Պորիվաևի առաջին ակումբը եղել է բելառուսական «Մոլոդեչնոն»։ Այնտեղ մեկ մրցաշրջան անցկացնելուց հետո Անդրեյ Պորիվաևը խաղացել է Բելառուսի այնպիսի ուժեղագույն ակումբներում, ինչպիսիք են «Դինամոն» (Մինսկ) և «Շախտյորը» (Սոլիգորսկ)։
Սակայն պատշաճ պրակտիկա չստանալով՝ Անդրեյ Պորիվաևը տեղափոխվել է Ռուսաստանի առաջին դիվիզիոնի «ԲՄԱ-Էներգիա», որտեղ անցկացրել է մեկուկես տարի։ Բայց այդտեղ էլ խաղացողը չի ամրապնդել իր տեղը հիմնական կազմում։ Այդ պատճառով Անդրեյը խաղացել է ռուսական այլ թիմերում՝ սկզբում «Ավանգարդում», ապա «Վիտյազում»։
2008 թվականին Անդրեյ Պորիվաևը, լինելով Բելառուսի ազգային հավաքականի ֆուտբոլիստ, վերադարձել է տուն և 2,5 տարի խաղացել 4 տարբեր թիմերում։ 2011 թվականին նա տեղափոխվել է Կարագանդայի«Շախտյոր», որտեղ վերջապես տեղ է գտել թիմի հիմնական կազմում։ Սակայն Ղազախստանի առաջնությունում անցկացրած առաջին 10 խաղերից հետո վնասվածք է ստացել[4]։ Վնասվածքից ապաքինվելուց հետո Պորիվաևը որոշել է փոխել իր քաղաքացիությունը և դառնալ Ղազախստանի քաղաքացի։ Դա «Շախտյորին» թույլ է տվել ձեռք բերել ևս մեկ լեգեոներ ամառային տրանսֆերային պատուհանի ընթացքում, քանի որ ղազախական ակումբներն ունեն սահմանափակում. թիմում կարող է ընդգրկվել ընդամենը 5 լեգեոներ։ Պորիվաևը մրցաշրջանի ավարտին վերադառնում է չեմպիոնական խաղերին՝ մասնակցելով «Ժետիսուի» հետ նախավերջին խաղին, որտեղ վճարկվում էր ակումբի չեմպիոնական տիտղոսը։ Արդյունքում, 2011 թվականի մրցաշրջանում Պորիվաևը թիմի հետ դարձել է Ղազախստանի չեմպիոն։