Գրիգոր Նազիկյանը ծնվել է 1909 թվականի հունիսի 10-ին, Օվաճըք (Իզմիրի մարզ) գյուղում։ 1920-1922 թվականներին սովորել է Զմյուռնիայի Մեսրոպյան վարժարանում։ Հունաստանի կոմկուսի անդամ։ 1930-1931 թվականներին Աթենքում խմբագրել է «Ժողովրդի ձայն», 1931-1934 թվականներին՝ «Նոր շարժում» թերթերը։ 1932 թվականին հայրենադարձել է 1944-1950 թվականներին՝ Հայաստանի ժողկրթության թանգարանի տնօրեն, 1962-1969 թվականներին՝ Երևանի հեռակա մանկավարժական ինստիտուտի մանկավարժության և հոգեբանության ամբիոնի վարիչ։ 1969 թվականից դասախոսել է Երևանի տարբեր բուհերում[2]։ Մասնակցել է Հայրենական պատերազմին (1941-1945)։
Աշխատությունները նվիրված են մանկավարժության տեսության ու պատմության հարցերին, արևմտահայության տնտեսական, քաղաքական և մշակութային կյանքին։ Հեղինակ է «Արևմտահայ մանկավարժական միտքն ու դպրոցը (19-րդ դարի սկզբից մինչև 19-րդ դարի 50-60-ական թվականները)» (1969) մենագրության, «Ակնարկներ Սովետական Հայաստանի հանրակրթական դպրոցի պատմության» (1955, համահեղինակ) գրքի։
↑Մովսիսյան, Աբգար Խաչատուրի; Սանթրոսյան, Մուշեղ Հայրապետի; Նազիկյան, Գրիգոր Ադամի (1955). Խուդոյան, Ս (ed.). Ակնարկներ Սովետական Հայաստանի հանրակրթական դպրոցի պատմության. Վ.Մ. Մոլոտովի անվան Երևանի պետական համալսարան. Երևան: Երևանի համալս. հրատ.