Jump to content

Գենադի Սեմենիխին

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գենադի Սեմենիխին
Ծնվել էդեկտեմբերի 17, 1919(1919-12-17)
ԾննդավայրԴոնի Հանրապետոէթյուն
Վախճանվել էհոկտեմբերի 22, 1984(1984-10-22) (64 տարեկան)
Վախճանի վայրՆովոչերկասկ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունգրող, արձակագիր, դրամատուրգ և լրագրող
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ
Պարգևներ

Գենադի Ալեքսանդրովիչ Սեմենիխին (ռուս.՝ Генна́дий Алекса́ндрович Семени́хин, դեկտեմբերի 17, 1919(1919-12-17), Դոնի Հանրապետոէթյուն - հոկտեմբերի 22, 1984(1984-10-22), Նովոչերկասկ, Ռոստովի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս խորհրդային գրող, լրագրող։ Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։ Կարմիր աստղի շքանշանի եռակի դափնեկիր, «Պատվո նշանի» շքանշանակիր, ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարարության գրական մրցանակի դափնեկիր։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գենադի Սեմենիխինը ծնվել է Դոնի Կազակների մայրաքաղաք Նովոչերկասկում։ Նա Հիդրոմելիորացիայի տեխնիկումի մաթեմատիկայի և գեոդեզիայի ուսուցիչ Ալեքսանդր Սերգեևիչի և Բեստուժևի բարձրագույն դասընթացների շրջանավարտ, տնային տնտեսուհի Նադեժդա Յակովլևնայի երեք որդիներից մեկն էր[1]։

Դպրոցի վեցերորդ դասարանից Գենադին սկսել է գրել բանաստեղծություններ և պատմվածքներ, որոնք տպագրվել են Դոնի Ռոստովում տպագրվող «Լենինյան թոռներ» մանկական թերթում։ Ավարտելով յոթերորդ դասարանը՝ ընդունվել է Հիդրոմելիորացիայի տեխնիկում, իսկ ավարտից հետո նրան ուղարկել են աշխատանքի Կալմիկիա, որտեղ նշանակվել է ոռոգման համակարգերի կառուցման հետախուզական խմբի ղեկավար։ Միաժամանակ, որպես ազատ թղթակից, ակտիվ համագործակցել է տեղական թերթերի, ինչպես նաև Դոնի և Ստավրոպոլի երկրամասի հրատարակչությունների հետ։

1939 թվականին Գենադի Սեմենիխինը Ստավրոպոլի քաղաքային զինկոմիսարիատից զորակոչվել է Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակ՝ զինվորական ծառայության։ Մինչև 1940 թվականը ծառայել է 56-րդ ավիացիոն բրիգադում, ավարտել է ավիացիոն կրտսեր մասնագետների դպրոցը։ 1940 թվականին Մինսկում հրապարակվող «Պոլիմյա»-ում լույս է տեսել Սեմենիխինի առաջին պատմվածքը՝ «Հիվանդանոցը»։

Հայրենական մեծ պատերազմի սկզբից Սեմենիխինը աշխատել է որպես գրական սպա 43-րդ օդային բրիգադի «Մարտական ուղի» թերթում, 1942 թվականից եղել է Արևմտյան ճակատի 20-րդ բանակի «Հանուն հայրենիքի» թերթի հատուկ թղթակից։ Այդ տարվա հոկտեմբերից եղել է ԽՍՀՄ ռազմաօդային ուժերի «Ստալինյան արծիվ» կենտրոնական թերթի թղթակից[2]։

Ստանալով ավիացիայի ապագա գլխավոր մարշալ Ալեքսանդր Ալեքսանդրովիչ Նովիկովի թույլտվությունը՝ Գենադի Սեմենիխինը մասնակցել է «Իլ -2» գրոհային ինքնաթիռի մարտական առաքելություններին։ Պատերազմի ժամանակ կատարել է 15 մարտական թռիչք, վիրավորվել է մարտերից մեկում և հիվանդանոցում բուժվելուց հետո վերադարձել է գունդ։ Մասնակցել է Վարշավայի, Պրահայի և Բեռլինի ազատագրման մարտերին։

Ստեղծագործություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • «Испытание» (1953)
  • «Пани Ирена» (1963)
  • «Летчики» (1956)
  • «Над Москвою небо чистое» (1961)
  • «Космонавты живут на Земле» (1965)
  • «Лунный вариант» (1968)
  • «Жили два друга» (1972)
  • «Дерзкие земляне» (1973, Դ. Վ. Մալաշևի հետ համատեղ` նվիրված խորհրդային օդաչուներին և տիեզերագնացներին)
  • «Новочеркасск» (1977)[3]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. «Г.А. Семенихин». Космический мемориал. Վերցված է 2019 թ․ սեպտեմբերի 18-ին.
  2. ПАМЯТНЫЕ ВСТРЕЧИ. К 85-летию Г.А.Семенихина // Новочеркасские ведомости. — 2004. — № 41 (19 Հոկտեմբերի).
  3. Семенихин, Геннадий Александрович // Краткая литературная энциклопедия / Гл. ред. А. А. Сурков. — М. : Советская энциклопедия, 1962—1978.