Անատոլի Պանիկով

Անատոլի Պանիկով
Ծնվել է	հունվարի 19, 1959 (65 տարեկան)
Ծննդավայր	Կարագանդա, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Կրթություն	ՄԳԱԹ-ի դպրոց-ստուդիա
Քաղաքացիություն	Ռուսաստան և ԽՍՀՄ
Մասնագիտացում	դերասան

Անատոլի Իվանովիչ Պանիկով (ռուս.՝ Паников, Анатолий Иванович, (հունվարի 19, 1959(1959-01-19), Կարագանդա, Ղազախական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ռուս ռեժիսոր, դերասան, հեռուստահաղորդավար, պրոդյուսեր, ավարտել է Մոսկվայի գեղարվեստական թատրոնի դպրոցը, Ռուսաստանի Դաշնության կինեմատոգրաֆիստների միության անդամ, Տյումենի մարզում Ռուսաստանի Դաշնության կինեմատոգրաֆիստների միության ներկայացուցչության ղեկավար, դաշնային հեռուստատեսության լրագրող, Ռուսաստանի լրագրողների միության անդամ, Մոսկվայի Խաղաղության հիմնադրամի վարչության անդամ, Կայսերական ուղղափառ Պաղեստինի հասարակության անդամ, Պետական դումայի պատգամավոր Պավել Դորոխինի մամուլի ծառայության ներկայացուցիչը^[1]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է 1959 թվականին Կարագանդայում։ Միջնակարգ դպրոցն ավարտելուց հետո 1976 թվականին ընդունվել Է Մոսկվայի ՄԽԱԹ-ին կից դպրոց-ստուդիա (Մոսկվա), որտեղ նա սովորել է Ալեքսանդր Բալուևի, Ալեքսանդր Ֆեկլիստովի, Դմիտրի Զոլոտուխինի, Սերգեյ Գարմաշի, Մարինա Գոլուբի հետ, նորաձևության պատմաբան Ալեքսանդր Վասիլև հետ։ Այդ նույն ժամանակահատվածում լրջորեն զբաղվել է կարատեով։ Նրա ուսուցիչը դերասան Օլեգ Շկլովսկին էր։

1981-1989 թվականներին աշխատել է ԽՍՀՄ առաջատար թատրոններում — Ռուսական բանակի թատրոն (Մոսկվա), Լենինյան կոմերիտմիության անվան թատրոն (Լենինգրադ), Պատանի հանդիսատեսի թատրոն (Լենինգրադ), Ռուսական դրամատիկական թատրոն (Յոշկար-Օլա) և այլն — որպես բեմադրող ռեժիսոր, բեմադրող նկարիչ, բեմադրող մասի վարիչ, թատրոնի տնօրեն^[2]։

1985 թվականին դարձել է ԽՍՀՄ մշակույթի նախարարության ժողգործիքների բաժնի վարիչ՝ Մոսկվայում երիտասարդության և ուսանողների 12-րդ համաշխարհային փառատոնի բանահուսության միջոցառումների անցկացման համար։ Նույն թվականին ստացել է առաջին դերը որպես կինոդերասան «թռիչք 222» ֆիլմում։

Ութսունական թվականների կեսերին պիես է գրել «Ամանորյա հեղաշրջումներ» մշակույթի նախարարության պատվերով։ Ռուսական դրամատիկական թատրոնում, որպես թատերական ռեժիսոր Պանկովը բեմադրել է ներկայացումներ «Շեմը», «Այն տունը, որը կառուցեց Սվիֆթը», «Ռուդոլֆիո»։

1989 թվականին Պանիկովը բացել է կոպերատիվ։ Դրա կապակցությամբ ավարտել է տնտեսական կառավարման բարձրագույն դպրոցի դասընթացները։ Երեք տարի անց քաղաքային դումայի մի խումբ պատգամավորներ Պանկովին առաջադրեցին Սևաստոպոլի քաղաքապետի տեղակալի թեկնածու։ Այդ ընթացքում բացել է ևս չորս կազմակերպություն,ներառյալ համատեղ ձեռնարկություն «Իտալական Բիգ Տին» (Ուկրաինա-Իտալիա), դարձել է երեք խոշոր խանութների սեփականատեր, իրականացրել է մեծածախ առևտուր Իտալիայի, Լիբանանի հետ։ Առաջիններից մեկը դարձավ բաժնետեր և բրոքեր Ռուսական ապրանքա-հումքային բորսայում։

2006 թվականից վերսկսել է ստեղծագործական գործունեությունը -աշխատել է «Подмосковье» ալիքում, որտեղ դարձել է գործադիր պրոդյուսեր և «Կադրից դուրս» «9 մղոն» «Գոյատևության գաղտնիքները» ծրագրերի հաղորդավար։

Այդ ժամանակ էլ սկսել է նկարահանվել ռուսական կինոյում այնպիսի ռեժիսորների մոտ, ինչպիսիք են Գենադի Սիդորովը և Յուրի Մորոզը, Սերգեյ Ուրսուլյակը, Յուրի Պոպովիչը, ինչպես նաև Տյումենի Ալեքսեյ Տիտկինի սոցիալական հոլովակներում։ Հանդես է եկել որպես գործադիր պրոդյուսեր «Սիրո պատմություն» ֆիլմում, «Ինչպե՞ս անցկացրեցինք ամառը» (2009), «Բոգոմյակովը» «Տիտաններ»։ Տպագրվել է տարբեր պարբերականներում ինչպիսիք են «Мир ТВ», «Ledy first» և «Home & Space», «Объектив» ամսագրերը և այլն։ Այդ պարբերականներում հոդվածներ էր հրապարակում թատրոնի, կինոյի և հեռուստատեսության մասին։

2018 թվականի սեպտեմբերից Պետական դումայի պատգամավոր Պավել Դորոխինի մամուլի ծառայության ներկայացուցիչն է Տյումենի և Կուրգանի մարզերում։ 2019 թվականի հունվարին Անատոլի Պանիկովը նշանակվել է Տյումենի մարզում Ռուսաստանի Դաշնության կինեմատոգրաֆիստների միության ներկայացուցչության ղեկավար։

Ստեղծագործություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ռեժիսորական աշխատանք թատրոնում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1986 — «Շենք»Ա. Ա. Դուդարևա (ուսանողական թատրոն ՄԻՖԻ, ք. Մոսկվա)
1986 — «Սվիֆթի կառուցած տունը»Գ. Ի. Գորինա(ուսանողական թատրոն ՄԻՖԻ, ք. Մոսկվա)
1987 — «Ռուդոլֆիո» Ըստ Վ. Գ. Ռասպուտինի պատմվածքի (Ռուսական դրամատիկական թատրոն, ք. Յոշկար-Օլա)
2015 — «Ով եկավ մեզ մոտ» ն. Պտուշկինայի պիեսի հիման վրա«Մինչ նա մահանում էր» (Անատոլի Փանիկովի Ստեղծագործական արվեստանոցը Տյումգասուի բեմում, ք. Տյումեն)

ֆիլմագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դերասան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1985 — Թռիչք 222 —ուղևոր
2007 — Հետք (հեռուստասերիալ) —Սուդակեվ (84 սերիա)
2008 — Առաքյալ —Պետրովիչ (ձկնորս)
2009 —Խլահավ — Կրոտով (3 եթերաշրջան, 46 սերիա)
2010 — Հանքահոր — Ազատագրված(12սերիա)
2011 — Խաղ — Փորձագետ
2011 —Սարդոստայն — բռնցքամարտի ֆեդերացիայի նախագահ
2011 — Վոլկովի ժամ 5 — պրոռեկտոր
2012 — Առաքելություն:Մարգարե — լրագրող
2012 — Կյանքը և ճակատագիրը — հոսպիտալի պարետ
2012 — Գործակալություն — պատգամավոր
2012 — Պյատնիցկի —մեքենավար

և այլն

Ռեժիսոր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 — Սիրո պատմություն
2009 —Ինչպես անցկացրինք ամառը
2011 —Բոգոմյակովը, առաջին ֆիլմը Տիտանի շարքից է (ռեժիսոր Ա. Օլկովի հետ համատեղ)
2015 —Ջուր ... Խնդիրները ... Լուծումներ…
2017 — Հաղթողների հայրենիքը
2020 — «Վերածնունդ» ըստ Պավել Դորոխինի «Ստալինը և եկեղեցին» գրքի

Մրցանակներ և անվանակարգեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կինոյի և ինտերնետ նախագծերի համառուսաստանյան փառատոնի դափնեկիր «Աշխատավոր մարդ» անվանակարգում «Լավագույն ֆիլմ», ՈՍԿԵ ԱՆԹև ֆիլմի համար «Բոգոմյակովը» «Տիտան», 2015 թվական։
Վավերագրական կինոյի և հեռուստանախագծերի միջազգային կինոփառատոնի գլխավոր մրցանակ «Հաղթեցինք միասին» «Աստվածամայր» ֆիլմի համար ՝ «տիտաններ» շարքից, 2016 թվական։
Հուշամեդալ «Հոկտեմբերյան մեծ սոցիալիստական հեղափոխության 100 տարի» երիտասարդության հայրենասիրական դաստիարակության գործում ներդրած ավանդի համար, 2017 թվական։
Պատվավոր շքանշան «Լենինյան կոմերիտմիության 100 տարի » իր ֆիլմերում հայրենասիրական թեման բացահայտելու համար, 2018 թվական։
Շնորհակալական նամակ ՌԴ Դաշնային ժողովի Պետական Դուման երիտասարդության հայրենասիրական դաստիարակության գործում անգնահատելի ներդրման համար, լրագրողական գործունեություն և ծննդյան 60-ամյակի կապակցությամբ։
Երախտագիտության նամակ ՌԴ կինեմատոգրաֆիստների միությունից ՝ կինոյում անձնական ներդրման համար, մշակույթի զարգացման մեջ։ Ռուսական կինոյի առաջխաղացման և մասսայականացման գործում ակտիվ և արդյունավետ աշխատանքի համար։
Հուշամեդալ «Ի նշան Ստալինի ծննդյան 140-ամյակի» երիտասարդների բարոյական և բարոյական դաստիարակության հիմունքների քարոզչության ակտիվ և արդյունավետ գործունեության և կուսակցական լրատվամիջոցների ակտիվ տեղեկատվական աջակցության համար, 2019 թվական։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ https://www.kino-teatr.ru/kino/acter/m/ros/32077/bio/
↑ «Паников Анатолий Иванович (Panikov Anatoly Ivanovich), дата рождения 19 января - биография, творчество, признания и награды». famous-birthdays.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 21-ին.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

[1] ttps://www.kino-teatr.ru/kino/acter/m/ros/32077/bio/

[2] «Паников Анатолий Иванович (Panikov Anatoly Ivanovich), дата рождения 19 января - биография, творчество, признания и награды». famous-birthdays.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 27-ին. Վերցված է 2020 թ․ օգոստոսի 21-ին.

[1]

[2]