեղծ միջոցներով» . դրանք են ավանդական փոխաբերական հնարները (զանազան այլաբանություններ, թափանցիկ ակնարկներ, փոխաբերական արտահայտություններ, հեգնանք, շրջասություն), առակների «կերպարները», կիսաթափանցիկ համատեքստային կեղծանունները։
Այդպիսի խոսքի բուն իմաստը պետք է որոնել «տողերի արանքում», թաքուն ակնարկների մեջ։ Օգտագործել են հատկապես առաջավոր մտածողներն ու գրողները՝ գրաքննության արգելքները շրջանցելու, իրենց գաղափարները ժողովրդին հասցնելու նպատակով[1][2]։
Հայ իրականության մեջ եզոպոսյան լեզուն վարպետորեն է օգտագործել Հ. Պարոնյանը, Վարդան Այգեկցին, ռուս գրականության մեջ՝ Սալտիկով-Շչեդրինը։
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Лосев Л. В., Эзопов язык в современной русской литературе, 1984. (ռուս.)
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան (1972). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Լույս». էջ էջ 108.
- ↑ Елена Грушко, М. Г. Уртминцева, Юрий Медведев. Эзопов язык // Словарь русской литературы. — Три богатыря, 1997. — С. 518. — 555 с. — (Русские словари). — ISBN 9785894580036
|
|
Սա գրականության մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 487)։ 
|