Անտոն Դոնչև

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անտոն Դոնչև
բուլղար․՝ Антон Дончев
Ծննդյան անունբուլղար․՝ Антон Николов Дончев
Ծնվել էսեպտեմբերի 14, 1930(1930-09-14)[1][2][3]
ԾննդավայրԲուրգաս, Բուլղարիայի թագավորություն
Վախճանվել էհոկտեմբերի 20, 2022(2022-10-20)[4] (92 տարեկան)
Վախճանի վայրMilitary Medical Academy, Սոֆիա[5]
Մասնագիտությունգրող, քաղաքական գործիչ և սցենարիստ
Քաղաքացիություն Բուլղարիա
ԿրթությունՍոֆիայի համալսարան
Ուշագրավ աշխատանքներTime of Parting?
ԱնդամակցությունԲուլղարիայի գիտությունների ակադեմիա
Պարգևներ
Կայքantondonchev.com
 Anton Donchev Վիքիպահեստում

Անտոն Նիկոլաև Դոնչև (բուլղար․՝ Антон Николов Дончев, սեպտեմբերի 14, 1930(1930-09-14)[1][2][3], Բուրգաս, Բուլղարիայի թագավորություն - հոկտեմբերի 20, 2022(2022-10-20)[4], Military Medical Academy, Սոֆիա[5]), բուլղարացի գրող և սցենարիստ, Բուլղարիայի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս[6]։

Գրողի ամենահայտնի ստեղծագործությունը «Ընտրության ժամն» է[7]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1930 թվականի սեպտեմբերի 14-ին Բուրգասում փոստային ծառայողների ընտանիքում։ Ծանոթացել է ազգային երգերին և պատմություններին, որոնք նրան են պատմել իր տատիկը՝ Սրեբրան[8]։

Ընտանիքը քաղաքից քաղաք է տեղափոխվել, մինչև հայրը թոշակի է անցել, և նրանք հաստատվել են Վելիկո Տիրնովոյում[9]։ Այստեղ Անտոն Դոնչևը ավարտել է գիմնազիան, որից հետո սովորել է Սոֆիայի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում։ Ուսանողական տարիներին աշխատել է ավտոմեքենաների ճանապարհների և երկաթգծերի կառուցման բնագավառում։ 1953 թվականին, ինստիտուտն ավարտելուց հետո մի քանի ամիս դատավոր է աշխատել Վելիկո-Տիրնովում, այնուհետև իրեն ամբողջությամբ գրողի աշխատանքին է նվիրաբերել[9][10]։ Երկու անգամ ամուսնացել է։ Առաջին կինը՝ Էվելինա Տրոյանսկայան, եղել է շախմատիստուհի, մահացել է 2000 թվականին։ Առաջին ամուսնությունից ունեցել է տղա՝ Նիկոլա։

Անտոն Դոնչևը 79 տարեկանում ամուսնացել է 64-ամյա Ռայնա Վասիլևայի հետ[11]։

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Դիմիտրովյան մրցանակ (1966 թվական)
  • Բուրգասի պատվավոր քաղաքացի (2000 թվական)[6].
  • «Ստարա Պլանինա» առաջին աստիճանի շքանշան (2001 թվական)[12].
  • «Կիրիլ և Մեֆոդի սրբերի» շքանշան (2010 թվական)[13].
  • Բուրգասի ազատ համալսարանի պատվավոր դոկտոր[6].
  • «Սուրբ Պաիսի Խիլենդարսկի» պետական մրցանակ (2014 թվական)[14].
  • Խրիստո Դանովի անվան մրցանակ 2014 թվականին

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  2. ↑ 2,0 2,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  3. ↑ 3,0 3,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 https://bntnews.bg/news/pochina-pisatelyat-anton-donchev-1211263news.html
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 https://btvradio.bg/ot-efira/na-92-godini-pochina-akad-anton-donchev.html
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 «ԱԿԱԴԵՄԻԿ ԱՆՏՈՆ ԴՈՆՉԵՎ» (բուլղարերեն)։ Բուրգասյան ազատ համալսարան։ Վերցված է 2016-04-01 
  7. ↑ «Գրող Անտոն Դոնչև «Ընթերցողները իմ համահեղինակներն են»date=2010-09-14»։ Բուլղարիայի Ռադիո։ Վերցված է 2016-04-01 
  8. ↑ «Նոբելյան մրցանակակրի գիրքը դուրս է եկել «Բուլղարական նոր պատմության» սերիայում»։ Բոլգարիայի կուլտուայի ինստիտուտ։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-07-18-ին։ Վերցված է 2016-04-01 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Կենսագրություն» (բուլղարերեն)։ Վեբսայտ «Անտոն Դոնչև»։ Վերցված է 2016-04-01 
  10. ↑ Իսակ Գոզես (2015-09-15)։ «Антон Дончев навърши 85 години, а великият му роман „Време разделно” - 52» (բուլղարերեն)։ ԲԼԻՑ։ Վերցված է 2016-04-01 
  11. ↑ Ասեն Տոպալով և Դանիելա Կրստևա (2009-12-02)։ «Антон Дончев стана младоженец на 79!» (բուլղարերեն)։ ԲԼԻՑ։ Վերցված է 2016-04-01 
  12. ↑ «Петър Стоянов награди изтъкнати творци и учени с орден "Стара Планина"» (բուլղարերեն)։ News.bg։ 2001-05-23։ Վերցված է 2016-04-01 
  13. ↑ «Антон Дончев с орден "Св.св. Кирил и Методий"» (բուլղարերեն)։ Труд։ 2010-09-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-09-ին։ Վերցված է 2016-04-01 
  14. ↑ «Бургаска гордост: Антон Дончев е носителят на „Св. Паисий Хилендарски” за 2014 г.» (բուլղարերեն)։ BURGASNEWS։ 2014-11-01։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-04-07-ին։ Վերցված է 2016-04-01 
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անտոն_Դոնչև&oldid=8226604» էջից