Ալանկարա
Ալանկարա (սանսկրիտ՝ «զարդարում, հարստացում»[1][2][3][4]), հին և մասամբ արդի Հնդկաստանի պոեզիայում ոճական կանոնների համակարգ, որը կիրառվում է չափածոյի կամ գեղարվեստական արձակի արտահայտչականության հարստացման նպատակով։ Ալանկարայի համակարգը կազմված է երկու մասից՝ արտալանկարա՝ բառի իմաստը զարդարող հնարանքներ ու միջոցներ (համեմատություն, փոխաբերություն (մետաֆոր), չափազանցություն (հիպերբոլ), բառախաղ և այլն), և շաբդալանկարա՝ բառի հնչեղությունը զարդարող միջոցներ (բաղաձայնույթ (ալիտերացիա), առձայնույթ (ասոնանս), հանգեր և այլն)[5]։
Առաջին հիշատակությունը հանդիպում «Բհարատիյանատյաշաստրա» քննախոսության մեջ, որը թվագրվում է 3-5-րդ դարերի[6]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Поэтический словарь Квятковского. Аланкара
- ↑ Lewis Rowell (2015). Music and Musical Thought in Early India. University of Chicago Press. էջեր 162–164. ISBN 978-0-226-73034-9.
- ↑ Prof. P Sambamoorthy (2005), South Indian Music - Vol I, Chennai, India: The Indian Music Publishing House, էջ 51
- ↑ Neil Sorrell; Ram Narayan (1980). Indian Music in Performance: A Practical Introduction. Manchester University Press. էջ 91. ISBN 978-0-7190-0756-9.
- ↑ Մելս Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Ե., «Վան Արյան», 2009։
- ↑ «Поэтический словарь Квятковского. Аланкара». feb-web.ru. Արխիվացված է օրիգինալից (HTML) 2012 թ․ փետրվարի 8-ին.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Щербатский, Теория поэзии в Индии, Журн. МНП, СПБ, 1902;
- Regnaud P., La Rhétorique sanskrite, P., 1884;
- Jacobi H., Ueber Begriff und Wesen der indischen Poëtik, «Nach. Gött. Ges. d. W.», 1908.
- Анандавардхана. Дхваньялока. М. 1974.
- Галинская И. Л. Загадки известных книг. М. 1986