Անատոլի Բիշովեց

Անատոլի Բիշովեց; ռուս.՝ Анатолий Бышовец
Քաղաքացիությունը	ԽՍՀՄ և Ռուսաստան
Ծննդյան ամսաթիվ	ապրիլի 23, 1946 (78 տարեկան)
Ծննդավայր	Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Հասակ	176 սանտիմետր
Դիրք	հարձակվող
Պարգևներ ; և

Անատոլի Ֆյոդորի Բիշովեց (ռուս.՝ Анатолий Фёдорович Бышовец, ուկրաիներեն՝ Анато́лій Фе́дорович Бишове́ць. ^{[Ն 1]}. ապրիլի 23, 1946(1946-04-23)^[1]^[2], Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային ֆուտբոլիստ, հարձակվող, հետագայում՝ խորհրդային և ռուսաստանյան մարզիչ։ ԽՍՀՄ սպորտի վաստակավոր վարպետ (1991)։ ԽՍՀՄ վաստակավոր մարզիչ (1989)։ Կիևի «Դինամո» թիմի կազմում հանդես գալու տասը տարիների ընթացքում չորս անգամ դարձել է ԽՍՀՄ չեմպիոն (1966-1968 թթ. և 1971 թ.), մեկ անգամ՝ ԽՍՀՄ գավաթի խաղարկության հաղթող (1966 թ.): Վեց անգամ ընդգրկվել է ԽՍՀՄ լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցանկում։

Տարբեր ժամանակներում եղել է ԽՍՀՄ պատանեկան, օլիմպիական և հիմնական հավաքականների մարզիչ։ 1988 թվականին ԽՍՀՄ օլիմպիական հավաքականը նրա ղեկավարությամբ դարձել է Սեուլում անցկացված ամառային օլիմպիական խաղերի չեմպիոն՝ եզրափակիչ խաղում հաղթելով Բրազիլիայի հավաքականին։ Հետագայում որպես գլխավոր մարզիչ պաշտոնավարել է Մոսկվայի «Դինամո» ու «Լոկոմոտիվ», Սանկտ Պետերբուրգի «Զենիթ», Տոմսկի «Տոմ», Դոնեցկի «Շախտյոր», պորտուգալական «Մարիտիմու», կիպրոսյան ԱԵԼ Լիմասոլ ակումբներում, Կորեայի Հանրապետության ազգային և օլիմպիական հավաքականներում^[4]։ 1998 թվականին որոշ ժամանակ մարզել է Ռուսատանի ազգային հավաքականը, սակայն վեց անընդմեջ պարտությունից հետո հեռացվել է գլխավոր մարզչի պաշտոնից։ 2017 թվականից ընդգրկված է Ռուսաստանի ֆոըտբոլային միության տեխնիկական կոմիտեում։

Նվաճումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես ֆուտբոլիստ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դինամո (Կիև)

ԽՍՀՄ ֆուտբոլի բարձրագույն խմբի առաջնության չեմպիոն (4). 1966, 1967, 1968, 1971^[5]
ԽՍՀՄ ֆուտբոլի բարձրագույն խմբի առաջնության փոխչեմպիոն. 1969, 1972
ԽՍՀՄ գավաթակիր. 1966^[5]

Անհատական ձեռքբերումներ

Ընդգրկվել է ԽՍՀՄ լավագույն 33 ֆուտբոլիստների ցանկում. 1966 թ. (№ 1), 1967 թ. (№ 2), 1968 թ. (№ 3), 1969 թ. (№ 1), 1970 թ. (№ 3), 1971 թ. (№ 1)
Առաջադրվել է ԽՍՀՄ-ի «Տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ» մրցանակի - 1967 թ. (գրավել է 3-րդ տեղը՝ վաստակելով 31 միավոր)^[6]
Առաջադրվել է «France Football» ամսագրի «Ոսկե գնդակ» մրցանակի - 1967 թ. (5 միավորով գրավել է 15-րդ տեղը)^[7]
Աշխարհի առաջնությունում ԽՍՀՄ հավաքականի լավագույն ռմբարկու - 1970 թ. (4 գոլ)

Որպես մարզիչ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԽՍՀՄ հավաքական

Ամառային օլիմպիական խաղերի չեմպիոն - 1988 թ.^[5]

ԽՍՀՄ հավաքական (մինչև 16 տարեկանների)

Եվրոպայի պատանեկան առաջնության փոխչեմպիոն - 1984 թ.

Դինամո (Մոսկվա)

ԽՍՀՄ բարձրագույն խմբի առաջնության բրոնզե մեդալ - 1990 թ.

Շախտյոր (Դոնեցկ)

Ուկրաինայի բարձրագույն խմբի առաջնության արծաթե մեդալ - 1998/99 մրցաշրջան^[4]

Լոկոմոտիվ (Մոսկվա)

Ռուսաստանի ֆուտբոլի գավաթի խաղարկության հաղթող - 2006/07 մրցաշրջան

Պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Աշխատանքային կարմիր դրոշի շքանշան (1989)
Պատվո շքանշան (Ռուսաստան) (1997)
Տոմսկի մարզի պատվոգիր (2005 թվական)^[8]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
↑ ^2,0 ^2,1 FBref.com(բազմ․)
↑ 1/ «Летопись Акселя Вартаняна. 1966 год. Часть пятая». Спорт-Экспресс. 2013 թ․ նոյեմբերի 1. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 23-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն)
↑ ^4,0 ^4,1 Анатолий Бышовец. "В гостях у Дмитрия Гордона". 3/3 (2009)
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 Голышак, 2003
↑ «Soviet Union - Player of the Year Awards». rsssf.com. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 4-ին.
↑ «1967 - Florian Albert - Le Deuxième représentant des pays de l'Est». France Football (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.
↑ «Почётная грамота Томской области». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 28-ին.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Бышовец А. Ф. Не упасть за финишем. — СПб.: Астрель-СПб, 2009. — 224 с.
Михайлов М. Войти самим собой… // Футбол-Хоккей. — 1969. Архивировано из первоисточника 4 Մարտի 2012.
Рабинер И. Я. Наша футбольная Russia. — М.: Олма медиа групп, 2008. — 480 с. — ISBN 978-5-373-02216-3
Орлов Г. С. Зенит: Новейшая история 2.0. — М.: АСТ, 2017.
Хохлюк В. Н. Голеадоры. — Луганск: Максим, 2012. — С. 14. — 148 с. — 5000 экз. — ISBN 978-966-15-8934-5

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Юрий Голышак (2002 թ․ հոկտեմբերի 18). «Киевский асфальт». Спорт-Экспресс. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 27-ին.
Юрий Голышак (2003 թ․ հոկտեմբերի 3). «Инстинкт победителя». Спорт-Экспресс. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 27-ին.
Евгений Ловчев (2010 թ․ նոյեմբերի 23). «За что у нас Бышовца не любят?». Советский Спорт. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 26-ին.
Виталий Галинский Анатолий Бышовец: Свой среди чужих? // Зеркало недели. — 2004. — № 17.
Шригорий Аграновский (2008 թ․ ապրիլի 7). «Уйти победителем!». Спорт уик-энд. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հունիսի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 2-ին.
Мильон за Бышовца!: Легендарный форвард в гостях у Радио «Свобода», интервью от 28 июня 2014 года)
Борис Левин (2014 թ․ դեկտեմբերի 25). «Анатолий Бышовец: «Не стреляйте в прошлое!»». Спорт-Экспресс. Վերցված է 2022 թ․ փետրվարի 18-ին.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Անատոլի Բիշովեց» հոդվածին։

Քաղվածելու սխալ՝ <ref> tags exist for a group named "Ն", but no corresponding <references group="Ն"/> tag was found

[_4975fa1ea196fe76-1] 1,0 ^1,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.

[_44a18a7145f3a91c-2] 2,0 ^2,1 FBref.com(բազմ․)

[Вартанян-3] 1/ «Летопись Акселя Вартаняна. 1966 год. Часть пятая». Спорт-Экспресс. 2013 թ․ նոյեմբերի 1. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ սեպտեմբերի 2-ին. Վերցված է 2021 թ․ ապրիլի 23-ին. {{cite web}}: Check |url= value (օգնություն)

[Гордон3-5] 4,0 ^4,1 Анатолий Бышовец. "В гостях у Дмитрия Гордона". 3/3 (2009)

[Голышак—2003——-6] 5,0 ^5,1 ^5,2 Голышак, 2003

[7] «Soviet Union - Player of the Year Awards». rsssf.com. Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունիսի 4-ին.

[8] «1967 - Florian Albert - Le Deuxième représentant des pays de l'Est». France Football (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին.

[9] «Почётная грамота Томской области». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 28-ին.

[1]

[2]

[Ն 1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]